(Κατά πληροφορίες ο Πούτιν θα συναντηθεί εκ νέου με τον Ερντογάν και θα ανακοινώσει έναν νέο …Μετεωρολογικό αυτήν τη φορά Κόμβο στη Θράκη, ενώ θα εξαπολύσει και καμιά 80αριά πυραύλους στην Ουκρανία για να του φύγουν τα νεύρα).
* * *
* ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από τους μετεωρολόγους τα βλέπει, όμως, τα πράγματα ο Όλυμπος. Χθες έβαλε τα πρώτα χιόνια. Νωρίς – νωρίς. Αυτά, συνήθως, πέφτουν ανήμερα τ’ Άι Δημήτρη.
Ρωσόφιλος κι ο …Δίας μάλλον…
* * *
* ΜΕΤΑΞΥ 1,42 και 1,45 ευρώ έκανε πρεμιέρα το πετρέλαιο κίνησης στη Λάρισα.
- Και πώς θα ξέρουμε αν συμφέρει το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο για φέτος;
- Τι να σου πω ρε φίλε… Τράβα σε καμιά καφετζού… Γιατί άμα περιμένεις να στο πει ο …Άδωνις …
* * *
* ΣΤΟ μεταξύ η βενζίνη που πήγε να πέσει στο 1,80 ξεπέρασε πάλι τα 2 ευρώ στα περισσότερα βενζινάδικα.
Κι όπως λέει η παροιμία, όποιος δεν έχει ευρώ, έχει πόδια.
* * *
* ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ πάλι έχουν βρει λύση. Ανθεί η τηλεργασία από τις …παμπ, οι οποίες έχουν, αν μη τι άλλο, ζέστη.
Κι εμείς τι να κάνουμε; Με τα λάπτοπ στα …τσιπουράδικα; Οκ, αλλά το θέμα είναι τι θα γράφουμε μετά το τρίτο «πενηντάρι»…
* * *
* ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ξεγύμνωσαν εντελώς μετανάστες και τους προώθησαν σε ελληνικό έδαφος, λέει η σχετική είδηση.
Ποιος εκπλήσσεται για το τουρκικό καθεστώς; Πότε έφυγαν από λογικές τύπου «Εξπρές του μεσονυχτίου»; Δυστυχώς. ο εκσυγχρονισμός της Τουρκίας είναι μόνο στις υποδομές της, όχι στα μυαλά. Ντροπή …και πιο πολύ για τη Δύση που κοιτά απαθής…
* * *
* ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ: Μόλις 6% πληθωρισμό είχε η Γαλλία τον περασμένο Σεπτέμβρη, καθώς η Κυβέρνησή της παρενέβη με πλαφόν στα καύσιμα και συγκράτησε τις τιμές. Και ήδη γίνεται το σώσε από απεργίες, καθώς όλοι διεκδικούν αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού τουλάχιστον, με πρώτους και καλύτερους τους εργάτες των διυλιστηρίων.
* * *
* ΚΙ εσύ φουκαρά μου, με 12% πληθωρισμό κάθεσαι φρόνιμος στον καναπέ και τα μετράς δίχως να βγαίνουν ποτέ, αλλά δεν μιλάς, φοβούμενος πότε τον Ερντογάν που «θα ‘ρθει ένα βράδυ», πότε αποχαυνωμένες με τις Τατιάνες που σου εξηγούν με κάθε λεπτομέρεια «πώς τα κτήνη βίαζαν τη 12χρονη».
Μάλλον παραγίναμε καλά παιδιά.
* * *
* ΣΤΗΝ άλλη μεριά του πλανήτη, στην Κορέα, ο Κορεάτης …Ερντογάν, κείνος ο παλαβιάρης Κιμ Γιονγκ Ουν, δεν μένει στα λόγια, αλλά τις …νύχτες εκτοξεύει πυραύλους κανονικούς που περνούν πάνω από τα κεφάλια Νοτιοκορεατών και Γιαπωνέζων που αντιδρούν με γενικευμένες ασκήσεις…
* * *
* ΦΥΣΙΚΑ, στην Ευρώπη δεν ασχολείται κανένας ιδιαίτερα, τους έχει όλους καταπιεί το πρόβλημα του πετρελαίου και πώς θα βγάλουν τον χειμώνα.
