Η περιοχή και η αγορά της σε πασχαλινούς ρυθμούς. Οι πρώτες σκέψεις (αλλά και οι πρώτες... προστριβές) για το πού θα περάσουμε το Πάσχα που θα είναι το πρώτο -κατ’ ουσίαν- ελεύθερο Πάσχα, με τους εκκλησιασμούς του, τις μετακινήσεις του, με τα όλα του.
Αλλά και με την ακρίβεια του. Οι ειδικοί δεν προβλέπουν πτώση τιμών ακόμη κι αν ο Πούτιν αφήσει τις γνωστές κόνξες του... Το πρόβλημα είναι πολύ περιπλοκότερο του νενομισμένου- που έλεγε κι ένας παλιός πολιτευτής.
(Με γεια που τη φάγαμε).
Λήξις;
* ΠΩΣ πάει εκεί στην Ουκρανία; Πολεμούν ακόμη ή ... τα παράτησαν οι Ρώσοι;
Ο πόλεμος - παγκοσμίως- έχει πέσει σε τριτοτέταρτη είδηση, οπότε είναι σαν να τελείωσε... Αν δεν ήταν στη μέση το φυσικό αέριο θα πολεμούσαν όλοι ... μόνοι τους. Να καταλάβεις, ακόμη και το ... Open το έριξε τα βράδια στις ταινίες. Με το ζόρι δηλαδή θα προκάμει ο Ζελένσκι να μιλήσει στο ελληνικό Κοινοβούλιο, δηλαδή στους βουλευτές της ΝΔ γιατί οι άλλοι .... Λούηδες. (Αν μιλούσε ο Πούτιν μπορεί και να έμεναν. Μπορεί και ... υποκλίσεις... Όπως κάποτε... Δεν παιζόμαστε οι Έλληνες ).
Βαρβαρότητες
* ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΩΝΤΑΣ: Όλο αυτό το διάστημα ακούμε πως οι Ρώσοι βομβαρδίζουν. Τελεία. Από κει και πέρα σκοτάδι. Το τι ακριβώς παίχτηκε σ’ αυτόν τον πόλεμο, τι φρίκη βίωσαν οι άνθρωποι και τι διέπραξαν τα στρατά του Πούτιν αρχίσαμε να το βλέπουμε στις οθόνες μας τώρα και είμαστε μόνο στην αρχή. Και οι Ουκρανοί -που απεδείχθησαν επικοινωνιακά ικανότατοι - θα το προβάλλουν καταλλήλως. Έτσι, σύντομα, μέσα από μηχανισμούς γενίκευσης, η εικόνα της Ρωσίας θα είναι πια η εικόνα ενός Κράτους βαρβάρων... Κι αυτό θα πάρει πάρα πολλά χρόνια να τα μαζέψουν. Με επίσης πολύ μεγάλο (οικονομικό και όχι μόνο) κόστος.
Περί πληθωρισμού
* ΤΩΡΑ, άμα εσύ νομίζεις ότι έχεις ακρίβεια και πληθωρισμό στην Ελλάδα , άκου κι αυτά τα νούμερα, αλιευμένα από σελίδες του οικονομικού τύπου:
Στο 1.221,8% έφτασε ο πληθωρισμός στην Κούβα πέρυσι, ενώ το πέσος υποτιμήθηκε κατά 95%!
Εντάξει παίδες, κι εμείς αγαπάμε Κάστρο κα προσκυνάμε Τσε Γκεβάρα... Και το ρούμι μας αρέσει και τα πούρα και η σάλσα, αλλά καλύτερα να τα βλέπεις ως... τουρίστας έτσι;
Κι όμως! Υπάρχουν κάμποσοι στην Ελλάδα που ονειρεύονται να γίνουμε ... Κούβα.
Καλά νέα
* ΑΚΟΜΗ και τέτοιες εποχές, ακούς και κανένα καλό νέο. Το ανήγγειλε χτες ο Αλμπέρτ Μπουρλά (Μπουρλάς για τους Ελληνάρες):
Θέμα χρόνου είναι το ένα και μοναδικό ετήσιο εμβόλιο για κορονοϊό. Και εκτιμά ότι πάμε για έναν σχεδόν κανονικό χειμώνα. (Έλα, ξεκινήστε τώρα την γκρίνια. Για την Pfizer που θα κονομήσει εκατομμύρια, για τσιπάκια, τερατογενέσεις, κ.λπ. κ.λπ.).
