*- ΔΕΝ άρεσαν οι ζέστες...
Τώρα, απελπισμένος κι αναζητώντας την αποδοχή του κοινού, ο καιρός άλλαξε τη συμπεριφορά του.
- Κρυώ-σατέεεε;
Το πολύ πρωί, τις νύχτες και στην ύπαιθρο, φαίνεται να ισχύει πια το «Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα».
Ζ.
Και βροχή
* ΚΑΙ να που ξαφνικά έβρεξε κιόλας.
- Θα γιομίσ του βαμπάκ’ι σκλικ τώρα... (Κουνούσε το κεφάλι του ο καμπίσιος).
***
* ΕΝΩ ο άλλος προειδοποιούσε μετά τις προηγούμενες επιτυχίες.
- Έβρεξε και δεν χτύπησε ούτε ένα 112. Οριακά τα πρόλαβα τα απλωμένα. Κλείστε το ρε παιδιά αν δεν μπορείτε να το δουλέψετε σωστά...
Ζ.
Εξαήμερο
* ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ διαπιστώσεις Λαρισαίων.
- Τι τριήμερο κι αυτό που φεύγουν όλοι για έξι μέρες...
***
*- ΚΑΠΟΙΟΙ, βέβαια, δεν είναι ούτε για τα πανηγύρια, εδώ που τα λέμε. Αφού τους ενοχλούν.
***
* ΚΙ όταν φτάνουν στο νησί.
- Ένα δίκλινο δωμάτιο θα ήθελα.
- Μα είστε 3 άτομα.
- Αυτός εδώ ο ένας κοιμάται όρθιος.
Ζ.
Ε μα...
* ΕΙΧΕ απηυδήσει ο Λαρισαίος Α.Π.
- Έχουν ανακαλύψει βρε καφέ χωρίς καφεΐνη, τσιγάρα χωρίς νικοτίνη, γάλα χωρίς λακτόζη, αλλά Κυβέρνηση χωρίς ανόητους δεν παίζει, ε;
***
* Ο άλλος δίπλα, στην παρέα, δεν έπαυε να κοροϊδεύει.
- Αν δείτε στην παραλία μία να αλείφεται με λαδορίγανη, ξαδέρφη μου είναι. Με είχε ρωτήσει το Πάσχα πώς γίνεται και παίρνει τόσο ωραίο χρώμα το αρνί.
Ζ.
Κουβεντούλες
* ΜΕ τα κινητά στα χέρια, προσηλωμένες στα δίκτυα, οι νεαρές Λαρισαίες κουβέντιαζαν και λίγο εκεί στις ξαπλώστρες.
- Κορίτσια; Ευγενική υπενθύμιση: 50άρι αντηλιακό και 30άρη συνοδό, ποτέ το αντίστροφο.
***
* - ΑΛΛΕΣ θέλουν σχέση κι άλλες γάμο. Εγώ έναν άνθρωπο καλέ, να τρώμε μαζί το φαΐ θέλω, γιατί το τρώω όλο μόνη μου και παχαίνω.
***
* - ΓΡΑΦΕΙ η άλλη «παιδιά καήκαμε 40 από αύριο» και πάει ο άλλος από κάτω και της απαντάει «να τα εκατοστήσεις, ούτε 25 δεν φαίνεσαι».
***
* - ΚΑΛΕ τι έκανες εσύ και ομόρφυνες έτσι;
- Χώρισα.
Ζ.
Μονομαχίαι
* ΗΘΗ της εποχής, από δημοσίευμα της εφημερίδας «Σάλπιγξ» στα 1889, που ανασύρει ο φωτοθηκάριος Αχ. Κ.:
Χθες μετά μεσημβρίαν διεξήχθη η πολυθρύλλητος ποινική δίκη επί προκλήσει εις μονομαχίαν κατά του Ιωάνν. Γκέκα, όστις προεκάλεσεν εις μονομαχίαν τον Νομάρχην κ. Καρύδαν. Ο κατηγορούμενος απελίπετο κατά την δίκην, ερήμην δε κατεδικάσθη εις τεσσαράκοντα ημερών φυλάκισιν. (Δεν είχαν απαγορευτεί ακόμη οι μονομαχίες. Κατά του Νομάρχου όμως... Πού πάτε κύριε...).