Το πολύ – πολύ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να βγάλει καμιά καταδικαστική ανακοίνωση που τη βλέπει ο Κιμ και ξεκαρδίζεται απ’ τα γέλια. Και μοναχά ο Νοτιοκορεάτης ηγέτης βγαίνει και λέει πως θα πολεμήσουμε, πως είμαστε έτοιμοι, ό,τι δηλαδή λένε και οι δικοί μας…
Συμπέρασμα; Στον δικό σου πόλεμο δεν πολεμάει κανείς… Μόνος κοίτα να επιβιώσεις. Καλές οι συμμαχίες, αλλά τους πολέμους τους κερδίζουν τα πάσης φύσεως «Ραφάλ».
* * *
* - ΚΑΙ ποια γνώμη έχεις για τον Θανάση Μαμάκο, με ρώτησε νεοδημοκράτης φίλος για τον νέο επικεφαλής της παράταξης της ΝΔ στον Δήμο.
- Κοίτα, ο Μαμάκος δείχνει σοβαρό παιδί, μετρημένο και πειθαρχημένο. Υπαναχώρησε όταν έθεσε υποψηφιότητα η Ρένα χάριν της ενότητας της παράταξης, στάθηκε δίπλα της και απέδειξε ότι ξέρει να περιμένει. Επιπλέον, έχει διατελέσει δήμαρχος Γιάννουλης, άρα ξέρει τη δουλειά. Νομίζω, λοιπόν, ότι αν τον στηρίξουν χωρίς υπονομεύσεις και τα συναφή, η ΝΔ βρήκε μια πολύ καλή υποψηφιότητα για τον Δήμο. Και να σου πω και κάτι; Για βρες εσύ κάποιον καλύτερο και πρόθυμο ταυτόχρονα να εμπλακεί…
(Δεν βρήκε. Όσο κι αν σκέφτηκε...).
* * *
* ΑΛΛΑ δεν φτάνει να ‘σαι «καλό παιδί» για να κερδίσεις τις εκλογές. Διότι καλός ήταν κι ο Άγιος Παΐσιος. Ο Θανάσης Μαμάκος καλείται τώρα να αποδείξει ότι είναι και ηγέτης. Να κάνει δυναμική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση και να πείσει ότι έχει σχέδιο για την πόλη. Κι από την άλλη να φέρει «στα ίσα τους» τυχόν εσωτερικούς αμφισβητίες. Εύκολο; Τσου. Αλλά στα δύσκολα φαίνονται αυτοί που μπορούν να σηκώσουν βάρη και ευθύνες. Το έκανε ο Μπέος στον Βόλο και έκτοτε …ηγεμονεύει!
* * *
* ΑΛΛΟ ενδιαφέρον ερώτημα:
Συμφέρει τον δήμαρχο Καλογιάννη να έχει αντίπαλο τον Μαμάκο;
Οι απόψεις στην πολιτική πιάτσα της Λάρισας διίστανται…
Ναι μεν ο Απόστολος είναι πιο έμπειρος και προβεβλημένος, αλλά ο άλλος είναι νέος, 45άρης… Και νέο πρόσωπο… «Φρεσκαδούρα» που λένε…
Και ποτέ μην υποτιμάς τη διάθεση του κόσμου για ανανέωση…
* * *
* ΧΡΟΝΙΑ τώρα έγιναν σοβαρές προσπάθειες από τις κατά καιρούς Δημοτικές Αρχές να αυξήσει η πόλη της Λάρισας το πράσινο… Χιλιάδες τα δέντρα που φυτεύτηκαν…
Και τώρα που μεγάλωσαν; Η πόλη είναι παντελώς …ακούρευτη και σε πάρα πολλούς δρόμους τα δέντρα κοντεύουν να μπουν μέσα στα …σπίτια (σε ορισμένες περιπτώσεις μπήκαν κιόλας).
* * *
* ΑΛΛΟΥ πάλι τα δέντρα κρύβουν την ορατότητα ολόκληρων δρόμων (όρα οδός Ζωοδόχου Πηγής στο 25). Γενικώς, το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ειδικά στις γειτονιές. Συνέβη, μάλιστα, να σκαρφαλώσει κάποιος σε δέντρο και να πηδήξει στο μπαλκόνι ηλικιωμένης -προφανώς όχι για …κοινωνική επίσκεψη- και ευτυχώς το έβαλε στα πόδια όταν εκείνη έμπηξε τις φωνές.
