* ΚΑΙ η τραγωδία συνεχίζει να παίζεται καθημερινά στις τηλεοράσεις, σε ρυθμούς σίριαλ. Και δείχνει τόσο μακριά, παρότι διαδραματίζεται μέσα στη χώρα. Πολλές χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου μπαίνουν σε μια βάρκα για να γλιτώσουν, ρισκάροντας τη ζωή τους, τη ζωή των παιδιών τους. Πολλοί άλλωστε δεν τα καταφέρνουν, πεθαίνουν στον δρόμο για ένα ασφαλέστερο μέρος.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οικονομικοί μετανάστες, αλλά πρόσφυγες πολέμου. Ενός πολέμου από τον οποίο, όπως πάντοτε συμβαίνει κάποιοι κερδίζουν. Πιθανότατα οι προηγμένες χώρες, Ευρώπη, ΗΠΑ κλπ, οι πρόσφυγες σίγουρα από εκείνους που χάνουν. Είτε πεθαίνοντας εκεί είτε ψυχομαχώντας εδώ.
* * *
* ΤΑ νησιά του Αιγαίου έχουν να βιώσουν γεγονότα αντίστοιχης έντασης από την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, και σε πολλές περιπτώσεις οι συμπεριφορές που συναντούν οι τωρινοί πρόσφυγες δεν είναι και πολύ διαφορετικές από τότε. Βέβαια δεν πρόκειται για Έλληνες τώρα αλλά και τότε οι φυγάδες κατά κανόνα ως «τουρκόσποροι» αντιμετωπίζονταν. Αλληλεγγύη στο δράμα τους ζητούσαν κι εκείνοι. Να μη δώσει να χρειαστούμε κι οι Έλληνες ξανά ανάλογη βοήθεια.
Βέβαια κάποιοι απλοί άνθρωποι αλλά και φορείς με ευαισθησία προσπαθούν να βοηθήσουν, πολύ βαρύ το φορτίο όμως για να καταφέρουν να το σηκώσουν.
* * *
* ΚΙ η κυβέρνηση; Όχι μόνο αυτή αλλά και οι διεθνείς οργανισμοί οι εντεταλμένοι να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια δείχνουν αναποτελεσματικοί, σε σχέση με τα εκατομμύρια που υποτίθεται ότι διαθέτουν. Μόνο οι τηλεοπτικές κάμερες φαίνεται να ανταποκρίνονται επαρκώς προσφέροντας θέαμα στους ενοίκους του καναπέ.
Ζ.