***
* ΚΑΘΟΤΙ η «Σάλπιγξ» πάλι αναφέρει τέσσερα χρόνια μετά, το 1893:
Την 3ην μ.μ. ώραν παρελθούσης Κυριακής έλαβε χώραν μονομαχία όπισθεν της θέσεως όπου γίνεται η σκοποβολή του 5ου Πεζ. Συντάγματος, μεταξύ του κ. Τριανταφύλλου Πρωτοπαππά Αντισυνταγματάρχου του Πεζ. και κ. Δ. Σκούρου Δικαστού. Εις το πλευρόν εκάστου ενεφανίσθησαν δύο μάρτυρες και εις ιατρός. Αντηλλάγησαν δύο βολαί εις απόστασιν 24 βημάτων κατά το πρωτόκολλον. Εις το παράγγελμα εν οι αντίπαλοι ετέθησαν εις προσοχήν, εις το δύο εσκόπευσαν και εις το τρία επυροβόλησαν. Μετά την πρώτην βολήν επενέβησαν οι μάρτυρες ίνα τους συμφιλιώσωσιν, αλλ’ ο κ. Πρωτοπαππάς επέμεινε και αντηλλάγη και η δευτέρα, ευτυχώς, άνευ αποτελέσματος, προς χαράν των φίλων των. (Σοβαροί άνθρωποι, έλυναν τις διαφωνίες τους μπαμ και κάτω).
***
* ΑΙΤΙΑ της μονομαχίας ήταν τα παρά του περιοδεύοντος ανταποκριτού της «Ακροπόλεως» δημοσιευθέντα περί της καταστάσεως της εν Θεσσαλία Δημοσίου Ασφαλείας, ήν κατάστασιν ο κ. Σκούρος απέδωσεν εις την αδράνειαν των Στρατιωτικών Αρχών και εις την ανεπάρκειαν του αριθμού των διατεθέντων προς καταδίωξιν ανδρών. Ο κ. Πρωτοπαππάς, διατελών τότε επόπτης των Στρατιωτικών αποσπασμάτων, ενόμισεν ότι τούτα προσέβαλλον αυτόν προσωπικώς και ότι εδικαιούτο να ζητήση ή αναίρεσιν των γραφέντων ή ικανοποίησιν διά των όπλων. Ο κ. Σκούρος ηρνήθη ότι εσκόπει να προσβάλη ουδένα προσωπικώς ουδέ υπήρχε φράσις τις προσβλητική εις τα γραφέντα. Ούτω εγένετο η μονομαχία. Καθ’ ας δε έχομεν θετικάς πληροφορίας, τοιαύτην επέδειξαν οι μονομαχήσαντες ψυχραιμίαν και αδιαφορίαν κατά την εκτέλεσιν, ώστε ενόμιζε τις ότι ούτοι δεν ίστανται προ κάννης όπλου αλλά προ αδιαφόρου τινός θεάματος. (Ή εγνώριζαν αμφότεροι την σκοπευτικήν ανικανότητα του αντιπάλου ή οι μάρτυρες είχαν μεριμνήσει για συμφωνημένη αστοχία, ε;).
Ζ.
Διάβασμα
* ΣΕ νέες περιπέτειες οι Λαρισαίοι μαθητές. Με τόσα που άκουγαν γύρω τους.
- Με πήγε η μάνα μου σ’ έναν παπά να με διαβάσει. Και μόλις εκείνη έφυγε, μου λέει ο παπάς: «Σε διαβάζω ήδη τέκνον μου, ανεβάζεις πολύ ωραία πράγματα...».
***
*- ΠΑΙΡΝΕΙΣ τον καλύτερο γονιό της δεκαετίας του ‘80 και σήμερα, λένε, σε μια βδομάδα θα του έχει αφαιρεθεί η επιμέλεια του παιδιού.
***
* - ΜΑΣ είπε η μάνα μας ότι για αύριο θα μας αφήσει φαΐ αλά ΙΚΕΑ:
Κοτόπουλο απ’ τον χασάπη, πατάτες και λεμόνια απ’ τον μανάβη, αλάτι, πιπέρι και λάδι, «Φτιάξτε το».
***
* - ΔΥΟ μπάλες παγωτό θα ήθελα.
- Θέλεις να σου βάλω κάτι από πάνω;
- Είναι δωρεάν;
- Μάλιστα.
- Άλλες δύο μπάλες τότε.
Ζ.
Γιατί ζήλεια;
* ΕΙΣΑΙ πολύ θερμός εραστής -γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ γίνεις καλός σύζυγος- τοῦ εἶχε ψιθυρίσει μια μικρή του φιλενάδα σὲ μιὰ στιγμὴ ὑπέρτατης λαγνείας.
