Αύριο Τρίτη (όλα τα δύσκολα τις …Τρίτες συμβαίνουν) θα βροντήξουν τα …«κανόνια του Ναβαρόνε», καθώς το Υπουργείο ανακοινώνει βαθμούς.
Ό,τι και να ’ρθει, καλώς να ’ρθει παιδιά… Χαρά ή λύπη, όλα αυτά είναι προσωρινά, απλές σταγόνες στον ωκεανό του μέλλοντος.
Ιδρώτας κρύος
* ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ και, παρά τους καύσωνες, τη Γηραιά Ήπειρο και τους Ευρωπαίους ηγέτες τούς λούζει κρύος ιδρώτας σαν σκέφτονται πιθανές ελλείψεις φυσικού αερίου τον χειμώνα. Προφανώς κανείς δεν υπολόγιζε ότι ο ουκρανικός πόλεμος μπορούσε να διαρκέσει μήνες. Θέμα ημερών, φαντάζονταν. Και τώρα; Διότι ο Πούτιν και οι Ρώσοι χωρίς Μακ Ντόναλτς, Ζάρα, Λουί Βουιτόν ή Υβ Σαιν Λοράν, κι άλλους που εγκατέλειψαν τη Ρωσία, μπορούν να ζήσουν, Χωρίς …θέρμανση; Πώς ζεις; Το ματσάκι ξεκίνησε «άσσο» στο ημίχρονο και πάει για διπλό στο δεύτερο με ανατροπή.
(Χμμμ…).
Εκλογές
* ΕΔΩ πάλι το έχουμε ρίξει στην εκλογολογία. Θα μου πεις, σε νοιάζει εσένα πότε θα στηθούν κάλπες; Σκοτίστηκες. Όποιος κι αν βγει, τα πράγματα είναι και θα εξακολουθήσουν πολύ δύσκολα. Τι θα αλλάξει;
Και το καταλαβαίνει αυτό ο κόσμος πολύ καλά γι’ αυτό και στα γκάλοπ ψηφίζει εκλογές στο τέλος της τετραετίας.
Ποιοι νοιάζονται; Όλοι το ξέρουμε.. Μια μικροκοινωνία μερικών χιλιάδων ανθρώπων. Τόσοι θα ‘ναι. Πολιτευτές, βουλευτές, κομματικοί «Γκρούεζες» δημοσιογράφοι, εκδότες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες… Οι οποίοι ελέγχουν τα ΜΜΕ και δημιουργούν κλίμα. Σχεδόν κοντεύουνε να μας πείσουν ότι έχουν κιόλας οριστεί οι εκλογές για 25 Σεπτέμβρη.
Μάλιστα κύριε... Όλοι αυτοί που με βάση τα δημοσιευθέντα «Πόθεν Έσχες» είναι κονομημένοι με πολλά εκατομμύρια. Αυτοί δικαίως ανησυχούν. Εμείς οι μπατίρηδες, που σύμφωνα με μια παλιά ατάκα του ελληνικού σινεμά «βάζουμε το χέρι στην τσέπη και πιάνουμε … παντόφλα», περκέ; Ας κόψουν τον λαιμό τους. (Εμείς τον έχουμε κόψει προ πολλού).
Τουρισμός
* ΠΑΜΕ για Ιούλιο… Και κάθονται οι οικογένειες να προγραμματίζουν τις διακοπές. Σχέδια υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν, αδιέξοδο. Στο μεταξύ, όλος αυτός ο ντόρος πως τα νησιά «βουλιάζουν» από ξένους τουρίστες, λειτουργεί αρνητικά στον Έλληνα υποψήφιο πελάτη. Ο οποίος ακούει για τρελές τιμές στις Κυκλάδες και σκέφτεται πως οι καιροί ου μενετοί για «χαϊλίκια». Κάπως έτσι, πιο κοντινοί εσωτερικοί προορισμοί, όλο και κάτι τσιμπάνε από κίνηση. Φτάνει; Θα δείξει.
