Σε εξέλιξη
* ΤΥΧΑΙΑ δε θα βγήκε η παροιμία «Τον λύκο τον βλέπουμε, τον ντορό γυρεύουμε;». Από χθεσινό δημοσίευμα, λοιπόν, σε ερώτηση για το αν υπάρχει καρτέλ στην ιδιωτική υγεία, ο υπουργός Ανάπτυξης απάντησε πως «αυτό είναι κάτι που το ελέγχει η Επιτροπή Ανταγωνισμού, βρίσκεται έρευνα σε εξέλιξη, θέλουμε να επιταχυνθεί και να έχουμε άμεσα τα αποτελέσματα.» Τι μπορεί να πει κι αυτός... Και τι να κάνει κι η Επιτροπή Ανταγωνισμού, να ελέγξει τον τομέα των τραπεζών, της ενέργειας, των σούπερ μάρκετ; Άντε μωρέ, σιγά τα ωά...
Ζ.
Είχαν δουλειές...
* ΚΙ επειδή όλα μπερδεύονται γλυκά, δημόσια έργα, ενέργεια, τράπεζες... Ο Θ.Κ. θυμίζει, τώρα που θα ξεκινήσουν τα έργα αποκατάστασης, αν και όταν ξεκινήσουν: Τον καιρό εκείνον, λοιπόν, που θα ‘πρεπε να δουλεύουν φουλ για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Θεσσαλίας, που τον βούλιαξαν τον τόπο στα λασπόνερα, εκείνοι έσκαβαν τα βουνά για να μπήξουν ανεμογεννήτριες και ν’ αυξήσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους με δημόσιο χρήμα από τα καρτέλ της ενέργειας, τα οποία αφού ξεπουπούλιασαν τον κοσμάκη στην ακρίβεια, τώρα ανέλαβαν και την «πράσινη ανάπτυξη» διά του τσιμεντώματος των βουνών.
Ζ.
Μόνο 5...
* ΕΙΧΕ βάλει το χρονικό πλαίσιο ο παλιός Λαρισαίος.
- Από το 1980 μέχρι το 2034, αν ξαναβγεί ο Μαμάκος, που σήμερα δείχνει ως πολύ πιθανό, θα έχει εκείνος μια δεκαετία δήμαρχος κι άλλη μια ο Καλογιάννης. Και από μια δεκαπενταετία χοντρικά Λαμπρούλης Τζανακούλης, μισός αιώνας συνολικά, δυο γενιές Λαρισαίων θα έχουν γνωρίζει μονάχα πέντε δημάρχους. Α, και μια τετραετία διάλειμμα για Καφφέ, αλλιώς θα ήταν μόλις 4 σε 50 ακριβώς έτη.
- Σωστά, σταθεροί τύποι οι Λαρισαίοι... Θα μπορούσε άνετα να είναι δώδεκα οι δήμαρχοι σ’ όλα αυτά τα χρόνια.
Ζ.
Πριν τον Εμφύλιο
* ΙΔΡΥΘΗΚΕ Δημοκρατικός Σύλλογος Νομού Λαρίσης, έγινε η Γενική Συνέλευση των μελών του και εγκρίθηκε το καταστατικό του, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Αλήθεια», σε δημοσίευμα του 1946, που ανασύρει ο φωτοθηκάριος Γ. Γρ.: Την προσωρινή επιτροπή αποτελούν οι κ. Γ. Κανακάκης, απόστρατος αξιωματικός, Ν. Φλώρος, γιατρός, Δ. Καραθάνος, φαρμακοποιός, Αθ. Ζουναλής, Ηλ. Σκυλλάκος και Κ. Δανιλούλης, δικηγόροι, και ο κτηματίας Δ. Κατσίκας. Στις πρωτεύουσες των επαρχιών θα ιδρυθούν τμήματα των Δημοκρατικών Συλλόγων και στα χωριά παραρτήματα. (Δύσκολα χρόνια, πολύ δύσκολα...).