Κι ὁ γιατρός Τσιρμένι, χειροῦργος, δὲν παντρεύτηκε.
- Νομίζεις πως μπορῶ ἀκόμη ν’ ἀρέσω στὶς γυναῖκες; Ρώτησε πολύ αργότερα ο γιατρός Τσιρμένι ἕναν φίλο του.
- Τὶ εἰσόδημα ἔχεις; Τον ρώτησε ο φίλος του.
- Εξήντα χιλιάδες λιρέττες τον χρόνο.
- Ναί. Μπορεῖς ἀκόμη ν’ ἀρέσεις.
***
* ΕΙΝΑΙ από τη «Ζώνη της Αγνότητας», κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1957, ναι, σαν αυτήν που φορούσαν παλιά οι ιππότες στις συζύγους τους όταν αναχωρούσαν για εκστρατεία. Και για την οποία λέγεται πως κάθε κυρία που σεβόταν τον εαυτό της είχε κι ένα αντικλείδι.
Διηγήματα από τον Πιτιγκρίλλι, έναν συγγραφέα που παλαιότερα διαβάστηκε στην Ελλάδα σαν πορνογράφος, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος σημαντικός που είχε αυτήν την ατυχία. Ερωτικός συγγραφέας του Μεσοπολέμου, φιλόσοφος, ρεαλιστής, με αυστηρή κοινωνική κριτική. Ιταλός που τη ζωή του καλύπτει μυστήριο, κυνηγημένος από τον φασισμό κατέφυγε κατά μια εκδοχή στη Νότιο Αμερική.
***
* ΕΤΣΙ ὅταν μάθουμε πώς ἡ γυναίκα μας ή ἡ ἐρωμένη μας πλάγιασε μ᾿ ἕναν ἄλλον, τὰ ὄργανα τῶν αισθήσεών μας πέφτουν σὲ μιὰ πλάνη κι ὑποφέρει τὸ κορμί μας καὶ τὰ νεῦρα μας ἀπ’ τὸ μαρτύριο τῆς ζήλειας. Και γιατὶ ὑποφέρουμε;
Η παροδική ἀπιστία τῆς γυναίκας μας τί μᾶς στερεῖ, τὶ μᾶς βλάπτει; Ἡ ζήλεια εἶν᾿ ἕνα πάθος παράλογο κι ἀδικαιολόγητο. Ω, θαυμαστοί, χίλιες φορές θαυμαστοί οἱ Εσκιμῶοι ποὺ δὲν τὴν νοιώθουν. Ω, τί ἔξυπνες ποὔναι κεῖνες οἱ φυλές τῆς ᾿Αφρικῆς ποὺ στὸν ξένο προσφέρουν τη γυναίκα ὅπως ἐμεῖς προσφέρουμε ἕνα κάθισμα, ἕνα τσιγάρο, ἕναν καφέ... Ἡ ἀπιστία δεν μεταβάλλει σε τίποτα το κορμί καί την ψυχὴ τῆς γυναίκας. Οι περιπέτειές της εἶναι στὴν ψυχή της σὰν τὶς μουτζούρες που κάνουμε πάνω στα τζάμια των καφενείων, ποὺ σβήνουν ἀμέσως μ’ ἕνα πλύσιμο. (Τέτοιες αντιλήψεις, γραμμένες, μάλιστα, πριν τόσα χρόνια. Με την ιντερνετική αγορά να δίνει πια τη δυνατότητα να προμηθευτεί κάποιος παλιά βιβλία και να απολαμβάνει και την υπέροχη αίσθηση να τα διαβάζει προσεκτικά μην και διαλυθούν).
Ζ.
Με τους πλούσιους
* ΚΙ ενώ ενόψει Δεκαπενταύγουστου και λόγω των συνακόλουθων αυξημένων μετακινήσεων ακούγεται ότι η βενζίνη μπορεί να ξεπεράσει και τα δύο ευρώ, προφανής ο λόγος, τόσες φορές έχουν επαναληφθεί τα ίδια, δύο ευρώ, αλλά αν κάποιος δουλεύει δύο οκτάωρα, θεωρείται μάλλον ότι η βενζίνη του κοστίζει ένα ευρώ, η κατάσταση, λοιπόν, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και τόσο άσχημη, καθώς η Ελλάδα είναι μόλις 7η στον κόσμο στην τιμή της βενζίνης, την ξεπερνούν, όχι πολύ, αλλά βρίσκονται πιο πάνω στη λίστα, το Χονγκ Κονγκ, η Ισλανδία, η Ολλανδία, η Νορβηγία, το Μονακό και η Δανία. (Αν ήταν έστω και 27η στο ύψος των μισθών, ποιος θα ‘σκαγε...).
