Παν’ χαμένα
* ΕΝ τω μεταξύ, όσοι δεν αλώνισαν στον κάμπο, πού να προλάβουν δηλαδή να τα πετύχουν στεγνά τα στάρια με τις αλλεπάλληλες βροχές, κοιτούν τον ουρανό απελπισμένοι. Αν βρέξει και το Σαββατοκύριακο, που όλοι το έχουν για σίγουρο, τότε παν τα γεννήματα. Δεν είναι για θερισμό μετά, θα έχει έρθει λένε η καταστροφή, καλύτερα να πας στο χωράφι το φθινόπωρο κατευθείαν για όργωμα. Κι αποζημιώσεις; Προβλέπονται άραγε και πώς στην προκειμένη περίπτωση; (Μα αφού άνοιξαν οι ουρανοί...).
Ζ.
Με τζάκι
* ΣΤΗΝ πόλη, όμως, ο κόσμος έχει άλλα προβλήματα.
- Έχετε διαθέσιμα δωμάτια για τον Αύγουστο;
- Ναι, βέβαια.
- Έχουν όλες τις ανέσεις;
- Βεβαίως. Τι θα θέλατε εσείς;
- Τζάκι.
* * *
* ΟΛΟΙ, άλλωστε, έχουν συμφωνήσει να περιμένουν.
- Αν κόψεις καρπούζι και δεν κάνεις όλες τις κινήσεις καράτε πάνω από το πιάτο για να φύγουν οι μύγες, τότε δεν είναι καλοκαίρι...
Ζ.
Μικρής αξίας
* Η Λαρισαία Μ.Π. διαπιστώνει: Στο ερώτημα «πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή», έρχονται και απαντούν το χρώμα, η καταγωγή και η οικονομική δυνατότητα.
* * *
* ΝΑ, πέρασε πάνω από αιώνας κι ο Τιτανικός δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Ενώ τούτο, το τωρινό; Μεσ’ τη Μεσόγειο, σ’ αυτήν τη ζεστή θάλασσα μάλιστα, από άποψη απωλειών σε ναυάγια μεταναστών, τα τελευταία χρόνια, έχουν βυθιστεί καμιά δεκαπενταριά «Τιτανικοί» συνολικά, πάνω από 20.000 ανθρώπινες απώλειες. Και ποιος νοιάζεται;
* * *
* ΕΙΝΑΙ γνωστά αυτά. Τα έλεγε κι ο Τζο Νέσμπο, ο μπεστσελλερίστας Νορβηγός των σπουδαίων αστυνομικών μυθιστορημάτων, που δεν είναι μόνο αστυνομικά. Κάποια στιγμή βάζει τον θρυλικό παρακμιακό του ντετέκτιβ να επισημαίνει: Δεν ήταν μια όποια-όποια δολοφονία, σαν αυτές όπου κάποιο κακόμοιρο και ξεχασμένο πρεζόνι ανακαλύπτεται μέρες μετά τον θάνατό του. Ήταν μια δολοφονία από κείνες που ο Χάρι Χόλε αποκαλούσε «θα μπορούσε να ήμουν εγώ»: τον φόνο δηλαδή ενός συνηθισμένου ανθρώπου σε συνηθισμένο περιβάλλον, το είδος της δολοφονίας που γεμίζει με δημοσιογράφους τις συνεντεύξεις Τύπου και χτυπάει πρωτοσέλιδα. Γιατί το κοινό ενδιαφέρεται πολύ πιο έντονα όταν πρόκειται για κάτι οικείο. Γι’ αυτό και μια τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι προβάλλεται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι μία στη Βηρυτό. Ο Τύπος τα παίζει αυτά στα δάχτυλα. (Ενώ στο ψαροκάικο της Πύλου δεν ισχύει το «θα μπορούσε να ήμουν εγώ»...).
Ζ.
Δουλειά, δουλειά...
* ΕΡΓΑΣΙΑ και χαρά, όχι και τόση χαρά δηλαδή, στη συντροφιά των Λαρισαίων.
- Καλύτερα στα 72 η σύνταξη παιδιά, να πήξει και το μυαλό. Γιατί στα 67, θα την τρώγαμε σε μηχανάκια και μπίρες.