* * *
* ΑΠΟ την ίδια περίοδο, το 1946, δημοσίευμα της «Ελευθερίας»: Πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου συνήλθον χθες εις σύσκεψιν γυναίκες αντιπρόσωποι των εργατικών σωματείων και των ιδιωτικών υπαλλήλων αι οποίαι συνεζήτησαν τα εξής:
- Εξίσωσις ημερομισθίου και μισθού των γυναικών με τους άνδρας.
- Η προστασία της εργαζομένης μητέρας και των βρεφών.
- Το δικαίωμα ψήφου της γυναικός.
Εξελέγη 9μελής Επιτροπή, εκ των Ελ. Αλεξοπούλου, Χριστάκου, Γαργάλα, Τασ. Σταματίου, Ζάζου, Κολοβού, Φωτιάδου, Λουλούδη και Ευαγγελούδη, η οποία θα μελετά προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών.
Ζ.
Κλάσμα για κλάμα
* ΞΕΧΕΙΛΙΖΕ η σοφία στην τριγωνοπλατειακή παρέα.
- Των Φώτων ρίχνουν τον σταυρό, ενώ του Σταυρού δε ρίχνουν τον Φώτη. Είναι μια κατάσταση, όπως το πεπόνι που παγώνει, αλλά το παγώνι που δεν πεπόνι.
* * *
* - Η φίλη μου η Αθηνά ζήτησε να την πάω μαζί με τη χήρα μητέρα της με το αυτοκίνητο στο σούπερ μάρκετ. Τις μετακίνησα, λοιπόν, και έτσι κατάλαβα το νόημα του ρητού «Συν Αθηνά και χήρα κίνει».
* * *
* - Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν. (Άλλος σοφός το είχε πει αυτό, παλιά...).
Ζ.
Λαϊκός μαχητής
* ΚΑΙ μια άλλη προσέγγιση για τον Καζαντζίδη και την ταινία. Από τον Θ.Λ., τεκμηριωμένη: ...Ο «κορυφαίος» δεν αποδέχτηκε την πίστα του ξεπεσμού, του άμουσου νεοπλουτισμού και της λαμέ επιδειξιομανίας. Έφυγε από τα φώτα κυνηγημένος. Ίσως ο ίδιος έπαθε εμμονή και με αυτήν την αίσθηση του κυνηγιού, του διωγμού. Αλλά το «σύμβολο» Καζαντζίδης είναι αυτό ακριβώς: ένας τραυματισμένος μαχητής που διώκεται, που μένει πιστός σε ένα ιδανικό - έστω κι αν αυτό το ιδανικό γίνεται εμμονή και συνωμοσία. Αυτό έπιασε με κινηματογραφική οξυδέρκεια ο Τσεμπερόπουλος, αυτό ερμήνευσε με υποδειγματική απλότητα και -ιδανικά παιδική- αυθορμησία ο Μάστορας και για αυτό η ταινία πέτυχε.
* * *
* ΑΥΤΗ νομίζω είναι σήμερα και η τομή του Καζαντζίδη με τη λέξη λαϊκότητα που διάφοροι δημοσιολογούντες αποπειρώνται να ερμηνεύσουν ή και να περιορίσουν. Πολλοί από αυτούς τους δημοσιολογούντες έσπευσαν να σχολιάσουν ότι η Ελλάδα του Καζαντζίδη δεν υπάρχει πια. Ακόμη κι αν είναι έτσι, το δέσιμο των διωγμένων, των πονεμένων, των ευαίσθητων και των αδικημένων με τη φωνή του Καζαντζίδη παραμένει μεταφυσικά έντονο και ζωντανό. Γι’ αυτό και για πρώτη φορά το να ακούω ανθρώπους όλων των ηλικιών στο σινεμά να τραγουδούν, να χειροκροτούν, να σχολιάζουν και να συγκινούνται μου φάνηκε όχι απλώς μη ενοχλητικό - αλλά οριακά αυτονόητο.
Ζ.
Καημένα παιδιά...
* ΜΕ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους οι νεαροί Λαρισαίοι.
- Τα μόνα που αξίζουν στη ζωή μωρό μου είναι το σεξ κι ο ύπνος.
- Ναι, αλλά προσπάθησε να μην τα κάνεις ταυτόχρονα.