Ζ.
Παράπλευρη...
* - ΓΙΑΤΡΕ, εσείς είπατε στη μοναχή Λουσίλα ότι είναι έγκυος;
Ήταν από το μοναστήρι των καπουτσίνων που τηλεφωνούσαν στο νοσοκομείο.
- Μάλιστα, αδελφή... Είχε η καημένη έναν δυνατό και επίμονο λόξιγκα. Και για να της περάσει της είπα κάτι για να την τρομάξω. Καλά είναι τώρα;
- Ναι, βέβαια... Ο λόξιγκας της πέρασε της Λουσίλας, γιατρέ. Όμως, εν τω μεταξύ, ο πάτερ Ανσέλμος πήδηξε απ’ το καμπαναριό.
Ζ.
Κλειστό
* ΟΠΟΥ κι αν γυρίσει τη ματιά του κάποιος, αυτές τις ημέρες το πιο πιθανό είναι να δει τη λέξη «κλειστό». Όλα τα καταστήματα τα έχουν κατεβάσει τα ρολά. Λίγα έμειναν ανοιχτά να κρατούν άμυνα. Μα και σήμερα θα πέσουν και τα τελευταία κάστρα. Άλλοι για τα βλαχοχώρια, άλλοι για τις παραλίες. Άδεια θα μείνει η Λάρισα και όσοι παραμείνουν ίσως την απολαύσουν καλύτερα. Με ένα καλό βιβλίο και απόλυτη ησυχία ο καφές αποκτάει άλλη ομορφιά. Διαφορετική...
Κ.Γ.
Νεκρός
* ΤΙ πράμα κι αυτό. Έφυγε ένας νέος άνθρωπος τόσο ξαφνικά. Ήταν λίγο πριν τα 30 και πήγε μία ημέρα νωρίτερα για να δει την αγαπημένη του ομάδα. Η πρώτη ευρωπαϊκή αναμέτρηση στο νέο γήπεδο. Λαχτάρα μεγάλη και προσμονή. Γέλια, χαρές, πειράγματα. Συναντήσεις και εβίβα. Ωραία δηλαδή. Όπως κάθε φίλαθλος, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ίδια συναισθήματα, απλά με διαφορετικό χρώμα.
Κι εκεί που δεν το περίμενε, μια μαχαιριά και πάει. Σβήνουν όλα. Για εκείνον, για τη μάνα του, για τον πατέρα του. Καπνός τα όνειρα. Έτσι ξαφνικά.
Χθες οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία. Αυτό ήταν. Κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί έφυγε. Τι είχε να χωρίσει ένα παιδί από την Ελευσίνα μ’ έναν τύπο από το Ζάγκρεμπ;
***
* ΕΝΤΑΞΕΙ, ο δολοφόνος μπορεί να αποδειχθεί πως είναι Έλληνας, αλλά το ερώτημα παραμένει το ίδιο. Τι έχει να χωρίσει ένας τύπος από τα Γρεβενά με κάποιον από το Βελιγράδι; Ένα παιδί από τον Πειραιά με κάποιον από το Λιβόρνο; Ένας από την Κηφισιά με κάποιον από τη Μασσαλία;
Χαροκαμένοι οι γονείς που μένουν με μια φωτογραφία στα γόνατά τους και δάκρυα ποτάμια. Τι έχει να χωρίσει ένας νεαρός από τη Λάρισα με κάποιον από την Αγία Πετρούπολη στο πλαίσιο ενός αγώνα ποδοσφαίρου; Εκεί βότκα, εδώ τσίπουρο χωρίς. Εκεί Ζενίτ, εδώ ΑΕΛ. Παντού οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι. Όπως και η αγάπη για την ομάδα όμοια. Με τα πάνω της και τα κάτω της.
***
* ΤΙΠΟΤΑ δεν έχουν να χωρίσουν. Αν ανταμώσουν υπό διαφορετικές συνθήκες σε κάποιο νησί με τις συντροφιές τους ίσως να πίνουν και μπίρες μαζί. Να γελάνε με το ίδιο αστείο και να ανταλλάσσουν πληροφορίες για καλές παραλίες. Να μιλάνε για μια ταινία που είδαν. Τόσο απλά. Τόσο άδικα. Τόσο ακατανόητα...
Κ.Γ.
