Άρχισαν οι προγνώσεις μετεωρολόγων ή περίπου μετεωρολόγων, πιθανόν στηριζόμενες στα ιδιαιτέρως αξιόπιστα «Μερομήνια», ίσως και να διατυπώνονται παρηγορητικά απέναντι στις συνεχιζόμενες ζέστες.
***
* ΚΙ ο Λαρισαίος θυμήθηκε το παλιό ανέκδοτο με την έγκυρη επιστημονική πρόγνωση: Κάποτε στην Αμερική κι ενώ πλησίαζε ο χειμώνας, οι Ινδιάνοι αναρωτιούνται για τον καιρό και ρωτάνε τον μάγο της φυλής.
- Ω μεγάλε μάγε, πες μας, πώς θα είναι ο χειμώνας που έρχεται;
Ο μάγος σκέφτεται λίγη ώρα, είναι και μισομεθυσμένος, βγάζει ωστόσο τη μαντεψιά του.
- Ένα έχω μόνο να σας πω. Ο χειμώνας φέτος θα είναι βαρύς. Κόψτε ξύλα…
***
* ΕΦΥΓΑΝ λοιπόν οι Ινδιάνοι κι αρχίζουν να κόβουν ξύλα. Μετά από μια βδομάδα, ξαναπάνε στο μάγο.
- Ω μεγάλε μάγε, πες μας, τι καιρό θα κάνει φέτος τον χειμώνα;
Εκείνος, σταθερά στη σούρα του, υπήρχε άφθονο «νερό που καίει» στη φυλή.
- Όπως σας είπα, ο χειμώνας φέτος θα είναι πολύ βαρύς. Κόψτε πολλά ξύλα.
Φεύγουν πάλι εκείνοι και συνεχίζουν να κόβουν κι άλλα ξύλα. Έκοβαν ξύλα κάθε μέρα, κουρασμένοι ξαναπήγαν στον μάγο.
- Ω μεγάλε μάγε, πες μας, θα είναι τόσο βαρύς ο χειμώνας φέτος;
- Βρε παιδιά, τα είπαμε χίλιες φορές… Ο χειμώνας φέτος θα είναι πάρα πολύ βαρύς. Κόψτε ξύλα.
***
* ΚΑΠΟΙΟΣ ένιωσε ότι ήθελε να τους ξεφορτωθεί.
- Μα καλέ μας μάγε, μας λες και κόβουμε ξύλα τόσο καιρό. Είσαι σίγουρος;
- Μα τι μου λέτε τώρα… Χωρίς αμφιβολία… Είμαι απολύτως σίγουρος. Κόψτε ξύλα…
Οι Ινδιάνοι έφυγαν ήρεμοι, να ξαναπάνε στο δάσος για δουλειά με τα τσεκούρια. Εκείνος όμως μπήκε σε σκέψεις. Μήπως κι έκανε λάθος για τον χειμώνα;
***
* ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ λοιπόν να κατέβει στην πόλη για να ρωτήσει τους μετεωρολόγους, να σιγουρευτεί.
- Βρε επιστήμονες, ποιες είναι οι προβλέψεις σας για τον ερχόμενο χειμώνα;
- Γέρο, φύγε να σωθείς… Περιμένουμε φέτος πάρα μα πάρα πολύ βαρύ χειμώνα…
- Με τρομάζετε... Είστε σίγουροι;
- Βεβαιότατα. Περιμένουμε τον πιο βαρύ χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών
- Πω πω… Δύσκολα τα πράγματα. Και πώς είστε τόσο σίγουροι βρε παιδιά;
- Ένα μόνο θα σου πούμε. Κοίτα τους Ινδιάνους απέναντι. Έχουν κόψει όλο το βουνό.
Ζ.
Διακοπές κιιι…
* ΜΥΑΛΑ ταξιδιάρικα οι νεαροί Λαρισαίοι, είχαν να πουν τούτη την περίοδο.
- Πείτε κανένα καλό μέρος για διακοπές. Ας είναι και ακριβό δεν με πειράζει. Έτσι κι αλλιώς δεν θα πάω.