* * *
* - ΠΟΣΟ αντέχεις στο κρεβάτι;
- Μέχρι και 24 ώρες. Αν δε με ξυπνήσουν.
* * *
* - Ο άλλος βιάζεται να παντρευτεί για να κάνει, λέει, κάθε μέρα σεξ. Κάποιος πρέπει να βρεθεί να του πει την αλήθεια.
Ζ.
Ω-μορφή
* «ΟΙ Ελληνίδες είναι οι ομορφότερες γυναίκες στον κόσμο, όχι οι ωραιότερες, οι ομορφότερες, αλλά δεν το γνωρίζουν», εκτιμά η Δ.Π. Και επιχειρηματολογεί: Δεν το ξέρουν γιατί πολλά χρόνια τώρα μιμούνται τις ξενόφερτες μόδες ή τα διεθνή μοντέλα, τα οποία μπορεί να είναι ωραία, αλλά δεν είναι όμορφα. Το όμορφη σημαίνει Ω-μορφή και τέτοια μορφή είναι μόνο η Ελληνίδα. Να, για παράδειγμα, τα ελληνικά γυναικεία αγάλματα.
* * *
* ΚΑΤΑ κανόνα, η γυναικεία ελληνική ομορφιά χαρακτηρίζεται από τα εξής ενδεικτικά χαρακτηριστικά: α) Μάτια μέσα στις κόγχες κι όχι επίπεδα όπως είναι στις Σκανδιναβές. β) Ζυγωματικά στις θέσεις τους κι όχι ανυψωμένα όπως είναι στις Σλάβες. γ) Μύτη ελληνική κι όχι όρθια «γαλλική», στην οποία φαίνονται τα ρουθούνια, ούτε πεπλατυσμένη, όπως είναι στις Αφρικανές. δ) Λοβοί αυτιών που ξεχωρίζουν απ’ τις παρειές και δεν είναι κολλημένοι στα μάγουλα, όπως είναι στις Ευρωπαίες και στις Αμερικανίδες. ε) Χρώμα επιδερμίδας λευκοσταρένιο κι όχι ξασπρισμένο ή σκουρόχρωμο. στ) Κορμί με εμφανή την πυελική περιοχή και ομοιόμορφες καμπύλες που υποδηλώνουν την αρχέγονη γήινη προέλευσή τους κι όχι τα επίπεδα κορμιά των αλλοδαπών μοντέλων που είναι πολύ αδύνατα κι όμως θεωρούνται «ωραία» γιατί είναι της μόδας.
* * *
* ΤΟ ωραίο, λοιπόν, είναι αυτό που είναι στην «ώρα του», δηλαδή επίκαιρο, μοντέρνο και φυσικά πρόσκαιρο, ενώ το όμορφο είναι το διαχρονικό. Κι η Ελληνίδα είναι διαχρονικής εμφάνισης, αλλά δεν το γνωρίζει. Η ομορφιά δεν είναι υποκειμενική, υπόκειται σε αντικειμενικά κριτήρια, τα οποία έχουν καθορίσει οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες στα ελληνικά γυναικεία αγάλματα. Υποκειμενικό είναι μόνο το ωραίο. (Ε μωρέ, καλούλες είναι κι οι υπόλοιπες...).
Ζ.
Κουμανταδόρος
* Ο Μήτσος, ο κάργα πασοκτζής, εργαζόταν σε μια μεγάλη βιομηχανία της περιοχής και ήταν ο γενικός κουμανταδόρος. Όλα περνούσαν από το χέρι του. Είναι ο Λαρισαίος Κ.Ζ. που θυμίζει την ιστοριούλα απ’ την εποχή «ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια...».
Όλοι, όμως, τον θεωρούσαν μεγάλο ψώνιο, γιατί ισχυρίζονταν ότι γνωρίζει τους πάντες και τον ξέρουν όλοι. Μια μέρα του λέει το μεγάλο αφεντικό.
- Μήτσο, κάναμε αίτηση στο Υπουργείο Ανάπτυξης για μια μεγάλη επιχορήγηση, προκειμένου να επεκτείνουμε την επιχείρησή μας. Έτσι, τη Δευτέρα θα έρθει η υπουργός Ανάπτυξης, η κυρία Παπανδρέου, για έλεγχο.