Τι ακριβώς σκέφτονται περί του πρακτέου στον Δήμο;
Η είδηση, λοιπόν, ήταν ότι ένα κορίτσι 12 ετών εκδιδόταν κατά συρροή από έναν 53χρονο, πιθανόν κι απ’ την ίδια της τη μάνα, και πως δεκάδες «αρσενικά» (με πολλά εισαγωγικά) ήταν γραμμένα σε λίστα αναμονής υποψήφιων πελατών. Αποτρόπαιο; Φρικτό; Εγκληματικό; Όλα αυτά μαζί. Τελεία. Ο λόγος στη Δικαιοσύνη. Όλοι όσοι φταίνε, μέσα. Όλα τα υπόλοιπα που ζήσαμε και ζούμε είναι απλώς θέαμα προς κατανάλωση, ένας νέος βιασμός από τις έκπληκτες «Τατιάνες» της Τι-Βι, ικανότατες στη σκύλευση ανθρώπων.
Ο δικός μας συγγραφέας Μ. Καραγάτσης στο περίφημο μυθιστόρημά του «10», με το οποίο τόσο γλαφυρά περιγράφει την ελληνική μικροαστική κοινωνία του ‘60 υπονοεί πολλά ανάλογα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης. Είναι, για παράδειγμα, ο ανώμαλος περιπτεράς της γειτονιάς. Παρασέρνει μέσα στο περίπτερο αγοράκια με δόλωμα μια σοκολάτα, ένα γλειφιτζούρι, αλλά ο αστυνόμος που τον έχει πάρει χαμπάρι κάνει τα στραβά μάτια, επειδή ο εν λόγω είναι «συνεργάτης», είναι το «μάτι» και το «αυτί» της Αστυνομίας στη γειτονιά. Να σε πάω πιο πίσω; Είναι ο Νίκος Τσιφόρος που τόλμησε να γράψει τι γινόταν στην Αθήνα του 19ου αιώνα, στις μεγάλες αρβανίτικες οικογένειες της πόλης, όπου ο σοδομισμός των κοριτσιών από τον πατέρα – αφέντη ήταν περίπου …νόμος και έθιμο, προτού παραδοθούν «παρθένες» και «απείραχτες», εννοείται, στον γαμπρό. «Και τι δεν κρυβόταν πίσω από τους πανύψηλους μαντρότοιχους των αρβανίτικων σπιτιών της πόλης…», γράφει χαρακτηριστικά.
Δεν είναι οι μόνοι. Βρίθει η λογοτεχνία ανάλογων «αφηγήσεων» και …αποκαλύψεων. Και βέβαια δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ακούσει για άλλα τόσα στο χωριό του, στη γειτονιά του, σ’ όποιον μικρόκοσμο έζησε και ζει. Παράνομες σχέσεις, ανομολόγητοι βιασμοί, αιμομιξίες, παιδοφιλίες, κτηνοβασίες απ’ όλα έχει ο μπαξές του ανθρώπινου πάθους. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι σ’ όλες τις εποχές και σ’ όλες τις φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας. Το γενετήσιο ένστικτο κυριαρχεί, δεν τιθασεύεται, θολώνει το μυαλό. Οπότε τι μας κάνει εντύπωση; Ότι αυτά συμβαίνουν ακόμη και σήμερα; Καλέ τι μας λέτε! Πέφτω απ’ τα σύννεφα» κατά το εθνικό μας κλισέ. Όταν όλη η Ελλάδα (…η Ιταλία, η Γερμανία, η Αμερική, το …Ταμτούμ, το …Τιμπουκτού…) τα βράδια βλέπει πορνοθεάματα – είτε στη λάιτ εκδοχή τους, όπως το περιβόητο GNTM, είτε στη σκληρή, όπως οι αμιγώς πορνογραφικές ιστοσελίδες, τι περιμένεις πέρα από την έξαψη ενός πάθους που θα ψάξει διέξοδο σε κάποια ιστοσελίδα γνωριμιών με σκοπό το γρήγορο σεξ; Αν το δεις έτσι, είναι απολύτως αναμενόμενο ότι θα φτάναμε και στην ιστορία της 12χρονης…