***
* - ΤΙ καλά που δουλεύουμε σκληρά και δεν είμαστε στριμωγμένοι σε καμιά παραλία να μας καίει ο ήλιος και να μας φουσκώνουν οι μπύρες.
***
* - ΑΠΟ διακοπές ανοίγω και μυρίζω τα αντηλιακά στο σουπερμάρκετ.
Ζ.
Να βρουν ιλιάτσ’ι
* ΠΗΓΑΝ θχειάμ η Χρυσή, μη τ’ Σταυρούλα τ’Καψούδα κι τνΜήτρηνα τ’ Καραχάλιου, στου Ζμόκουβου στα λουτρά να βρουν ιλιάτσ’ι, διηγείται η Κ. Ψ. Ιέκαναν ούλις τα κουμάντατς για να πιράσν καλά να μη τςλείψ’ει τίπουτα κι κακουπουρέψν. Έσφαξαν απού καναδυό κουτόπλα κι παπιά, έμασαν κι τ’ αυγά απ τςκουτουφουλιές, γιόμσαν κι του κουφίν μη τραχανάδις, ντουμάτις, σύκα κι σταφίλια, έπιασαν κι μια κάμαρικια η τρείς μαζί, ξούφρούφ κι απού δω πααίν κι άλλ’οι. Τςείπι η γιατρός να πααίν να γερέψν λέει τα πουδάργιατς απ’πουνούσαν. Μαρή γναίκεις τςάντροιτς απαράτσαμι μαναχίτς τςκαημέν’ι. Αη μαρή τέρα τη δλειάς να πιράς καλά κι μη συ τρώει σκασίλα για τιαυτούς. Όντας πααίν στου μαγαζί κι ξιαστουχάν να ρθούν στου σπίτ’ καλά είνι αη τα χειρουλίμνια δεν έχν ανάγκη αυτοί. Δίπλουσαν τςκουλαρές καταΐ τα χαύδα κι χόρτασαν μασλάτ.
Ζ.
Υπομπυραγός…
* ΕΙΧΑΝ προχωρήσει βαθύτερα τις αναζητήσεις τους οι νεαροί Λαρισαίοι.
-Ζώο από λάμδα…
-Λουμίδης;
-Τι είναι αυτό ρε;
-Παπαγάλος.
***
* - ΘΕΛΩ ν’ ανοίξω μια μπυραρία και οι πελάτες μου να έχουν βαθμό ανάλογα με την κατανάλωση. Ανθυπομπυραγός, υπομπυραγός, μπυραγός, μπύραρχος κλπ
***
* - ΤΙ πάτε και ξοδεύεστε σε κινόα και γκοτζιμπέρι και δεν αγοράζετε παπαγαλοτροφή που έχει μόνο 2,5 ευρώ το κιλό;
Ζ.
Το χθες και το αύριο
* ΣΥΝΕΧΕΙΑ εκ του χθεσινού, για τις Διομήδειους Νήσους στον Βερίγγειο Πορθμό, ένα νησάκι Ρωσικό κι ένα Αμερικανικό, που απέχουν μεν λιγότερο από 4 χιλιόμετρα αλλά που καθήμενος κάποιος στον Μεγάλο Διομήδη βλέπει το παρελθόν κοιτάζοντας τον Μικρό Διομήδη και αντιστρόφως το μέλλον, διότι ανάμεσά τους διέρχεται η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας. Η «International Date Line» λοιπόν, είναι μια νοητή γραμμή στην επιφάνεια της Γης, η οποία περνά από τον Ειρηνικό Ωκεανό και χωρίζει το χθες από το αύριο.
***
* ΟΠΟΙΟ αεροπλάνο ή πλοίο περνά τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας προσαρμόζει την ημερομηνία του αφαιρώντας ή προσθέτοντας μια μέρα, ανάλογα την κατεύθυνση που έχει. Κάποιος που περνά τη γραμμή με κατεύθυνση προς τα ανατολικά π.χ., αφαιρεί μια μέρα από αυτή που είχε πριν την περάσει, ενώ διερχόμενος με κατεύθυνση προς τα δυτικά προσθέτει μια μέρα. Περνώντας τη γραμμή προς τα ανατολικά κερδίζεται μια μέρα, ενώ προς τα δυτικά χάνεται μια μέρα.