Μαζόχ
* ΕΚΑΤΟ χρόνια φέτος από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Και δεν υπάρχει σχεδόν εφημερίδα που να μην προσφέρει βιβλία, άλμπουμ και άλλες εκδόσεις για την εθνική αυτή καταστροφή. Οργιώδης είναι επίσης και η εκδοτική δραστηριότητα γύρω από αυτό το θέμα.
Τα περισσότερα έθνη πανηγυρίζουν τους θριάμβους τους, εμείς τις καταστροφές... Ελληνική ιδιαιτερότητα. Ίσως και μαζοχισμός.
Πρόοδοι...
* ΦΑΝΕΡΑ βελτιωμένες οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Πόλη, οι Τούρκοι δεν μας παραβιάζουν πια με αεροπλάνα, αλλά μόνο με Drones ... Είναι κι αυτή μια πρόοδος.
Εν τω μεταξύ, σε δύο χρονάκια θα πετάνε πάνω απ’ το Αιγαίο και τα ελληνικά Drones με λογισμικό που σχεδιάζει και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (εδώ καμαρώνουμε).
Μπορούν πολλά τα ελληνικά πανεπιστήμια. Στήριξη θέλουν και χρήμα...
Φτώχειες
* ΚΑΤΑ 10% περίπου μειώθηκε ο πληθυσμός των Σκοπίων ( Βόρειας Μακεδονίας) τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, και ανακοινώθηκε προχτές από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας.
Συγκεκριμένα, ο πληθυσμός της χώρας, με βάση την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από τις 5 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2021, ανέρχεται σε 1.836.713 άτομα, έναντι 2.020.000 από την απογραφή του 2002.
Κατά τα λοιπά, οι κατά καιρούς δημαγωγοί στην Ελλάδα εξακολουθούν να μας λένε πως οι Σκοπιανοί είναι περίπου έτοιμοι να μας... καταπιούν !
Το πρόβλημα στα Βαλκάνια - που όλο και γεράζουν λόγω της οικονομικής τους καχεξίας- είναι ένα: ο υπερπληθυσμός της Τουρκίας που της επιτρέπει να παίζει «μπάλα» ως διεθνής παίχτης. Όλα τα άλλα είναι η γνωστή τρικυμία στα εθνικιστικά τους κρανία.
Νοσταλγός!
* ΕΓΙΝΕ ξαφνικά ο Κούγιας... ΣΥΡΙΖαίος;
Πάντως σε τελευταία δήλωσή του δήλωσε ... νοσταλγός του υπουργού Αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βασιλειάδη και επιτέθηκε στον Αυγενάκη που έκανε πρωτάθλημα Β’ Εθνικής με όλα τα λιμά (σαράντα τον αριθμό) με αποτέλεσμα να γίνονται παντού «λαμογιές»- λέει ο Πρόεδρας.
Ποιο είναι το ωραίο; Ότι στην Κρήτη τα έχουν βάλει με τον ... Αυγενάκη επειδή - λέει- ευνοεί τον .... Κούγια και του έκανε «κούκλα» το «Αλκαζάρ», όταν στο Παγκρήτιο δεν έχει βάλει ούτε σεντς....
Βγάλε άκρη σ’ αυτό το τουρλουμπούκι που λέγεται ελληνική πολιτική σκηνή και ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ποιο μέλλον;
* ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ποδόσφαιρο προφανώς και δεν έχει κανένα μέλλον. Αφού θα παίζεται μονίμως σε άδειες κερκίδες, άρα θα έχει μηδενικά έσοδα. Και άνευ χρημάτων «ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» (Δημοσθένης).
