Αν και ποιοτικά η φετινή σοδειά είναι καλή, και σε αυτό βοήθησε ο καιρός και η εξάλειψη ασθενειών, εν τούτοις η υπερπαραγωγή σε συνδυασμό με το αυξανόμενο κόστος παραγωγής και την αδυναμία απορρόφησης του προϊόντος στις ξένες αγορές, έχουν συντελέσει στο σκηνικό προβληματισμού των παραγωγών. Και όλα αυτά για ένα προϊόν που υποτίθεται ότι είναι γνωστό για τη δυναμική και την ποιότητά του και διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία, που μπορεί να κυριαρχήσει στις αγορές. Οι πρώτες πληροφορίες από τους Αγιώτες παραγωγούς κάνουν λόγο για τακτική των εμπόρων να παραλαμβάνουν το προϊόν με «ανοικτές τιμές», δηλαδή «δώστε τα μήλα και ανάλογα με τις συμφωνίες που θα πουλήσουμε, θα πληρωθείτε κι εσείς».
Σύμφωνα με πληροφορίες οι εκτιμήσεις για την φετινή σοδειά προσδιορίζουν τις τιμές από 30-40 λεπτά (ανάλογα με την ποικιλία), ενώ πέρυσι η τιμή κυμαινόταν από 40-45 λεπτά. Κι όλα αυτά, ενώ ο καταναλωτής αγοράζει το μήλο στα σούπερ μάρκετ από 1-1,30 ευρώ.
ΟΙ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ
Από αρχές Αυγούστου ξεκίνησε –ως είθισται- η συγκομιδή της φετινής σοδειάς μήλων στην επαρχία Αγιάς, ενώ αυτές τις μέρες βρισκόμαστε στο 50-60% της διαδικασίας, που αποτελεί γιορτή για την τοπική κοινωνία (εξ ού και η καθιερωμένη Γιορτή Μήλου). Ποιοτικά το ήπιο καλοκαίρι και οι βροχές του Σεπτεμβρίου βοήθησαν τις πρώιμες κόκκινες ποικιλίες να αποκτήσουν έντονο χρώμα, πολύ καλή γεύση και σκληράδα, διαμορφώνοντας έτσι ένα εξαιρετικό προϊόν. Η ποσότητα κυμαίνεται στα περσινά επίπεδα, δηλαδή περίπου στους 70.000 τόνους, δηλαδή το 20% της εγχώριας παραγωγής, με τη μερίδα του λέοντος να έχουν οι κόκκινες ποικιλίες.
Αναλυτικότερα οι ποικιλίες της Αγιάς είναι οι εξής: Τα «Gala», η πρώιμη ποικιλία με στρογγυλό, ελαφρώς επιμηκυμένο, μεγάλο καρπό, χρώμα ριγωτό κόκκινο με ανοιχτό κίτρινο, και σκληρή σάρκα, γλυκιά και ελαφρώς όξινη γεύση, ακολουθούν τα «Jeromine» με μεσαίο ως μεγάλο καρπό, σχεδόν στρογγυλό, αρκετά γλυκό και χυμώδη με ελαφρύ άρωμα, με πολύ σκούρο κόκκινο ως μωβ χρώμα και αρκετά σκληρή σάρκα, τα «Skarlet» με μεγάλο καρπό, κωνικού σχήματος με έντονο κόκκινο χρώμα και αρκετές ραβδώσεις και λευκή σάρκα, τραγανά και ζουμερά με πολύ ωραία γλυκιά γεύση, δείχνουν όλα τους να ταιριάζουν απόλυτα στην περιοχή μας και να δίνουν πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα. Και τέλος τα golden τα κίτρινα μήλα και τα smith, τα πράσινα.
Το μεγάλο πρόβλημα των καλλιεργητών αφορά στη μείωση των εξαγωγών, με αφορμή και τη μείωση της καταναλωτικής ζήτησης στην εγχώρια αγορά, λόγω κρίσης. Ανταγωνίστριες χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πολωνία, που εξήγαγαν μεγάλες ποσότητες στους Ρώσους, αναγκάστηκαν να στραφούν σε άλλες αγορές που απευθυνόμαστε κι εμείς συμπιέζοντας έτσι τις τιμές. Έτσι από τη μία το ρωσικό εμπάργκο και από την άλλη η μείωση των απαιτήσεων από την Αίγυπτο και τα υπόλοιπα Αραβικά κράτη (π.χ. Ιορδανία), τα οποία αναζητούν μήλα κι από άλλες αγορές, με αποτέλεσμα να αγοράζουν σε χαμηλότερες τιμές, έχουν προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα στην απορροφητικότητα του προϊόντος.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Μετά τη φετινή δύσκολη χρονιά ολοένα και περισσότεροι μηλοπαραγωγοί εξετάζουν εξονυχιστικά την πρόσφατη πρόταση που κατέθεσε –στη Γιορτή Μήλου- ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κ. Αγοραστός, ο οποίος προέτρεψε τους μηλοπαραγωγούς της Αγιάς να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο της ομαδοποίησής τους με ταυτόχρονες δράσεις καθετοποίησης. «Με την ένταξή σας σε συλλογικά σχήματα (συνεταιρισμούς, ομάδες παραγωγών) μπορείτε να επιτύχετε οικονομίες κλίμακας και καλύτερες τιμές μέσω της μαζικής πώλησης της παραγωγής σας, ενώ με την καθετοποίηση της παραγωγής μπορεί να αυξηθεί η προστιθέμενη αξία για κάθε παραγωγό».
Ενδιαφέρον υπάρχει και για τη δεύτερη πρότασή του, προς όλους εκείνους που ασχολούνται με την καλλιέργεια, σχετικά με την τυποποίηση και την εμπορία του μήλου: «Να εξετάσετε και άλλες δράσεις πέραν της πώλησης μόνο νωπού προϊόντος. Κι αναφέρομαι σε επεξεργασμένο προϊόν, με στόχο να διευρύνετε την γκάμα των προϊόντων σας για να αυξήσετε τις πωλήσεις, άρα και πάλι την προστιθέμενη αξία για την τοπική οικονομία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Προτάσεις που όπως δήλωσαν στην «Ε» Αγιώτες συνεταιριστές, αμέσως μετά τη λήξη της συγκομιδής θα πέσουν στο τραπέζι της συζήτησης, διότι δυστυχώς ο Έλληνας παραγωγός κινητοποιείται μόνο όταν βρίσκεται σε αδιέξοδο.
