* * *
* ΟΣΟΙ μένουν πίσω, αποκαμωμένοι πλέον σε κάποιον βαθμό.
- Τι λιοπύρι είναι αυτό ρε παιδιά, μόλις μου ζήτησε ο ηλιακός να του βάλω ομπρέλα...
Ζ.
Πάρτε νερό...
* Ο φετινός Ιούλιος ήταν ο θερμότερος στα χρονικά των καταγραφών για την Ελλάδα, σύμφωνα με επιστημονική ομάδα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Επίσης, όπως σημειώνεται, τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν καταγραφεί οι τρεις από τους τέσσερις θερμότερους Ιούλιους μήνες στην Ελλάδα τα τελευταία τουλάχιστον 80 χρόνια. Το μέλλον προβλέπεται δύσκολο, το καταλαβαίνουν όλοι πλέον αυτό. («Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»... Μεταφορικά το έγραφε ο ανατρεπτικός ποιητής και να που βρέθηκε να κυριολεκτεί).
* * *
* ΚΑΙ μετά τη μεγάλη πλημμύρα, η Θεσσαλία πλήττεται από παρατεταμένη ξηρασία. Ο ουρανός, πάντως, το ισοζύγιό του το έχει τακτοποιημένο. Συνολικά έριξε το απαιτούμενο νερό, απλώς χωρίς κανένα κουμάντο. Καταστροφή με το ένα, ζημιά και με το άλλο. Εμ, δε γίνεται έτσι...
Ζ.
Με ξεμάτιασμα
* ΝΕΟΣ άνθρωπος με συγκρότηση και με άποψη ο Μανώλης Καραλής, του περισσεύει και το χιούμορ του δοξασμένου επικοντιστή.
- Ναι, το ξέρω ότι χιλιάδες με ξεματιάζουν στην Ελλάδα όταν τρέχω να πηδήξω αυτές τις μέρες... (Ο καθένας με τα όπλα του στη συμπαράσταση. Κι η καθεμιά...).
* * *
* ΚΙ όταν λένε «έγραψε ιστορία ο Καραλής», ενόψει και Τεντόγλου βέβαια... Ποιον άλλο άλτη του επί κοντώ θυμούνται οι Έλληνες; Οι άνω των 60 δεν μπορούν να ξεχάσουν τον Χρήστο Παπανικολάου. Παρότι στην Ολυμπιάδα του Μεξικού έχασε τελικά το χάλκινο μετάλλιο, τέταρτος με 5,40, άλλες οι επιδόσεις τότε, εντούτοις ο υπερογδοντούτης πλέον Τρικαλινός επικοντιστής απέδειξε την παγκόσμια κλάση του δύο χρόνια αργότερα, όταν κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ με 5,49 μ. Όλη η Ελλάδα τον θυμάται και τον μνημονεύει ακόμη.
Ζ.
Άπαιχτος
* ΑΘΛΗΤΕΣ μιας άλλης εποχής, αξέχαστα ινδάλματα, όπως ο ποδοσφαιριστής Τζορτζ Μπεστ, εκείνος στην Αγγλία, όχι ο Λαρισαίος συνονόματός του, αθλητές ίσως κι από άλλον πλανήτη, άπαιχτος και με όλα όσα έλεγε κιόλας: «Αν μου έδινες την επιλογή να βγω στον αγώνα, να περάσω τέσσερις παίκτες και να βάλω ένα γκολ από τα 25 μέτρα στη Λίβερπουλ ή να κοιμηθώ με τη Μις Κόσμος, θα ήταν μια πολύ δύσκολη επιλογή. Ευτυχώς τα έκανα και τα δύο». (Όχι, παίζεται δηλαδή;).
Ζ.
Πολύτιμος
* ΜΕ αφορμή το χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας σχετικά με τον νέο διθύραμβο για τη Λάρισα στην «Καθημερινή» από τον δημοσιογράφο Νίκο Βατόπουλο, η ιδέα έπεσε αυτομάτως προς τον δήμαρχο.
- Αυτό το υπερόπλο που διαθέτει η πόλη πρέπει να αξιοποιηθεί αναλόγως, ιδίως από μια Δημοτική Αρχή που ασπάζεται την εξωστρέφεια. Το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει μ’ αυτόν τον πολύτιμο πρέσβη, είναι να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης.