***
* ΚΛΑΣΣΙΚΟ παράδειγμα από το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», όπου ο Φιλέας Φογκ ξεκίνησε το ταξίδι του από το Λονδίνο προς τα ανατολικά και όταν επέστρεψε νόμιζε ότι είχε χάσει το στοίχημα αργοπορώντας μια ημέρα. Ωστόσο τελικά το κέρδισε καθώς στο κομμάτι του ταξιδιού του από τη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας προς το Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ δεν αφαίρεσε μια μέρα από το ημερολόγιό του καθώς πέρναγε τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας.
***
* ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ παράδειγμα, που σηματοδότησε και τη θεσμοθέτηση της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας, ήταν όταν με το τριών ετών ταξίδι του ο Μαγγελάνος περιέπλευσε τον κόσμο εκεί στα 1520.
Οι επιζήσαντες του πληρώματος του θαλασσοπόρου, μόλις 18 άτομα από τους 217 που είχαν αποπλεύσει, επέστρεψαν στο Ισπανικό λιμάνι απολύτως βέβαιοι για την ημέρα της εβδομάδας, η οποία καταγραφόταν άλλωστε στο ημερολόγιο του πλοίου. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι που τους υποδέχθηκαν στο λιμάνι επέμεναν ότι ήταν μία ημέρα αργότερα. Το συμβάν αυτό, που τώρα γίνεται εύκολα κατανοητό καθώς ο Μαγγελάνος ξεκίνησε το ταξίδι του πλέοντας προς τη Δύση, προκάλεσε μεγάλη έξαψη εκείνη την εποχή, τόσο που μια ειδική αντιπροσωπεία στάλθηκε στον Πάπα για να λάβει εξηγήσεις για αυτό το παράδοξο γεγονός.
Ζ.
Την Κιβωτό
* ΕΙΧΑΝ τα παράπονά τους οι Λαρισαίοι σύζυγοι.
-Έκανα όνειρα για μας.
-Εγώ έκανα φασολάκια.
***
* - ΟΤΑΝ παντρευτήκαμε μου είχες υποσχεθεί ότι θα με αγαπούσες σε όλη μου τη ζωή.
- Ναι αλλά δεν πίστευα ότι θα ζούσες τόσο πολύ…
***
* - ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ πολύ τσιγκούνα τελικά. Δε δίνει δεκάρα. Για τις γνώμες μου.
Ζ.
Ο δαιμόνιος…
* ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ και το καινούργιο μυθιστόρημα, «Παλιές και νέες χώρες», του Ισίδωρου Ζουργού. Μα πόσο έχει διαβάσει αυτός ο άνθρωπος, με την απίστευτη και πολυσχιδή καλλιέργεια… Και τα έχει αφομοιώσει, τα μεταδίδει όσα γνωρίζει, με μια εξαιρετική τεχνική, πολύ όμορφα.
Μυθιστόρημα με δράση αλλά και κοινωνία και πολιτική της εποχής, μεταξύ 19ου και 20ού αιώνα, με ηρωίδα μια Θεσσαλονικιά, η οποία πηγαινοέρχεται στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του βίου της, άλλο κράτος εκεί τότε, Ελληνικό.
***
* ΜΙΚΡΟ απόσπασμα, στη Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1912:
Σ’ αυτόν εδώ τον τόπο η άνοιξη μοιάζει με αρραβώνα ψηλομύτας: αργεί να έρθει. Κάτω, στο Ελληνικό Βασίλειο, τώρα θα έχουν όλα πρασινίσει, ενώ εμείς ζούμε ακόμη στο σουλτανάτο των καφέ και γκρίζων αποχρώσεων. Τα δέντρα είναι γυμνά, τα χορτάρια μας αχαμνά, η θάλασσα έχει το μολυβί χρώμα ενός θαλάσσιου κήτους, τέτοιου που συναντάς στα βιβλία του κυρίου Βερν. Μήπως έχω αρχίσει να γράφω κάπως ποιητικά; Δε νομίζω, γιατί τις κορδέλες και τα χρώματα δεν τα πολυσυμπαθώ, ούτε τα αγριολούλουδα στα λιβάδια, η μνήμη άλλωστε είναι πάντα σαν τις φωτογραφίες, ασπρόμαυρη.