Πώς το ξέρουμε; Το εικάζουμε βασίμως. Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Λάρισα και συγκεκριμένα στα βοηθητικά του «Αλκαζάρ» το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα Λυκείων. Κι όμως, ακόμη και σ’ αυτό το επίπεδο σημειώθηκαν επεισόδια. Κοινώς, έγινε μια αξιοσημείωτη κλοτσοπατινάδα μεταξύ ...σκασιαρχών μαθητών που άφησαν τα μαθήματα και πήγαν στο γήπεδο για να κάνουν «κερκίδα». Από τέτοιους μελλοντικούς ... φιλάθλους τι να περιμένεις αλήθεια;
Πόσοι ψήφησαν
* ΣΤΟΥΣ 102 μετρήσαμε τους Λαρισαίους αντιπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ στο 3ο Συνέδριο του κόμματος. Εκ των οποίων οι 52 από τις τέσσερις οργανώσεις της Λάρισας, οι 23 από Ελασσόνα, από 3 σε Τέμπη και Φαλάνη, 4 από τα Φάρσαλα, από 5 σε Κιλελέρ και Αγιά και τέλος, 7 από τον Τύρναβο. Θα πρέπει να είναι η πρώτη φορά που κόμμα της αριστεράς ανακοινώνει τους συνέδρους. Αλλά όχι και τον αριθμό των μελών που ψήφισαν. Θα λέγαμε ...ημιγκλάσνοστ, αλλά δεν είναι καιρός για... κακές λέξεις.
Μανολάκης
* ΠΑΝΕ κάλπες οι Γάλλοι την ερχόμενη Κυριακή. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Γάλλος ψηφοφόρος έχει να επιλέξει ανάμεσα στην Κεντροδεξιά του Μακρόν και στην Ακροδεξιά της Λεπέν.
Κι ευτυχώς ο Μανολάκης «την έχει» την κόρη του Ζαν Μαρί Λεπέν στο β’ γύρο , όπου θα ψηφιστεί απ’ όλους τους άλλους ως «μη χείρον».
Η πάγια θέση του Μακρόν υπέρ της δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού συμφέρει την Ελλάδα, το θέμα είναι ωστόσο να πειστούν και οι Γερμανοί. Και γενικά από τους λίγους σταθερούς συμμάχους μας (όσο μπορεί να υπάρξουν σταθερές συμμαχίες σε τέτοιους καιρούς).Αρεσε
* ΠΟΛΥ άρεσε το χθεσινό ένθετο - «ενθύμιο παρέλασης» της «Ε» και κάποιοι που δεν πρόλαβαν να το προμηθευτούν άρχισαν ήδη την αναζήτησή του. Πληροφορίες για το πώς, πού και πότε μπορούν να το βρουν, στο τηλέφωνο 2410-564.000.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Θαμμένα οικογενειακά μυστικά
Με το που έπιασε Απρίλης και γέλασε ο καιρός, μπήκα στ’ αμάξι αποφασισμένος να πάω ν’ ανοίξω το εξοχικό σπίτι στον Κίσσαβο. Μέρες το μελετούσα, στο τέλος τo πήρα απόφαση. Η εναλλακτική επιλογή ήταν να την πέσω «Πλατεία Ταχυδρομείου», μαζί με τους «εντιμότατους φίλους μου», εκεί δηλαδή που συχνάζουμε τα Σ/Κ οι ίδιοι άνθρωποι για να σχολιάσουμε ακριβώς τους ίδιους απέναντι ανθρώπους, αραδιάζοντας ένα σωρό κοινοτοπίες πριν «χαθούμε» όλοι μαζί στα κινητά μας. Άσε... Στον Κίσσαβο... Χίλιες φορές στον Κίσσαβο. Μήπως και καταφέρουμε να ξορκίσουμε την κατάθλιψη του χειμώνα αντικρίζοντας τις ανεμώνες. Έχουν κιόλας ανθίσει. Στέκονται εκατέρωθεν του δρόμου και σαν περνάς σκύβουν και σου χαμογελούν. Την άνοιξη, έτσι κι αλλιώς, όλα γελούν...