Ζ.
Κατάντια
* ΜΙΑ θλιβερή και συνάμα στενάχωρη εικόνα αντίκριζε όποιος βρέθηκε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στον Άγιο Αχίλλιο για την αγρυπνία της εορτής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Έξω από τον μητροπολιτικό ναό, παρέες νεαρών είχαν μετατρέψει τον περιβάλλοντα χώρο σε υπαίθριο πάρτι, σταθμευμένα αυτοκίνητα με δυνατή μουσική συναγωνίζονταν ποιος θα σπάσει τα ντεσιμπέλ του ήχου, άναρχες κραυγές, κυρίως κοριτσιών, βωμολοχίες από αγόρια, που είχαν κάνει κατάληψη τα μάρμαρα στον διάδρομο του ναού, χαλούσαν την κατανυκτική ατμόσφαιρα του ναού και σκανδάλιζαν τους πιστούς την ώρα που προσπαθούσαν να μετέχουν στο μυστήριο της αγρυπνίας. Μάταιη ήταν η προσπάθεια των υπευθύνων του Αγίου Αχιλλίου και κάποιων πιστών να τους συνετίσουν. Τα σχόλια που εισέπρατταν από τη νεολαία, που τελούσε εν εξάλλω κατάσταση, άγνωστο γιατί, ήταν ειρωνικά και προκλητικά. Η κατάντια σε όλο της το μεγαλείο.
Κανένας σεβασμός. Προφανώς και δε γενικεύουμε το πρόβλημα για το ήθος που διέπει τη νεολαία, καθώς την ίδια ώρα αρκετοί νέοι βρίσκονταν μέσα στον ναό και προσεύχονταν.
Επειδή όλη την εβδομάδα, τις απογευματινές ώρες θα τελούνται παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ίσως όσοι έχουν την ευθύνη επιβολής της τάξης στην πόλη να μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα. Εκτός κι αν υπάρχει άβατο για όσους αρέσκονται να προκαλούν.
Παντοφλάκια
* ΓΙΑ το στάνταρ θέμα των γυναικών και τα όσα εξ αυτών, οι Λαρισαίοι τα έλεγαν στον ίσκιο.
- Αν δε βρίσκετε πουθενά τον άντρα των ονείρων σας κορίτσια, τότε μάλλον ήρθε ώρα να ξυπνήσετε.
* * *
* - ΧΩΡΙΣΑΜΕ για διατροφικούς λόγους.
- Δηλαδή;
- Μου είχε φάει την ψυχή.
* * *
* - ΤΙ θα φάμε το μεσημέρι αγάπη μου;
- Παντοφλάκια.
- Μα παπουτσάκια δεν τα λένε;
- Αυτά όταν ήσουν ελεύθερος...
* * *
* - ΤΙ θα κάνει η γυναίκα σου σήμερα που γιορτάζει;
- Θα βγει με μια φίλη της.
- Κι εσύ;
- Κι εγώ με μια φίλη της θα βγω.
Ζ.
0,63 αιώνες
* «ΟΙ 0,63 αιώνες της ζωής μου σε αριθμούς». Έκατσε την ημέρα των γενεθλίων του και μέτρησε ο 63χρονος Χ.Π. Αξιοποιώντας φυσικά τις γνώσεις του και τη ροπή του στα μαθηματικά.
- Σήμερα συμπληρώνω 23.011 μέρες ζωής.
- Τα κεράκια που έσβησα μέχρι τώρα στις τούρτες γενεθλίων μου ήταν συνολικά 2.016.
- Η καρδιά μου έχει χτυπήσει μέχρι τώρα περίπου 2.301.184.000 φορές.
- Μέχρι σήμερα πήρα περίπου 498.500.900 αναπνοές.
- Από τότε που γεννήθηκα, η Σελήνη συμπλήρωσε 842 τροχιές γύρω από τη Γη.
- Όταν γεννήθηκα υπήρχαν περίπου 3.128.560.600 άνθρωποι στον πλανήτη Γη, ενώ σήμερα ζουν στη Γη περίπου 7.972.000.000 άνθρωποι.