* * *
* - ΑΛΗΘΕΙΑ, αυτός εκεί δουλεύει για την τηλεόραση;
- Ναι, δύο δόσεις είπε ότι θέλει ακόμη για να την ξεχρεώσει.
* * *
* - ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ εκεί; Θέλω να καταγγείλω ότι με κρατάνε εδώ παρά τη θέλησή μου.
- Πείτε μας πού είστε.
- Στη δουλειά.
Ζ.
Πώς έγινε;
* - ΝΑ σας σώσουμε;
- Όχι, αφήστε μας να πνιγούμε.
- Καλά, συγγνώμη για την ενόχληση. Καλό ταξίδι. (Ο πανεπιστημιακός Δ.Χ. περιγράφει σαρκάζοντας τη συζήτηση που κατά την επίσημη εκδοχή έγινε ανοιχτά της Πύλου).
* * *
* ΚΙ η Ε.Λ. ξεσπαθώνει.
- Ήξεραν όλοι. Και η Frontex που κάνει το παγώνι, και η Ιταλία και η Ελλάδα. Ήξεραν όλες οι λιμενικές αρχές πολλές ώρες πριν το τελικό ναυάγιο. Στην αρχή το απέκρυψαν και έκαναν γελοίες ανακοινώσεις περί άρνησης της βοήθειας από τους πρόσφυγες. Αλλά μετά βγήκαν οι καταραμένοι αλληλέγγυοι που τόσο ενοχλούν τις κυβερνήσεις και αποκάλυψαν τα απεγνωσμένα τηλεφωνήματα στο Alarmphone. Μετά βγήκαν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες με τους ανθρώπους στο κατάστρωμα με υψωμένα χέρια στον ουρανό. Δεν χαιρετούσαν το αεροπλάνο, βοήθεια ζητούσαν.
Ζ.
Δεν λύνονται
* ΚΑΠΟΙΟΙ θα πεθαίνουν στον δρόμο, κάποιοι θα καταφέρνουν να συνεχίζουν κι ας κανείς σας να μην τους θέλει... Ο Π.Π. θυμίζει τα λόγια του αείμνηστου Γιάννη Μπεχράκη, στου πελάγου τα κρύα βάθη. «Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε... Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: «Δεν γνώριζα»...», έλεγε ο θρυλικός φωτορεπόρτερ.
* * *
* ΕΧΕΙ και συνέχεια: Το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα δεν λύνονται γιατί ονομάζονται λανθασμένα ως «προβλήματα» και όχι ανθρωπιστική κρίση. Αν είναι ποτέ δυνατόν η ανθρώπινη τραγωδία μέσα στη στέρηση, στον πόλεμο και στην πείνα να ονομάζεται «πρόβλημα»... Κανείς δεν ξενιτεύεται χωρίς λόγο από τη μια άκρη, της ακραίας εξαθλίωσης, του Κόσμου, για να πνιγεί προτού φθάσει στην άλλη άκρη, των «προηγμένων». Επίσης, δεν θα λυθεί ποτέ γιατί η παγκόσμια τάξη των χορτασμένων που δεν θέλει να μοιραστεί το ψωμί με τούς άλλους τους «ξενόφερτους εισβολείς» δίνει όλες της τις δυνάμεις και ένα μεγάλο μέρος του πλούτου της για να κτίσει τείχη και φρούρια αποτροπής εισόδου της «λαθραίας ζωής»...
Ζ.
Πού να μπλέκει...
* ΠΑΝΤΟΤΕ ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Έστω ασήμαντου. Το φρικτό της Πύλου συνοδεύτηκε από τη ματαίωση του ντιμπέιτ. Ναυάγησε κι αυτό, πνίγηκε εκεί δίπλα από το φρέαρ των Οινουσσών. Άλλωστε, «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει»... (Πόσο, μάλλον, να ζυμωθεί σε δημόσια συζήτηση).
Ζ.
Βλεφαρίδες
* ΕΙΧΑΝ τα θέματά τους οι νεαροί Λαρισαίοι, άκρη δεν έβρισκαν.
- Η άλλη, με ψεύτικη βλεφαρίδα, ανοιγόκλεινε τα μάτια ρε φίλε και μας έκανε αέρα.