Ανέβαινα τις πλαγιές του βουνού μετρώντας σφαλιστά εξοχικά. Φέτος ειδικά έμειναν κλειστά όλο τον χειμώνα. Με το πετρέλαιο στο ενάμιση ευρώ τα σπίτια μετατράπηκαν αποκλειστικά σε θερινής χρήσης. Δεν μας πάει ρε φίλε... Δύο χρόνια καραντίνα κι απαγόρευση μετακινήσεων, φέτος ο πόλεμος του Πούτιν, η ακριβή θέρμανση, και μια κακή ψυχολογία απροσδιόριστης αιτιολογίας. Και τα τζάκια δεν άναψαν. Τα ξύλα δεν τριζοβόλησαν στη φωτιά ούτε και κάστανα ψήσαμε... Και μόνο η μυρουδιά της μούχλας σαν ανοίγεις το σπίτι σταθερή. Εκατομμύρια δραχμές «κλεισμένες» σε αχρησιμοποίητα ντουβάρια, ααα, πόσο άσκεφτα δαπανήσαμε το περίσσευμα κείνων των χρόνων της αφθονίας... Η πικρή ώρα του λογαριασμού ήρθε. Και κανείς δεν την αποφεύγει...
Είχε κι έναν αέρα παλαβό ... Κατέβαινε ορμητικός από το βουνό, βίτσιζε τη θάλασσα και σήκωνε κύματα. Μετά ριπές από βροχή, ξανά μανά ήλιος, και η Χαλκιδική ερχόταν όλο και πιο κοντά. Τρελόκαιρος... Κάπως έτσι οι κακές σκέψεις υποχώρησαν. Η ομορφιά πάντα θριαμβεύει για όσους θέλουν να την δουν. Πιάστηκα σε δουλειές, όσο επέτρεπαν τα άπραγα όλο τον χειμώνα μπράτσα μου. Το ξέρω, από σήμερα θα είμαι «πιασμένος» και το κορμί μου θα πονάει ολόκληρο, μα δεν με νοιάζει, εγώ απορροφήθηκα και ξέχασα. Δεν άνοιξα εφημερίδες, ούτε και το ράδιο ν’ ακούσω τους φωνακλάδικους σταθμούς της Θεσσαλονίκης. Κι έτσι προσωρινά γλίτωσα από τους «Πισπιρίγκους», τα οργίλα σχόλια των αγανακτισμένων ακροατών και τις εμβριθείς «αναλύσεις» των δημοσιογράφων περί της αβύσσου της ανθρώπινης ψυχής. Πριόνιζα κι ένα κλαδί που είχε σπάσει από το χιόνι και η σωματική δύναμη που έβαζα λες και μου απορροφούσε κάθε αρνητική ενέργεια. Λευτερώθηκα, κατά την καζαντζακική έννοια. Το θρόισμα του ανέμου, ο θόρυβος από τα μηχανάκια κοπής χόρτων, η λαλιά ενός κόκορα από τα πρώτα σπίτια του χωριού, έμοιαζαν μελωδίες θεόσταλτες που συμπληρώθηκαν κι από τον ήχο της καμπάνας. Ααα, ξέχασα. Ήταν Κυρισκή...
Εκείνος πάντως - « Φρούτα και λαχανικά Πλέι Μπόι» έγραφε το ημιφορτηγό - εκείνος, Κυριακή -ξεΚυριακή, έπρεπε να βγάλει μεροκάματο. Διαλαλώντας από μικρόφωνο «πατάτες, λάχανα, μαρούλια και μπρόκολαααα», σταμάτησε έξω από μένα με αναμμένο το ραδιόφωνο περιμένοντας τις νοικοκυρές να ψωνίσουν.
«-Την ανάμειξη και άλλων προσώπων στην υπόθεση Πιπιρίγκου εξετάζει ο εισαγγελέας ...», έλεγε το ραδιόφωνο και ήταν το μόνο που πρόλαβα να ακούσω γιατί μετά, δόξα σοι ο Θεός- ο πλανόδιος αποχώρησε. Παντού η Πισπιρίγκου... Παντού και πάντα θα υπάρχει μια Πισπιρίγκου έτοιμη να σε γειώσει στην πραγματική ζωή.