- Μέχρι σήμερα έχω καλύψει, κατά την κίνηση της Γης γύρω από τον άξονά της, περίπου 700.943.000 χλμ., ενώ κατά την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο έχω καλύψει περίπου 59.645.607.000 χλμ.
- Από τους 100.000 ανθρώπους που γεννηθήκαμε την ίδια μέρα σε όλο τον πλανήτη, οι 82.650 περίπου είναι σήμερα ζωντανοί.
- Μετά από 1.000 μέρες ακριβώς, γεννήθηκε η γυναίκα της ζωής μου. (Μέχρι τότε ήταν που ζούσε ανέμελος;).
Ζ.
Τρεις ευχές...
* ΤΟΥΣ είχε ανοίξει πάλι η όρεξη στη συντροφιά των Λαρισαίων.
- Πάντως, εδώ και δυο μέρες δεν πεινάω καθόλου.
- Συνήθισες τη δίαιτα;
- Όχι, την έκοψα.
* * *
* - ΕΧΕΙΣ τρεις ευχές...
- Δύο χάμπουργκερ και μια πατάτες.
* * *
* - ΠΑΜΕ για 1-2 μπύρες;
- Φίλε, το 12 γράφεται χωρίς παύλα.
* * *
* - ΑΥΤΗΝ την αίσθηση, ομολογεί η Α.Κ., που θες κάτι τόσο πολύ και δεν ξέρεις πώς να το κάνεις δικό σου, πώς να το πιάσεις, να το ακουμπήσεις, να το αγκαλιάσεις, να το φιλήσεις, να το αισθανθείς, να το φέρεις κοντά σου, στο πρόσωπό σου, να νιώσεις τη μυρωδιά του, να γίνεις ένα μαζί του, μου έχει τύχει σε ταβέρνα με μια μερίδα κοντοσούβλι.
Ζ.
Ιένα λαχτάρζμα...
* - ΙΑ, κάτ’ι τέθκοια γένουντι στα χουργιά, Αύγουστου μήνα, απ’ είνι του φιγγάρ’ι γιουμάτου... Σκιάζουντι τα παππούδγια πλιότιρου απού πάσα άλλουν... Έχει καταλήξει σε συμπέρασμα η Artista του κάμπου, διηγούμενη μια καθημερινή ιστορία: Νικουλάξς κούτσινους πααίνι τα καλουκαίργια στ’ γιαγιά τ’ στου χουργιό. Όπ’ τουν άριθι να κάν’ει τν ανάγκ’ι όξου. Ζβούσι γιαγιά τα φώτα όξου, κι πότι καρτιρούσει να μπιτίσ’ει του κούτσ’κου, πότι έμπινι έβγινι να κάν’ει κι τς δλειές.
* * *
* ΕΝΑ βράδ’υ που γιαγιά τ’ άφσι, να πααίνει να βγάλ’ει τ’ μπατζίνα, να κι παππούς απ’ του μαγαζί, πάαινι παγάλια-παγάλια, θαρρούσι πως του πιδί πλάιαζι. Ώρεεε κι πατάν κι οι δυό ένα λαχτάρζμα... Αααα, του κούτσκου να κουσεύ’ει μι τα βρακιά σα κάτ’. Ωωωω κι παππούς να ψαχουλεύ’ εικαταή να βρει πέτρα να τραβήσ’ει.
- Δώια είμι κουτσινάκου μ’, μη σκιάζισι.
Βγαίν’ει γιαγιά με του ταψί στα χέρια.
- Ου στου δγιαόλ’ τ’ μάνα, ιέκραξι τον παππού. Βιρβέρσι του παιδί απόψ’, που να σι φάει λύκους καψαλός κι αρκούδα Μιτσουβίσια.
Ζ.
Γκολ στο 92’
* ΤΑ μπερδεύουν λιγάκι στον κάμπο με την ντοπιολαλιά, άλλο καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι.
- Αριστοτέλους η πλατεία της Θεσσαλονίκης κι η αντίδραση Λαρισαίου όταν η ομάδα του δέχεται γκολ στο 92’.
* * *
* - ΣΗΚΟΥΑΝΑ λένε το ποτάμι στο Παρίσι, το ίδιο και η Λαρισαία μάνα όταν προσπαθεί να σηκώσει την κόρη της που δεν ξυπνάει.
