*ΣΤΟ γνωστό για τις πλάκες που στήνουν μεταξύ τους οι κάτοικοι χωριό των Τρικάλων, κάθονταν τις προάλλες κάποιες παρέες το βραδάκι στο καφενείο πίνοντας μπύρες. Κάποιος είχε αφήσει μπροστά στην πόρτα ένα καρπούζι που είχε αγοράσει, να το πάρει σπίτι φεύγοντας.
Ο Αθηναίος που είχε φτάσει στο χωριό του μετά από καιρό για Σαββατοκύριακο, μπήκε κεφάτος, πλησίασε τα φιλαράκια του, τους χαιρέτισε.
-Πάω λίγο σπίτι κι έρχομαι...
-Καλά. Κοίτα, πήγα στο μποστάνι του Νίκου πριν, έκοψα ένα καρπούζι και για σένα που είπες ότι θα ΄ρχόσουνα. Πάρτο βγαίνοντας, να εκεί στην πόρτα το άφησα, να το βάλεις να κρυώσει...
-Α σ΄ ευχαριστώ πολύ ρε φίλε...
Κι έσκυψε να σηκώσει το δώρο καθώς έβγαινε, το έπιασε παραμάσχαλα και κίνησε. Χύμηξε από πέρα ο πραγματικός ιδιοκτήτης του καρπουζιού, ανίδεος επίσης για το σκηνικό που στήθηκε, είχε πιάσει τον άρπαγα με την άκρη του ματιού.
-Άστο κάτω ρε... Πού το πας βρε κλεφταρά...
-Μα... Δικό μου είναι. Ε;.. Δικό μου είναι;.. (Σιγουρεύτηκε όταν είδε την παρέα στο ακριανό τραπέζι να λύνεται στα γέλια).
Ζ.