«Επενδύσεις»
* ΠΑΝΤΩΣ η μάχη της ξαπλώστρας, της προσέλκυσης δηλαδή λουομένων στα μπιτσόμπαρα, είναι τόσο έντονη στην περιοχή μας, που δεν λέγεται.
Έτσι, όσοι πήγαν ή θα πάνε κατά Πλαταμώνα μεριά, στην περιοχή του «Μπιτς», βλέπουν αίφνης μπροστά τους ένα …αραβικό κάστρο, χτισμένο ανάμεσα σε φοίνικες, έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ότι είναι μια κανονική όαση της ερήμου. Η κατασκευή -που προφανώς κόστισε πολλά- έχει προκαλέσει μεγάλες συζητήσεις στην περιοχή και είναι, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακή. Άλλοι πάλι λένε ότι δεν είναι αυτή η σωστή αξιοποίηση των ακτών… Βγάλε άκρη…
Πανηγύρι
* ΑΚΡΩΣ επιτυχημένη η Γιορτή του Πηνειού, κατέβασε όλο τον λαό «στης Λαρίσης το ποτάμι». Πατείς με πατώ σε… Κοσμοπλημμύρα… Μάσκες; Πλάκα κάνεις;
Έτσι, χάρη σ’ αυτό το λαμπρό πανηγύρι, η πόλη μας αναμένεται να κατακτήσει εντός ολίγων ημερών ξανά τον τίτλο της πρωταθλήτριας στον κορονοϊό που κατείχε επαξίως καθόλη τη διάρκεια του χειμώνα.
Είναι αυτό που τραγουδούσαν και οι «ΑΕΛάρες»:
«Κύπελλλοοοοο ξανά στον Πηνειό …».
Εκεί στη Γ’ Εθνική;
* ΑΕΛάρες… είπα;
Περιμένουν όλοι λοιπόν να δουν τι θα γενεί αύριο 28/6 με την ΑΕΛ στην οποία ο Κούγιας έβαλε πωλητήριο.
Αν υποθέσουμε ότι υπήρχε ενδιαφερόμενος, είναι προφανές ότι θα περίμενε την τελευταία μέρα με το σκεπτικό πως ο Κούγιας θα αναγκαζόταν να κάνει κι άλλη έκπτωση. Αλλά μάλλον …δεν υπάρχει τίποτα. Ποιος σοβαρός άνθρωπος πάει να μπλέξει τέτοιους καιρούς με όλη αυτήν την αλητεία που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο; Κάτι πήγαν να πουν για τον Τρικαλινό κ. Πλεξίδα (τον μόνο Θεσσαλό που έχει λεφτά, αλλά και «τρέλα» με το ποδόσφαιρο), όμως κι αυτό απεδείχθη απλή φήμη. Δεν πάει να μπλέξει εύκολα ο άλλος.
Οπότε, πάμε όλοι μαζί:
« Σε έ- χω δει πρωτά- θλημα να παί- ρνειειεις, σε έχω δει στη Γ ’ Ε-θνική…».
(Ε, θα την ξαναδείς συμπολίτη μου).
Μπορντώ
* ΓΕΝΙΚΑ ο Ερμής είναι ανάδρομος για ομάδες που φοράνε … μπορντό.
Η ίδια η Μπορντό, η ομάδα της ομώνυμης γαλλικής πόλης, από πανίσχυρη που ήταν κάποτε (με έξι πρωταθλήματα στο παλμαρέ της) έπεσε στη Β’ Εθνική Γαλλίας και πάει κι αυτή για τη Γ’ επειδή δεν πληροί τα οικονομικά κριτήρια της Β’ Εθνικής. Είναι το μεγάλο θέμα συζητήσεως στην ποδοσφαιρική Γαλλία. Είναι η ομάδα που διοικητικά και ποδοσφαιρικά τα έκανε όλα λάθος, γράφουν οι Γάλλοι (κάτι θυμίζει αυτό ε;). Πέρυσι η ομάδα είχε φάει 89 γκολ, δίχως να πετύχει κανένα και, αγανακτισμένοι οι φίλαθλοι, τούς πετούσαν …ροζ χαρτιά υγείας στο γήπεδο που έγραφαν:
- Είστε σκ …Είστε η ντροπή της ομάδας…
(Κατάλαβες; Υπάρχουν και χειρότερα…).