* * *
* - ΜΗΝ τάξεις σε Άγιο κερί, σε παιδί γλυκάκι και σε σαραντάρα σεξ.
* * *
* - ΑΥΤΟ δεν είναι βλεφαρίδα μάναμ... Αυτό είναι σκέπαστρο για τον ήλιο.
Ζ.
Με τον Γ. Μαρή
* ΑΝΕΧΩΡΗΣΑΝ χθες δι’ Αθήνας ο κ. Γιάννης Μαρής και ο κ. Μιχάλης Νικολινάκος. Ευχαριστημένοι εκ της ενταύθα παραμονής των. Έτυχον θερμής φιλοξενίας και περιποιήσεων υπό τον ενταύθα φίλων των. Οι τίτλοι δημοσιεύματος του 1960 που ανασύρει ο αρχειοφύλαξ της εφημερίδας Ε.Ρ.
Χθες ανεχώρησαν επιστρέφοντες εις Αθήνας μετά την ενταύθα εμφάνισίν των εις τον «Ορφέα», όπου προβάλλεται το φιλμ «Έγκλημα στο Κολωνάκι», προσκλήσει της διευθύνσεως του «Ορφέως», ο Λαρισαίος συγγραφεύς του έργου και δημοσιογράφος κ. Γιάννης Μαρής και ο ηθοποιός και πρωταγωνιστής του φιλμ κ. Μιχάλης Νικολινάκος. Την μεσημβρίαν και ολίγον προ της αναχωρήσεώς των εφιλοξένησεν αυτούς ο συμπολίτης καλλιτέχνης φωτογράφος κ. Γεωργ. Βαλσάμης, όστις και παρέθεσεν γεύμα προς τιμήν των εις το εστιατόριον «Ερμής».
* * *
* ΕΙΣ αυτό παρεκάθησαν και ο διευθυντής της Φοξ Μούβιτον κ. Πητ Μήλας, καθώς και η νέα Λαρισαία ηθοποιός του κινηματογράφου δ. Μάγγη. Τόσον ο κ. Μαρής όσον και ο κ. Νικολινάκος εξέφρασαν την ικανοποίησίν των, καθώς και τας ευχαριστίας των διά την προσγενομένη υποδοχήν, καθώς και διά τας εκδηλώσεις αγάπης των Λαρισαίων. (Σημειωτέον ότι μυθιστορήματα του δημοφιλούς συγγραφέα δημοσιεύονταν τότε σε συνέχειες και στην «Ε» κατά τη συνήθεια των αθηναϊκών εφημερίδων της εποχής. Ως Λαρισαίος αναφέρεται, λοιπόν, ο Γιάννης Μαρής, ο οποίος έζησε όντως κάποιο διάστημα στη Λάρισα, την οποία αποτύπωσε, άλλωστε, σε ορισμένα μυθιστορήματά του.
Η βιογραφία του, ωστόσο, αναφέρει ότι γεννήθηκε στη Σκόπελο και μεγάλωσε στη Λαμία, όμως με πατέρα δικαστικό περιδιάβηκαν διάφορες πόλεις ανάλογα με τις μεταθέσεις του).
Ζ.
Και Λαρισαίος
* ΤΟ ξεκαθάρισαν 23 Έλληνες καθηγητές, από το ΕΜΠ, το ΕΚΠΑ, το Harvard, το MIT και άλλα Πανεπιστήμια: Τάσσονται υπέρ μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. «Το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου επί της ουσίας δεν θα σημάνει τίποτα, εάν δεν επιβεβαιωθεί εκ νέου και αποφασιστικά στις επερχόμενες εκλογές της 25ης Ιουνίου», αναφέρουν σε κοινή δήλωσή τους που υπέγραψαν.
«Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου υποστηρίζουμε τη μεταρρυθμιστική ατζέντα, όπως αυτή εκφράζεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πιστεύοντας στην αναγκαιότητα της ευρείας κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας». Ανάμεσά τους κι ένας εκ Λαρίσης. Ο Γιώργος Βασιλόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο καθηγητής Αιματολογίας στην Ιατρική. (Και καλά οι καθηγητές... Εκείνος απ’ το κόμμα που έκανε το κοντρόλ;
Ήταν 22 και τους μέτρησε 23. Αφού ένας καθηγητής από το Πάντειο δείχνει να επιθυμεί τόσο πολύ να κυβερνήσει ξανά αυτοδύναμα ο Μητσοτάκης, που φαίνεται να υπογράφει την επιστολή δύο φορές).
Ζ.
Λύση προβλήματος
* - ΜΙΑ βρύση, έλεγε η Λαρισαία δασκάλα, στάζει 7 φορές στα δύο λεπτά. Πόσες φορές στάζει σε μία ώρα; Περνάει ένα πεντάλεπτο και γυρνά η δασκάλα στα θρανία και κοιτάει τις απαντήσεις των παιδιών. Σχεδόν όλα τα παιδιά το είχαν λύσει σωστά και γράφανε «210». Φτάνει και στον Νικολάκη και βλέπει «6987-543.210».
- Τι είναι αυτό, Νίκο παιδί μου;
- Το κινητό του υδραυλικού, κυρία.
Ζ.
Ναυάγιο
* ΛΙΓΟΣ ο κόσμος στο χθεσινό συλλαλητήριο της Κεντρικής πλατείας στη Λάρισα για το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου. Πολλά, όμως, τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μίσος ξεχειλίζει από τα πληκτρολόγια. Λέξεις σκληρές για ανθρώπους που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους. Ένα πηγάδι γεμάτο αηθείς εκφράσεις για ανθρώπους που έφυγαν από την πατρίδα τους ψάχνοντας ένα καλύτερο αύριο, ρισκάροντας τα πάντα και πληρώνοντάς το με την ίδια τους τη ζωή.
* * *
* ΚΙ ανέβηκε στη σκηνή η Ειρήνη Τσότσα, για να απαγγείλει εν μέσω βροχής το ποίημα της Ουρσάν Σάιρ διαβάζοντας πως
«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στον λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις».
* * *
* ΚΑΙ ψάχνοντας μαθαίνουμε πως η Ουρσάν Σάιρ γεννήθηκε στην Κένυα και μεγάλωσε στην Αγγλία και πως έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων με το Βραβείο Αφρικανικής Ποίησης από το Πανεπιστήμιο Brunel. Στην καθημερινή βόλτα στο διαδίκτυο ίσως να αξίζει να διαβαστεί από κάποιον που το επιθυμεί. Δεν θα πάρει παραπάνω από 3 λεπτά».
Κ.Γ.
ΟΑΕΔ
* ΟΛΑ τα είχαμε ακούσει και διαβάσει τόσα χρόνια για την εργασία και το Δημόσιο, μα πλέον πρέπει να αρχίσουμε να συνηθίζουμε και την έκφραση «Ψηφιακή γραφειοκρατία» που ανέφερε ο πρόεδρος Ένωσης Υπαλλήλων ΟΑΕΔ Κεντρικής Ελλάδας και αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων ΟΑΕΔ, Γιώργος Μπαζιάνας. Κι εκεί που πιστέψαμε όλοι πως με την τεχνολογία θα γίνουν οι ζωές μας πιο εύκολες και απλές, πρέπει να αρχίσουμε να αναθεωρούμε.
Κ.Γ.
* ΘΑ έρθουν καλύτερες μέρες για την ομάδα του Ηρακλή της Λάρισας. Το εγγυάται και ο Γιαννάκης, ο γιος του ποδοσφαιριστή Κώστα Χατζή.
Ζ.
* ΟΠΟΥ η Λίτσα Λιακούλη προθυμοποιείται να μάθει στον Χρ. Καπετάνο την ‘’αλφαβήτα’’ των επικοινωνιακών συστημάτων της Βουλής.
Ζ.
* Ε ρε τι κυκλοφορεί στους ελληνικούς δρόμους... Ο φακός συνέλαβε τον άλλο να μεταφέρει χουντοπούλια.
Ζ.
* ΚΙ όμως, εδώ ο κόσμος καίγεται κι αυτοί προσφέρουν δώρο, με ένα πακέτο σερβιέτες, μια χτένα.
Ζ.
