* - ΜΩΡΕ ποιος το περίμενε, η Ζωή ή ο Λαφαζάνης; Μήπως άραγε ο Στρατούλης; Ότι θα γίνονταν «πρώτη μούρη» στη χώρα, πως θα κυβερνούσαν τον τόπο...
Ο Λαρισαίος αποτιμούσε την πορεία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, των πρώην δηλαδή. Αναφερόταν και σε τοπικούς παράγοντες.
- Ο Τσίπρας τους πήρε στην πλάτη του κι από μικρό κόμμα, από το παίζω-δεν παίζω, τους έκανε παράγοντες βεληνεκούς. Άντε να δούμε τι ψάρια θα πιάσουν τώρα μοναχοί τους. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Και ούριος αντιμνημονιακός αέρας στα πανιά τους υπάρχει...
* **
* ΕΝ τω μεταξύ, η εσωκομματική φαγωμάρα κορυφώνεται. Κι οι δύο πλευρές με τον εμφύλιο ασχολούνται κυρίως, κεντρικά μα και τοπικά. Υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι, που απλώς αποχωρούν. Ένας-ένας, σαν να είναι μιλημένοι, εφαρμόζοντας το μαρτύριο της σταγόνας γι’ αυτούς που μένουν. Οπότε ένας παλιός αριστερός άρχισε να απαγγέλλει Διονύσιο Σολωμό. «Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά...».
Ζ.
