*ΠΕΡΑΣΕ κιόλας ένας χρόνος, στον δρόμο έγινε το μνημόσυνο, στον τόπο της εντελώς άδικης θυσίας, στον παλιόδρομο-σκοτώστρα, ανάμεσα Λάρισα και Βόλο, εκεί που τροχιοδρομούν αμέτρητες νταλίκες, ένεκα τα διόδια φιλαράκι, στην άσφαλτο μαζεύτηκε πλήθος κόσμου διακόπτοντας για λίγο την κυκλοφορία, στη μνήμη των τριών αδικοχαμένων νέων παιδιών απ΄ το Στεφανοβίκειο και τον Ριζόμυλο.
Δεν χρειάστηκε πάντως τόσος πολύς καιρός για να εκτονωθεί το κύμα αντιδράσεων φορέων και παραγόντων. Είχαν ξεσηκωθεί τότε, μετά το τραγικό συμβάν. Συσκέψεις, συνεδριάσεις, διαδηλώσεις, ψηφίσματα, παρεμβάσεις αυτοδιοικητικών κάθε βαθμίδας και κοινοβουλευτικών. Αποτέλεσμα μηδέν.
Κι ύστερα ησύχασαν, πάει πέρασε. Μέχρι το επόμενο. Άλλωστε υπήρξαν και προηγούμενα οικτρά συμβάντα με την ίδια αιτία. Και κυβερνά και το κόμμα που τασσόταν αναφανδόν ενάντια στο χαράτσι των διοδίων. Πολύ γρήγορα προσγειώθηκε στον πλανήτη των συμβάσεων, των εταιριών, των τραπεζών…
Ζ.