Διάβασα στην εφημερίδα ότι στις εκλογές κάτω στην Ελλάδα θριάμβευσε πάλι ο δαιμόνιος Κρητικός. Αν ήμουν ακόμη εκεί, αυτόν θα ψήφιζα, έτσι νομίζω.
***
* ΟΤΑΝ έπιασα στα χέρια μου τις εφημερίδες, κατάλαβα πως ο κόσμος από εκείνο το πρωί και ύστερα δε θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος. Κάτι ανάλογο είχα σκεφτεί και το ‘97, μόνο που τότε ήμουν πιο νέα και δεν μπορούσα να δω τα πράγματα σε βάθος. Εκείνος ο πόλεμος της συμφοράς δεν είχε κρατήσει πολύ, ίσα ίσα για να μας τρομάξει και να κλειστούμε στα σπίτια μας. Μας έχει μείνει όμως μια πληγή, η εικόνα να περνάνε αιχμάλωτοι Έλληνες στρατιώτες μέσα απ’ την πόλη και ένα πλήθος εχθρικό να τους γιουχαΐζει.
Αυτός όμως ο νέος πόλεμος φαίνεται πως θα έχει διάρκεια. Τώρα είμαστε σύμμαχοι και με τους Βουλγάρους, Θεέ και Κύριε! Ποιος το περίμενε να συμβεί αυτό; Ο Κρητικός που κάνει κουμάντο στην Αθήνα μού θυμίζει ταχυδακτυλουργό με σμόκιν, που βγάζει άσπρα περιστέρια απ’ το καπέλο. Αυτός όμως έβγαλε μαύρα κοράκια του πολέμου, αλλά πάλι, λέω, πως ίσως μας βγει και σε καλό. Οι Τούρκοι είναι φανερό πως δεν μπορούν πια να κυβερνήσουν, γεννιούνται γέροι, ας δώσουν λοιπόν σε κάποιον άλλον τα κλειδιά. Κανένας πόλεμος όμως, καμιά νίκη, δε θα μου ξαναδώσει πίσω τα νιάτα μου.
Ζ.
Με φανάρια
* ΔΥΟ Πόντιοι πήραν μια σκηνή και πήγαν διακοπές στη θάλασσα, διηγείται ο Δ. Μ. Το βράδυ όμως είχε πάρα πολλά κουνούπια, δεν άντεχαν και αποφάσισαν να φύγουν από την ακτή.
Πηγαίνουν σε έναν κοντινό λόφο να κοιμηθούν και μέσα στη νύχτα ο Γιωρίκας βλέπει κάτι πυγολαμπίδες.
Γυρίζει στον φίλο του αναστατωμένος.
- Κωστίκα τρέξε, τρέξε να φύγουμε να γλιτώσουμε, τα κουνούπια πήραν φανάρια και μας κυνηγάνε…
Ζ.
----
* ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΗΚΕ η μεγάλη Παναγιά στη Σαμαρίνα, έγιναν και τα εγκαίνια από την υπουργό Πολιτισμού, καμαρώνουν οι Βλάχοι. Αλλά και ο χαρακτηριστικός πεύκος, φυτρωμένος στην κόγχη του Ιερού κοντά διακόσια χρόνια τώρα.
Ζ.
* ΠΑΕΙ το Πάρκο των Ευχών, πέρασε και δεν ακούμπησε. Τα απομεινάρια του ακλόνητα δίπλα στον Πηνειό. Να το θυμίζουν;
Ζ.
* ΤΕΧΝΙΚΗ μα και αισθητική συνάμα.
Ζ.
* ΝΕΑΡΟΣ Λαρισαίος με χερούλι. Νέες εφαρμογές, μάλλον χρήσιμες.
Ζ.
* ΞΕΚΟΛΛΗΣΑΝ οι κυβόλιθοι στον πεζόδρομο Ασκληπιού και Πατρόκλου, όπως και σε πολλά άλλα μέρη του κέντρου και συγκεκριμένα σε δρόμους ήπιας κυκλοφορίας.
Ήρθε η ώρα της συντήρησής τους ….
