Αναχώρησε για την Κύπρο ο πρόεδρος της Σχολής Γ. Χατζηγεωργίου, ο καθηγητής Νευρολογίας. Και στη θέση του ανέλαβε ο ως τώρα αντιπρόεδρος Χρ. Χατζηχριστοδούλου, καθηγητής Επιδημιολογίας. Λαρισοκύπριοι αμφότεροι μετά από τόσα χρόνια παραμονής στην πόλη.
Ζ.
Κάργα αντιπολίτευση
*ΤΕΛΙΚΑ ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, πέρα από το αντιαθλητικό φάουλ εις βάρος του Τύπου με την fake ανακοίνωση της Νομαρχιακής, συμπεριφέρθηκε άριστα ως αντιπολίτευση. Της κυβέρνησής του. Σ΄ ένα ρόλο που τον ξέρουν καλά, δουλεμένο στην προπόνηση, βγήκαν κόντρα σε οποιοδήποτε σχέδιο εξορθολογισμού. Ούτε να τους περνάει από το νου, των συντρόφων υπουργών να βάλουν μια σειρά. Πρόλαβαν δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους, βγήκαν οι συριζαίοι να καθαρίσουν.
Ζ.
Χιουμορίστες
*ΜΑΛΛΟΝ πρόκειται για τη λαϊκοσυμμετοχική πρωτοβουλία της χρονιάς. Είδαν κι απόειδαν κάποιοι με τις μεγάλες λακκούβες στον δρόμο από Αχίλλιο σε Καλαμάκι και είχαν την έμπνευση να πάνε και να τις ‘’φυτέψουν’’ με δέντρα. Αναστάτωση προκλήθηκε, το έπιασαν το υπονοούμενο στον Δήμο Κιλελέρ. Αρκεί να μην ξεχάσουν την ασφαλτόστρωση.
Ζ.
Βραχυκύκλωμα
*«ΑΣ το έχουν υπόψη οι ιδιοκτήτες που νοικιάζουν κάποιο διαμέρισμα, να μην την πατήσουν όπως εμείς…» Αυτός είναι ο λόγος που ο κ. Β. απευθύνθηκε στην εφημερίδα.
Κάποια στιγμή λοιπόν, για άσχετο λόγο, βρέθηκε στη ΔΕΗ όπου ανακάλυψε ότι το διαμέρισμα που νοίκιαζαν είχε κομμένο το ρεύμα, δεν υπήρχε καν σύμβαση του ενοικιαστή με τη ΔΕΗ. Εκείνος είχε απλώς σηκώσει τον μοχλό στο ρολόι και είχε ρεύμα δίχως να πληρώνει, η ΔΕΗ δεν υπολόγιζε τη συγκεκριμένη παροχή, δεν τη μετρούσε. Όταν έγινε αντιληπτή η ρευματοκλοπή και κόπηκε το ρεύμα με συνεργείο από τον στύλο, ο ενοικιαστής έφυγε, η ΔΕΗ πήγε και μέτρησε στέλνοντας τον αλμυρό λογαριασμό στον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος, τον άλλο που κατανάλωνε το ρεύμα ουδόλως τον γνώριζε. Κι αφού πληρώσει λέει ο ιδιοκτήτης, μπορεί με βάση το μισθωτήριο να προσφύγει δικαστικώς κατά του πρώην ενοικιαστή του για να πάρει, όταν και αν, τα χρήματα πίσω.
***
*ΣΥΣΤΗΝΕΙ λοιπόν ο παθών, μαζί με την υπογραφή του μισθωτηρίου να ζητά ο ιδιοκτήτης από τον ενοικιαστή του και σύμβαση με τη ΔΕΗ ή όποιον άλλο πάροχο ρεύματος, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο.
Ζ.
Εκτός λειτουργίας
*ΠΑΓΩΣΕ λέει η δημοπρασία για το δημοτικό αναψυκτήριο στον Κέδρινο Λόφο, πολλοί και εκτός Θεσσαλονίκης την ξέρουν την περιοχή προς το Σέιχ Σου.