Αχ μπαμπά !
* ΑΠΟ τα νόστιμα της εκλογολογίας.
Στην Ελλάδα (και όχι μόνο) συνηθίζεται ένας βουλευτής, αφού στρογγυλοκαθίσει στην έδρα κάμποσες τετραετίες, όταν νιώσει πως ο κόσμος τον βαρέθηκε, να προωθεί στην θέση του τον γιο του, ώστε να μην πάει χαμένη και η πολιτική «προίκα».
Σε νομό κοντινό προς τη Λάρισα φημολογείται ότι συμβαίνει το …αντίθετο. Υπάρχει υιός που πιέζει να μπει στο ψηφοδέλτιο και ο μπαμπάς για την ώρα …θέλει τη θέση για τον εαυτό του!
Είναι έτσι; Οι πληροφορίες λένε πως ναι!
Για τη ΔΕΗ
* ΣΥΓΓΝΩΜΗ, αλλά το σκέφτηκαν πολύ εκεί στη ΔΕΗ; Είναι δυνατόν να αποφάσισαν …κυριακάτικα διακοπή ρεύματος στα μισά παράλια του Νομού (Ομόλιο, Στόμιο, Καρίτσα, Κόκκινο Νερό) και μάλιστα από το πρωί ως το μεσημέρι; Διακοπή για συντήρηση δικτύου, Χάλασε δηλαδή ο κόσμος αν το έκαναν Δευτέρα, Τρίτη, ή Τετάρτη; Γιατί Κυριακή; Πότε θα δουλέψουν τα μαγαζιά; Τι έφταιγαν χιλιάδες λουόμενοι που ξεκίνησαν από τη Λάρισα και δεν βρήκαν να πιουν ούτε έναν καφέ; Τι φταίνε όσοι πήγαν στα εξοχικά τους για ένα Σαββατοκύριακο και τους έγινε ο βίος αβίωτος;
Κόμβος Ομολίου
* ΓΙΑ τα παράλια κι αυτό… Άλλο ένα καλοκαίρι κι ούτε κουβέντα πια για τον κόμβο του Ομολίου στην ΠΑΘΕ.
Και οι χιλιάδες επισκέπτες των παραλίων, στοιβάζονται -αναγκαστικά- στον παράδρομο που καμία οδική ασφάλεια δεν παρέχει. Δίπλα ο ολοκαίνουργιος αυτοκινητόδρομος χάσκει άδειος και …θλιβερός.
Δυστυχώς η Λάρισα και οι φορείς της ξέχασαν πια να διεκδικούν…
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Λαρισινά καλοκαίρια…
Φύσηξε βοριάς στον Κίσσαβο… Κατέβηκε από τις πεδιάδες της Μακεδονίας, διέσχισε τον Θερμαϊκό κι έσκασε πάνω στο βουνό δροσίζοντας τους ανθρώπους. Μετά από μερικές μέρες αφόρητης ζέστης στην πόλη, οι άνθρωποι δέχονται με ανακούφιση λίγη δροσιά...
