* ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ παλιακά στις απεργιακές συγκεντρώσεις, που όμως φαίνεται να ταιριάζουν πάλι στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Έπαιζαν Μπιθικώτση τα ηχεία στην Κεντρική πλατεία.
Παρ’ το στεφάνι μας, παρ’ το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
* * *
* ΑΛΛΑ και Καζαντζίδη μετά.
Έρχονται χρόνια δύσκολα
γεμάτα καταιγίδες
κι εμείς του κόσμου θύματα
μ’ ατέλειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες. (Δεν δυσανασχέτησε κανείς, μάλλον ακολουθούσε ο κόσμος τα στιχάκια).
Ζ.