Παρόμοιο πρόβλημα φαίνεται ότι αντιμετωπίζει ο δήμος και στη Λάρισα με το αναψυκτήριο στο Αισθητικό Άλσος. Το οποίο έχει ανακατασκευαστεί και δείχνει κούκλα και λειτουργικό. Ωστόσο για διάφορους λόγους η δημοπράτησή του απέβη άκαρπη δύο φορές. Ενώ υφίσταται λέει ενδιαφέρον από Λαρισαίους επιχειρηματίες της εστίασης. Άγνωστο παραμένει γιατί αδρανούν στη Δημαρχία αφήνοντας το Άλσος ανενεργό ακόμη ένα καλοκαίρι. (Αυτοί χάνουν πρωτίστως.)
Ζ.
ΚΙΝ.ΑΛ.
* ΟΥΤΕ τρεις μήνες δεν πέρασαν από το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής και τα «συντροφικά» τελεσίγραφα δίνουν και παίρνουν. Εξέλιξη που δεν αποτελεί έκπληξη καθώς αυτές οι αντιπαραθέσεις αποτελούν γνώρισμα των αρχηγοκεντρικών κομμάτων, πολλώ δε μάλλον που σε αυτή τη βάρκα είναι περισσότεροι του ενός οι καπεταναίοι.
Οι θεμιτές κατά τα άλλα ηγετικές φιλοδοξίες δεν αποτελούν γνώρισμα μόνο των αστικών κομμάτων αλλά και της αριστεράς που έχει επινοήσει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ενώ οι συνασπισμοί της, δεν στέριωσαν ποτέ.
Η Φώφη Γεννηματά αντιλήφθηκε τον κίνδυνο της… μοναξιάς και με βάση παλαιοκομματικές πρακτικές πρότεινε εκλογές για να πετύχει συσπείρωση και ο Σταύρος Θεοδωράκης πέτυχε απορρύθμιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να τους ανακατεύει.
Σημειωτέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο Ε.Ε. κάθεται στα ίδια έδρανα με το πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΚΙΝ.ΑΛ. λόγω σοσιαλδημοκρατίας. Τα περί ριζοσπαστικής αριστεράς είναι για εσωτερική κατανάλωση.
Β.Κ.
Νεάντερταλ
*ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ από Καρδίτσα και την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση Ταλιαδούρου, ο Μ. Χαρακόπουλος σχολίασε. «Το παράδειγμα της διαδρομής του Σπύρου, ενός εντίμου πολιτικού με έμφυτη ευγένεια, που πολιτεύθηκε με σεμνότητα και ήπιο πολιτικό λόγο, είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, που περισσεύει η “πρωτόγονη” πολιτική αντιπαράθεση, πολλές φορές με “νεαντερταλικά” χαρακτηριστικά, ύβρεις, “λάσπη” και προσωπικούς χαρακτηρισμούς...». (Ποιος Νεάντερταλ τον χάλασε πάλι;)
Ζ.
Τόσο επί τόσο
*ΜΕ απλή αριθμητική επανακάμπτει ο Χρ. Σιδερόπουλος. «Κάτι βρωμάει στη Θεσσαλία. Έχουμε 11.000 παροχές άρδευσης με μέσο όρο 100 στρέμματα, ίσον 1.100.000 στρέμματα. Πόσα μπήκαν Νίτρο;» Έτσι, χαϊδευτικά, αποκαλεί το πρόγραμμα νιτρορύπανσης. «Γιώργος κερνάει Γιώργος πίνει, λέει ο λαός. Πολλά τα ξερικά και πολλά ευρώ κάθε χρόνο και αφορολόγητα».
Και ο παραγκωνισθείς αγροτοσυνδικαλιστής προαναγγέλλει: «θα μιλήσω όταν θα είναι τα τελικά αποτελέσματα για Νίτρο. Ονόματα και ΔΣ με πολλά στρέμματα και πολλά ευρώ». (Οψόμεθα εις Φιλίππους; Μετά τους αριθμούς θα το πάει στ΄ αρχαία;)
Ζ.