Κυριακή πρωί… Η καμπάνα του Ταξιάρχη χτυπάει γλυκόλαλη, το καφεδάκι ψήνεται στο μπρίκι, κλαδιά ελιάς ανεμίζουν στην αυλή και η θάλασσα στο βάθος σκέτο χρυσάφι…
Τυχεροί που ζούμε σ’ αυτά τα μέρη. Μπορεί η Λάρισα να χτίστηκε καταμεσής του κάμπου, γιατί οι ιδρυτές της δεν μπορούσαν να παρακάμψουν τα αδιάβατα Τέμπη και να έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, αλλά οι σημερινοί κάτοικοί της δεν χρειάζονται παρά μονάχα σαράντα λεπτά για ν’ αντικρίσουν τους μπλε ορίζοντες του Αιγαίου. Στον ίδιο χρόνο οι ταλαιπωρημένοι κάτοικοι των Αθηνών δεν κατορθώνουν καν να βγουν από την πόλη. Κάποιοι άλλοι πάλι, που ζουν σε περίκλειστες περιοχές, όπως η Φλώρινα, η Κοζάνη ή τα Γρεβενά, βλέπουν τη θάλασσα στην τηλεόραση, σε ρεπορτάζ του Τύπου «Βουλιάζουν οι παραλίες» και «Μαζική φυγή των Αθηναίων από το Λιμάνι του Πειραιά». Το συζητούσα αυτό μ’ έναν φίλο από τη Φλώρινα, πράγματι, είπε, είναι κρίμα, ειδικά για τα παιδιά, αλλά ξέρεις, εδώ ο κόσμος έχει οργανώσει αλλιώς τη ζωή του… Λίγοι είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται την Εγνατία για να βγουν στο Ιόνιο. Κάποιοι τραβάνε για τα χωριά τους, στο βουνό, στο δάσος, οι πιο πολλοί μένουν απλώς σπίτι που ευτυχώς έχει αυλή.
Έχει απίστευτα μέρη ο Νομός Λάρισας και το κυριότερο τα έχει για μας. Για τους Θεσσαλούς. Για «πριβέ καταστάσεις» που λέει και μια χαριτωμένη έκφραση. Οι τοπικοί φορείς βέβαια καταβάλλουν εδώ και χρόνια φιλότιμες προσπάθειες να διαφημίσουν το λαρισαϊκό τουριστικό προϊόν στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά αυτό έχει αποδειχθεί ματαιοπονία. Δεν είναι εύκολο να ανταγωνιστείς τις κυρίως τουριστικές περιοχές. Ο μύθος των νησιών είναι πανίσχυρος. Λειτουργεί σαν ένας ισχυρός προβολέας που τραβάει το πλήθος των κουνουπιών μέσα στη νύχτα. Τα νησιά είναι μόδα, τάση, συρμός. Δεν παλεύεται αυτό. Κι έπειτα, είναι στη φύση του ανθρώπου να προσπαθεί να ενταχθεί στην ομάδα, στο πλήθος, να θέλει να «μετέχει» στο κοινό γίγνεσθαι. Όπως λέει και μια σοφή παροιμία, «πού πας λίγο; Πάω να βρω το πολύ…».
Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η περιοχή της Λάρισας θα …άλλαζε κατηγορία χάρη σε μια πιθανή αύξηση του τουρισμού. Οι τουριστικές της επιχειρήσεις είναι σχετικά λιγοστές σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία του Νομού. Είναι επιχειρήσεις εποχικές, δηλαδή επιχειρήσεις του …ενός μηνός (15 Ιουλίου – 15 Αυγούστου) που είναι και η περίοδος της τουριστικής κορύφωσης και οι θέσεις εργασίας περιστασιακές. Επιπλέον, όπως έλεγε κι ένας παλιός διορατικός νομάρχης, οι υπάρχουσες υποδομές και τα καταλύματα στην παραλιακή ζώνη της Λάρισας, δεν μπορούν να αντέξουν μια μεγάλη και απότομη αύξηση του τουρισμού. Η αδυναμία να εξυπηρετήσεις τόσο κόσμο θα γινόταν μπούμερανγκ. Η δυσφήμηση θα ήταν τεράστια.
