* ΕΝΤΑΞΕΙ, στους τοίχους των τραπεζών έσπευσαν οι Λαρισαίοι που είχαν χρήματα να βγάλουν. Ή που δεν είχαν ανησυχήσει αρκετά τον προηγούμενο καιρό ώστε να λάβουν τα μέτρα τους ή να βγάλουν τα λεφτά τους. Αυτή η κατάσταση είχε λήξει από σχετικά νωρίς χθες το πρωί. Μέχρις εξαντλήσεως των αποθεμάτων.
Μετά όμως; Ήταν και Σάββατο, κλασική ημέρα για λαϊκή και σουπερμάρκετ. Θα ακολουθούσε και έφοδος στα ράφια; Ή απλώς, άντε λίγα παραπάνω ψώνια, απ’ ότι συνήθως, δια παν ενδεχόμενο;
* * *
* ΔΕΝ είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Έλληνα, παντού στον κόσμο το ίδιο θα συνέβαινε. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, ισχύει παντού σε τέτοιες περιπτώσεις πανικού. Ιδίως όταν αυτός έχει καλλιεργηθεί μεθοδικά και επί μακρόν. Κι όλοι τρέχουν για λεφτά και τρόφιμα.
Κάθε Σάββατο, στα μεγάλα σουπερμάρκετ έτσι κι αλλιώς ψιλοαδειάζουν τα ράφια μετά το μεσημέρι. Χθες υπήρχε μια τάση για πιο γεμάτα καλάθια.
* * *
* ΑΝ και εν προκειμένω, δεν είναι δα και πόλεμος. Σιγά και τι έγινε, που θα κληθεί ο κόσμος να πει τη γνώμη του. Να τοποθετηθεί, δίχως υπεκφυγές. Και να εισπράξει ο καθείς τα επίχειρα των επιλογών του. Κι οι πολίτες αλλά πρωτίστως οι πολιτικοί. Κι οι πρώην υπεύθυνοι κι οι νυν. Πού το τραγικό να κληθεί να μιλήσει ο λαός, που είναι και σοφός κατά το κοινώς λεγόμενο; Καταλαβαίνει όμως ο πανικός από λογική; Πόσο μάλλον ο πανικός του πλήθους... (Υστερία πάντως δεν διαπιστώθηκε χθες στη Λάρισα).
Ζ.