Ξαναχτύπησε η καμπάνα... Και θυμήθηκα συνειρμικά μια παλιά ιστορία, μη ρωτάς πού και πώς, δεν θα σου πω. Είναι ένα χωριό στον κάμπο. Από τα πολλά... Έχει μια εκκλησία με μια τεράστια καμπάνα. Προξενεί εντύπωση το μέγεθός της. Μια τέτοια «αρχοντική» καμπάνα στο πουθενά, ποιος ξέρει τι καημό και τι τάμα είχε ο δωρητής της... Και τι ευεργεσία δέχτηκε από τον ουρανό...
Είναι μεσοπόλεμος... Θεσσαλικός κάμπος... Φτώχεια, αμάθεια, προλήψεις. Και φυματίωση Μάστιγα. Το χτικιό «μεταδίδεται και αφανίζει οικογένειες ολόκληρες... Και είναι μια κοπέλα. Λέγανε πως ήταν πολύ όμορφη... Η χλωμάδα λόγω της αρρώστιας δεν αφαίρεσε ομορφιά. Αλλά το θέμα είναι πως το κορίτσι δεν έχει μήτε γιατρειά, μήτε σωτηρία.
Οι χωρικοί, εκπαιδευμένοι από μόνοι τους στην αρρώστια, κάνουν συνήθως ακριβείς διαγνώσεις. Το κορίτσι θα φύγει. Δηλαδή ... πρέπει να φύγει. Υπάρχει και μια μεγάλη κόρη στο σπίτι, είναι αρραβωνιασμένη, κι αν μαθευτεί πως στην οικογένεια υπάρχει το «χτικιό»... Άντε, έτσι βρίσκεις γαμπρό σε χρόνια που τα αρσενικά της Θεσσαλίας τα αφάνισε η Μικρασία - Θεός ν’ αναπαύσει τα κόκαλά τους, αχ καταραμένε Βενιζέλε, μας ρήμαξες τόσα χρόνια πόλεμος.
Το κορίτσι, η Αναστασιά έφυγε. Με συνοπτικές διαδικασίες. Κάποια από τα μαντζούνια της θεσσαλικής γης - ο μανδραγόρας ας πούμε- είναι θανατηφόρα. Κι οι παλιές τα ξέρουν αυτά. Η μάνα, όμοια με Σπαρτιάτισσα μπροστά στον Καιάδα εκτελεί το νομιζόμενο ως «καθήκον». Δεν πόνεσε; Μα κι αν πόνεσε δεν το ’πε σε κανένα. Τα οικογενειακά μυστικά είναι ιερή υπόθεση. Οι τύψεις; Άσ’ τες καλέ μου για αργότερα. Ο γάμος της μεγάλης αδερφής έγινε με τη λήξη του πένθους στα γρήγορα. Χρόνια ολόκληρα, πολλά χρόνια μετά, έγινε γνωστό ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα δώρισε μια καμπάνα... «Εις μνήμην της αγαπημένης μου αδερφής Αναστασίας...». Στα στερνά της, ξομολογήθηκε την ιστορία σε ανθρώπους. Πίστευε ότι έτσι θα ξαλάφρωνε η ψυχή της. Από στόμα σε στόμα η ιστορία απέκτησε την δικήν της μυθολογία στο χωριό...
Η Πισπιρίγκου οδηγήθηκε στον εισαγγελέα... Αν έβγαιναν ποτέ έξω τα θαμμένα οικογενειακά μυστικά, όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες ατιμίες που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι στο διάβα αυτής της χαμοζωής και που έχουν θαφτεί για πάντα στη γη, είναι βέβαιο πως θα κοκκίνιζε ο ουρανός που στέκει πάνωθέ μας... Από ντροπή. Από πόνο. Μπορεί κι από οίκτο, γιατί για λύπηση είμαστε.
Έχω κλείσει κιόλας το σπίτι - ποιος ξέρει πότε θα καταφέρω να επιστρέψω... Καμιά καμπάνα δεν ακούγεται πια, κι ο αγέρας έχει σιγά - σιγά κοπάσει. Ακούγοντας στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ξανά σχόλια ακροατών για την Πισπιρίγκου, θαύμασα για άλλη μια φορά τη δύναμη που έχει το πλήθος να συζητά ξανά και ξανά θέματα που κανονικά σου σχίζουν την ψυχή κατάβαθα. Άλλαξα αμέσως σταθμό...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
Alexiskalessis@yahoo.gr