Καλοκαίρι 2022. Ένα καλοκαίρι που προμηνύοταν «ζωηρό» ακόμη και για τα αραιοκατοικημένα παράλια της Λάρισας, μια πραγματική έκρηξη μετά από δύο χρόνια αρρώστιας και εγκλεισμού, πέφτει θύμα της οικονομικής αδυναμίας του κόσμου. Ο τουρισμός παραμένει «τουρισμός του Σαββατοκύριακου». Ο πληθωρισμός τρώει το χρήμα, η ακρίβεια χτυπάει παντού. Πόλεμος… Στα ύψη η βενζίνη, στα τάρταρα η διάθεση… Μια βόλτα στον Πλαταμώνα ή τον Αγιόκαμπο για το κλασικό κυριακάτικο μπάνιο απαιτεί 60-70 ευρώ. Βενζίνη, διόδια, ξαπλώστρες, καφέδες, φαγητό… Οι παλαιότεροι βέβαια, ήξεραν κι άλλες …«συνταγές». Στον Πλαταμώνα π.χ. σε πήγαινε φτηνά και ο ΟΣΕ. Αρκεί να άντεχες το στριμωξίδι και την ορθοστασία σε κείνα τα … θρυλικά παλιά βαγόνια που κουνούσαν σαν βάρκες σε τρικυμισμένο γιαλό. Σε πήγαιναν και τα λεωφορεία που νοίκιαζαν διάφοροι «Εξωραϊστικοί Σύλλογοι». Ξεκινούσαν από τις γειτονιές της Λάρισας και με φθηνό εισιτήριο μετέφεραν τη φτώχεια στις θάλασσες. Και οι «κούρσες» που είχαν οι προνομιούχοι ταξίδευαν πάντα γεμάτες. Μπαμπάς, μαμά, θείος-θεία, παιδιά, ξαδέρφια… Δεν ήταν να χάνουμε θέσεις. Όλοι αυτοί οι κυριακάτικοι εκδρομείς της ανάγκης, ήξεραν τα πλατάνια του Πλαταμώνα ένα προς ένα. Ήταν οι Κυριακές που είχαν γεύση από κεφτεδάκια και πατάτες τηγανητές σαν άνοιγαν τα τάπερ πάνω στα στρωσίδια… Και το απόγευμα από ένα παγωτό ξυλάκι -σοκολάτα κατά προτίμηση- γιατί μια πολυτέλεια μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας…
Αλλά δεν είμαστε πια εκεί… Η ζωή έχει αλλάξει, έχει βελτιωθεί, οι δρόμοι σύγχρονοι, τα αμάξια γρήγορα, το τρένο «Προαστιακός». No more πλατάνια, τώρα καφές και κλαμπ σάντουιτς στο μοδάτο …μπιτς-μπαρ που παίζει εξωτική λάτιν μουσική και διαθέτει δωρεάν Wi-Fi για σερφάρισμα στο κινητό. Και ευτυχώς ή δυστυχώς αυτή η πορεία δεν έχει πισωγυρίσματα. Τα οπίσθια των σημερινών Ελλήνων, τα μαθημένα να αναπαύονται πια στις παχιές μαξιλάρες των καφέ, δεν θα στρωθούν ξανά σε κουρελούδες για να κάνουν πικ-νικ. Με εξαίρεση ορισμένους νοσταλγούς του είδους, πραγματικούς φυσιολάτρες και εραστές της φυσικής ζωής, οι περισσότεροι είμαστε καταναλωτές. Άρα, ευάλωτοι στις αναταράξεις των τιμών και του κόστους ζωής, και διόλου προπονημένοι σαν τους προηγούμενους.
Αλλά παρ’ όλα αυτά είναι ωραία τα καλοκαίρια. Ελευθερία στην κίνηση, στο ντύσιμο, στις επιλογές. Ξαναβρίσκονται οι άνθρωποι, κάνουν παρέα, συζητάνε, τρώνε μαζί, γελάνε… Ηλιοκαμένα πρόσωπα γλυκά δειλινά και μελτέμια. Κι είναι ακόμα πιο ωραία σε μέρη σαν και τα δικά μας. Που τα δασωμένα βουνά κρέμονται πάνω απ’ τα ατελείωτα χιλιόμετρα της θάλασσας, έτοιμα λες να πέσουν μέσα και να τη βάψουν γαλαζοπράσινη, σμαραγδένια…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛEΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