Μισό τετράγωνο
*ΕΝΑ άνετο ωραίο κτίριο, κέντρο-κατάκεντρο της Λάρισας, καταλαμβάνει μισό οικοδομικό τετράγωνο. Διώροφο, με τις γραφειάρες του, τους πλατιούς διαδρόμους του, το άνετο πάρκινγκ του σε μια μεγάλη αυλή όπου παρκάρουν μερικές δεκάδες ΙΧ των εργαζομένων στην υπηρεσία, αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και πολιτικό προσωπικό του στρατεύματος, υπάλληλοι του Δημοσίου εν ολίγοις. Είναι το κτίριο της ‘’Στρατολογίας’’ έτσι το ξέρουν οι Λαρισαίοι, στεγάζονται εκεί τώρα οι δικαστικές στρατιωτικές υπηρεσίες. Υπηρεσίες που πολλοί λένε ότι άνετα θα μπορούσαν να μεταφερθούν, αν μη τι άλλο δεν εξυπηρετούν συνταξιούχους που μπορεί να δυσκολεύονται να μετακινηθούν. Το μόνο που προσφέρεται σε ηλικιωμένους Λαρισαίους είναι ο ίσκιος του κτιρίου για τους θαμώνες των καφέ της Πατρόκλου, τα ζεστά καλοκαιρινά πρωινά.
***
*ΜΙΑ πόλη που δυσκολεύεται να ανασάνει, ο Στρατός καθόλου δεν τη βοηθά. Θέλει να διατηρεί στο κέντρο της ακόμα και υπαίθριο πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα των υπαλλήλων του. Ακόμα και είσοδο οχημάτων από την Μεγ. Αλεξάνδρου η οποία ωστόσο παραμένει επί δεκαετίες ανενεργή. Άγνωστο αν θα πειράξουν έστω αυτή, τώρα που ο Δήμος την αναμορφώνει.
Το πιο ωραίο στην υπόθεση είναι ότι ο Απ. Καλογιάννης είχε προτείνει και διεκδικήσει να περιέλθει το κτίριο της Στρατολογίας στον Δήμο. Τότε όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή αντιπολίτευση, μέχρι και διαδήλωση είχε οργανώσει απ΄ έξω. Ύστερα έγινε ανέλπιστα δήμαρχος, βρέθηκε εξίσου ανέλπιστα και με άκρως φιλική κυβέρνηση. Κι η υπόθεση ξεχάστηκε. (Δεν μπορεί να είχε δίκιο και τότε που φώναζε και τώρα που σιωπά.)
Ζ.
Οδηγοί
*ΛΑΡΙΣΑΙΕΣ και οδήγηση, μεγάλη ιστορία.
- Πες μου κάτι να νιώσω γυναίκα…
- Δεν ξέρεις να παρκάρεις.
***
*- ΜΟΥ ξεφούσκωσε το λάστιχο χθες καλέ και θυμήθηκα τον πρώην μου.
- Είχε βουλκανιζατέρ;
- Ήταν τρόμπας.
Ζ.
Τα γνωστά καρότα
*Η ‘’Τελευταία Έξοδος’’ του Φεντερίκο Αξατ. Του σαραντάχρονου Αργεντίνου που αποτελεί διεθνές εκδοτικό φαινόμενο. Εύκολο να τον αγαπήσει ο αναγνώστης, επικίνδυνο να τον εμπιστευτεί.
‘’Τελευταία Έξοδος’’, με σασπένς και ανατροπές στην υπόθεση. Και συχνά μάθημα στις ανθρώπινες σχέσεις.
***
*Η γιατρίνα με τον διευθυντή της κλινικής.
«Μπορώ να περάσω;» ρώτησε η Λόρα Χιλ που πρόβαλε στο πλαίσιο της πόρτας.
Ο Μάρκους βγήκε από τη μιζέρια του, το πρόσωπό του φωτίστηκε
«Τι ευχάριστη έκπληξη! Πέρασε».