Το θέμα, επομένως, δεν είναι το περιστατικό αυτό καθ’ εαυτό. Αλλά ο τρόπος που το διαχειριστήκαμε ως κοινωνία και ο χειρισμός που έγινε/γίνεται από τα ΜΜΕ και ειδικά απ’ τα τηλεοπτικά κανάλια. Διότι είναι τα κανάλια που παραμένουν ο βασικός διαμορφωτής της επικαιρότητας, αφού μόνο αυτά μπορούν να προσφέρουν εύκολη τροφή στη μάζα, όταν εκείνη, κουρασμένη απ’ τη δουλειά, γυρίζει σπίτι και πέφτει ψόφια στον καναπέ, έτοιμη να παραδοθεί σε ό,τι της σερβίρουν. Είναι τα κανάλια που έχουν τη δυνατότητα να οπτικοποιούν την είδηση, να την επενδύουν με μουσικές – θρίλερ, να σου μεταφέρουν την «κίνηση» και την ένταση της υπόθεσης, καθώς ο κατηγορούμενος προσάγεται στην Εισαγγελία, με τις αποδοκιμασίες και τις κατάρες του πλήθους να σου τρυπούν τ’ αυτιά. Τα κανάλια μεταφέρουν μια εικόνα που ο γραπτός λόγος των εφημερίδων και των ιστοσελίδων αδυνατεί να συναγωνιστεί. Η τηλεοπτική εικόνα, μάλιστα, δεν περιορίζεται μόνο στα δελτία ειδήσεων. Υποθέσεις σαν της 12χρονης ή της Πισπιρίγκου σέρνονται και αναπαράγονται για μήνες -μέχρι να σκάσει η επόμενη- από ένα πολυπλόκαμο και καλά οργανωμένο σύστημα. Ο βομβαρδισμός με εικόνα και ακατάσχετο μπλα – μπλα ξεκινάει με τα πρωινάδικα. Η σκυτάλη θα παραδοθεί στα «κουτσομπολάδικα» των 10 π.μ. μέχρι να αναλάβουν οι πρωθιέρειες του είδους, οι μεσημεριανές «Τατιάνες», για να καταλήξουν στα βραδινά «τοκ σόου». «Μεγαλοδημοσιογράφοι», μεγαλοδικηγόροι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, σεξολόγοι και γενικώς ειδικοί πάσης φύσεως είναι πρόθυμοι να σου παράσχουν τις γνώσεις τους με αντάλλαγμα λίγη δημοσιότητα που θα εξαργυρωθεί με αύξηση της πελατείας. Για όλους έχει τελικά…
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ δεν είμαστε πια στη δεκαετία του ‘90, δηλαδή στη δεκαετία της τηλεοπτικής αφέλειας. Είμαστε ένα κοινό τηλεοπτικά εκπαιδευμένο και υποψιασμένο. Ένα κοινό που -είμαι βέβαιος- όλο και πιο πολύ απορρίπτει αυτήν τη φτήνια, πατάει το κουμπί και αλλάζει κανάλι, πηγαίνοντας πάει στα «filx» που λέγαμε, αφού τα κανονικά κανάλια εμφανίζουν μια εντελώς ομοιόμορφη θλιβερή εικόνα ως προς τον χειρισμό της επικαιρότητας. Παντού «παίζει» η 12χρονη. Και γλιτωμό δεν έχει.
Η εικόνα των ελληνικών καναλιών δεν είναι απλό ζήτημα. Αφορά το κλίμα που διαχέεται σε όλη τη χώρα και διαμορφώνει την καθημερινή μας ψυχολογία. Ένα αγγλικό, ένα γαλλικό ή γερμανικό κανάλι -το BBC το έχουμε όλοι εύκαιρο- θα έπαιζε την είδηση χωρίς δραματοποίηση για μία και μόνο ημέρα και το πράγμα θα τελείωνε εκεί. Σε υπανάπτυκτες τηλεοπτικές αγορές, όπως η δική μας, τραβιέται ακόμη και για μήνες. Σε λίγο θα πιστέψουμε ότι αίφνης γίναμε όλοι …ανώμαλοι και πως η μητροκτονία είναι το πιο βασικό πρόβλημα της κοινωνίας μας.
Απέναντι σ’ όλη αυτήν την παρακμή, αντιλαμβάνεσαι ότι μοναδικό σου όπλο είναι η εξουσία του τηλεκοντρόλ. Το πατάς και (τους) τελειώνεις.
Είσαι εσύ αυτός που τούτες τις μέρες τελείωσες εν τη γενέσει του άλλο ένα συγκαλυμμένο πορνοθέαμα ονόματι Love Island, όπου ολόδροσα αγόρια και κορίτσια αντί να εργάζονται δημιουργικά και να προετοιμάζουν ένα μέλλον για τη ζωή τους, περιφέρουν τα γεμάτα τατουάζ κορμιά, τα φουσκωμένα στήθη και τους κοιλιακούς τους ως τηλεοπτικό προϊόν. Είσαι εσύ που το απέρριψες. Είσαι εσύ που προτίμησες αξιόλογες μυθοπλασίες. Είσαι εσύ που έστειλες αυτό το αισιόδοξο μήνυμα.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