* * *
* - ΤΙ μουρό ίσι συ;
- Ποια είναι η Σίσυ;
Ζ.
Έτσι είχε μάθει
* ΧΩΡΙΣ ιδιαίτερη αγωνία και με εμφανή απογοήτευση περίμενε τη μεγάλη αναμέτρηση της Ελλάδας με τη Γερμανία για τα προημιτελικά του τουρνουά του μπάσκετ νεαρός φίλαθλος. Το «Κουλούρι» είναι που τον είχε εντοπίσει.
Ο 27χρονος, φανατικός φίλων των αγώνων, δεν μπορούσε να πιστέψει πως όποιος κερδίσει, έτσι απλά θα προκριθεί στους 4, χωρίς σενάρια, διαφορές πόντων και άλλες πιθανότητες που θα μένουν να εξεταστούν. «Δε σας κρύβω ότι πέρασα υπέροχα στη φάση των Ομίλων, μιας και σπουδάζω και στο Μαθηματικό. Οι διαφορές των πόντων, οι καλύτεροι τρίτοι, τα πιθανά ζευγάρια, όλα είχαν τη δική τους αγωνία», σχολίασε ο νεαρός και συμπληρώνει: «Είχα φτιάξει ειδικό εξελάκι και είχα διαρκώς ανοιχτό το κομπιούτερ μου. Τώρα τι να περιμένω δηλαδή, απλά το τελικό αποτέλεσμα;», κατέληξε εμφανώς στεναχωρημένος.
Ζ.
Με σαφήνεια
* - ΤΙ λέει;
- Τι να πει...
- Πώς πάει;
- Πώς να πάει...
- Τι γίνεται;
- Τι να γίνει...
(Κλασικές συζητήσεις Νεολαρισαίων. Με όλες τις πληροφορίες στις απαντήσεις τους).
Όχι που θα τη
χάριζε...
* Μια πραγματική ιστορία αγάπης, έτσι τη χαρακτήρισε, διηγείται ο Δ.Κ.
Στο δικαστήριο δικάζεται μια γριά 89 ετών.
- Τι κλέψατε;
- Μια κονσέρβα με ροδάκινα.
- Και γιατί την κλέψατε;
- Πεινούσα, κύριε δικαστά.
* * *
* Ο δικαστής τη λυπάται, αλλά δεν μπορεί να αγνοήσει την κλοπή. Κάτι σκέφτηκε όμως.
- Πόσα ροδάκινα υπήρχαν το τενεκεδάκι;
- 6, κύριε δικαστά.
- Τότε σου δίνω 6 μέρες φυλάκισης.
* * *
* ΕΚΕΙ δίπλα κι ο σύζυγος της γριάς που παρακολουθούσε όλη αυτήν την ώρα σιωπηλός. Κοιτάζει τον δικαστή ο γέροντας.
- Κύριε πρόεδρε, έκλεψε και μια κονσέρβα μπιζέλια.
Ζ.
------------
*-ΠΟΛΥ ωραία η αναμορφωμένη Ηρ. Πολυτεχνείου, συμφωνεί ο Λαρισαίος Β. Ντ. Ο ποδηλατόδρομος πού να βρίσκεται άραγε, αναρωτιέται...
Ζ.
* ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ από τον Γ.Α. σε όσους νομίζουν ότι η Λάρισα δεν έχει παραλίες. (Ένα μικρό μέρος τους).
Ζ.
* ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι, μπορεί να μην είχαν προσέξει τα δέντρα που κρύβουν την πινακίδα στην Παλιά Εθνική Βόλου-Λάρισας. Τώρα, όμως, σίγουρα κάτι θα (πρέπει να) κάνουν οι αρμόδιοι του Δήμου Κιλελέρ.
*ΕΝΑ, ένα,- πέφτουν στον «βωμό της ασφάλτου», λόγω άτσαλης οδήγησης, τα πλαστικά διαχωριστικά κολωνάκια στην οδό Παναγούλη στη Λάρισα.
Στο τέλος θα τα εξαφανίσουν οι οδηγοί, που πέφτουν επάνω και τα καταστρέφουν.