- Τι, θα έρθει η Βασούλα εδώ; Αφεντικό άστο πάνω μου, είμαστε φιλαράκια...
- Βρε άσε τις βλακείες και κοίτα μη στραβώσει τίποτα, αλίμονό σου.
* * *
* ΕΡΧΕΤΑΙ η Βάσω Παπανδρέου με το επιτελείο της, βλέπει τον Μήτσο και αρχίζουν τις αγκαλιές.
Το αφεντικό τα έχασε. Σκέπτεται, βρε έχει γούστο. Αφού τα βρήκε όλα εντάξει, η υπουργός υπέγραψε για την επιχορήγηση. Μετά από 10 ημέρες, όμως, το αφεντικό είναι πάλι ανήσυχο.
- Μήτσο, επειδή πρόκειται για πολύ μεγάλη επένδυση και δε φτάνει η υπογραφή της υπουργού, αύριο θα έρθει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο κύριος Σημίτης, για έλεγχο...
- Τι, θα έρθει και ο Κώστας εδώ; Αφεντικό μην ανησυχείς καθόλου. Είμαστε φιλαράκια από παλιά.
- Βρε άσε τις χαζομάρες και κοίτα να μην εκτεθούμε.
* * *
* ΕΦΤΑΣΕ ο πρωθυπουργός, σηκώνει κάποια στιγμή ο Κ. Σημίτης το κεφάλι απ’ το μπλοκάκι του.
- Βρε Μήτσο, τι κάνεις εσύ εδώ;
- Μα, εδώ εργάζομαι κύριε πρωθυπουργέ.
Αγκαλιές και φιλιά δεν είχε με Σημίτη, μια χειραψία, όμως, και μισό χαμόγελο δεν ήταν και λίγα. Τρελάθηκε εντελώς το αφεντικό.
Κι αφού εγκρίθηκε η επιχορήγηση, για να ευχαριστήσει τον Μήτσο, τον πήρε μαζί του στην Ιταλία, όπου πήγε για δουλειές.
* * *
* ΒΡΕΘΗΚΑΝ και στην πλατεία του Αγ. Πέτρου, όπου ο Πάπας μιλούσε στο πολυπληθές και πολυεθνικό ακροατήριο.
- Αφεντικό, θα λείψω για λίγο, να πάω να χαιρετίσω τον φίλο μου τον Πάπα...
Πριν προλάβει να τον κρατήσει, να τος ο Μήτσος στο παράθυρο, δίπλα στον Πάπα, που σταμάτησε την ομιλία του για να τον αγκαλιάσει.
Τρελαμένος ο βιομήχανος κοιτάει γύρω του, βλέπει δίπλα του έναν Κινέζο.
- Δε μου λες σε παρακαλώ, αυτούς τους δύο εκεί πάνω τους ξέρεις;
- Ο ένας ναι, είναι ο Μήτσος. Τον άλλον δίπλα του δεν τον ξέρω...
Ζ.
* ΟΥΤΕ η ομίχλη τα πτοεί τα ψαρόνια που συνεχίζουν τις πτήσεις τους συντροφεύοντας τους αγρότες στις χειμερινές τους εργασίες. Η φωτογραφία του Βασίλη Αγοραστού της «Ε».
* ΓΙΑΤΙ είναι καλύτερα τα εμφιαλωμένα; (Με σήμα το Υδραγωγείο).
Z.
* Η είσοδος του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας τέτοιες μέρες πριν 8 χρόνια. Η φωτογραφία του Αλέξανδρου Ζουριδάκη που αναφέρει ότι η προσέλευση στο Μουσείο γινόταν μόνο με τα πόδια. (Βρε λες;).
Δυναμικά αναμένεται να ξεκινήσουν οι εκπτώσεις στην αγορά της Λάρισας αύριο και οι καταναλωτές έχουν ήδη προχωρήσει σε έρευνα αγοράς, υπολογίζοντας με ό,τι έχει μείνει στο πορτοφόλι από τις γιορτές.
* ΤΟΥ είχε σφηνωθεί στο μυαλό να πάρει ένα ιγκουάνα.
Ζ.