Σηκώθηκε κι έκανε τον γύρο του γραφείου. Η αρχική του πρόθεση ήταν να χαιρετήσει τη Λόρα με ένα φιλί στο μάγουλο, αλλά εκείνη στάθηκε με τέτοιον τρόπο, που το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να της τραβήξει την καρέκλα για να καθίσει. Δεν ήταν μια άβολη στιγμή -ο Μάρκους ήταν ανέκαθεν ευγενικός, το μήνυμα όμως από μέρους της ήταν σαφές.
«Πήγες ήδη για μεσημεριανό;» ρώτησε η Λόρα.
Ο Μάρκους ετοιμαζόταν να ξανακαθίσει.
«Όχι ακόμη» είπε, γεμάτος ελπίδα. «Θα ήθελες να πάμε κάπου μαζί;»
«Όχι, δεν έχω χρόνο για φαγητό. Αυτό που έχω να σου πω δεν μπορεί να περιμένει».
Ο Μάρκους κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος. Πάντα αυτό γινόταν με τη Λόρα. Του έδειχνε το καρότο και το ξανάπαιρνε αμέσως πίσω. Ήταν ικανή να το κάνει εκατό φορές στη σειρά, και τις εκατό φορές ο Μάρκους θα έπεφτε στην παγίδα. Ή μπορεί αυτός να φανταζόταν καρότα όλο αυτό το διάστημα.
***
*ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ η ένταση μεταξύ τους είχε αυξηθεί κάπως. Ήταν αδύνατον να αγνοήσει κανείς το ενδιαφέρον του Μάρκους για τη Λόρα, άσχετα αν δεν της το είχε εκφράσει ποτέ ευθέως. Εκείνη δεν έτρεφε μάλλον τα ίδια αισθήματα. Μια ωραία πρωία η Λόρα άρχιζε να του δίνει κάποια σήματα, τα γνωστά καρότα: ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα του γοφού, ένα χέρι στην πλάτη που μένει περισσότερο από το αναμενόμενο. Δύο τρεις φορές προσπάθησε να το πάει παραπέρα, προτείνοντάς της να πάνε για φαγητό ή να βρεθούν εκτός νοσοκομείου, εκείνη όμως έβρισκε πάντα τρόπο να αρνηθεί, αν και όχι πολύ κατηγορηματικά.
Ο Μάρκους πίστευε ότι το φλερτ της που τον τρέλαινε και τον αποσυντόνιζε ήταν ένας τρόπος να του πει να την περιμένει, διότι κατά βάθος δεν είχε ξεπεράσει τον πρώην της. Υπήρχε όμως και άλλη εκδοχή, την οποία ο Μάρκους προτιμούσε να αγνοεί. Η Λόρα επωφελείτο της καλής τους σχέσης. Είχε ανελιχθεί στο νοσοκομείο και είχε καταφέρει να μεσολαβήσει ο Μάρκους γι' αυτήν πάνω από μία φορά στη γενική διευθύντρια.
Η Λόρα τον κάρφωσε με το βλέμμα της.
«Χρειάζομαι μια τεράστια χάρη, Μάρκους».
Εκείνος ένιωσε ένα ρίγος. Του είχε ζητήσει και στο παρελθόν χάρες, ποτέ όμως τεράστια.
Ζ.
* ΤΗΝ ώρα που συναντιόνταν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Αλ. Τσίπρας, του Ισραήλ Μπ. Νετανιάχου και ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης στη Λευκωσία, ο Έλληνας υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βασίλης Κόκκαλης είχε επαφές -και έθετε τις βάσεις για περαιτέρω αναβάθμιση των Ελληνοϊσραηλινών σχέσεων στον τομέα της γεωργίας- με τον Ισραηλινό υπουργό Γεωργίας Uri Ariel. Η συνάντηση των δύο αντρών έγινε στο περιθώριο της 20ής Διεθνούς Εκθεσης Agritech που πραγματοποιήθηκε στο Τελ Αβίβ.
Γ.Ρ.
*Η αρχική ομάδα μαζεύτηκε και τα είπαν. Συμμαθητές και συμμαθήτριες του Α’ και Β’ Αρρένων και Α’ Θηλέων, όλοι τους απόφοιτοι του 1968. Στην επέτειο του μεσαιώνος, στα 50 χρόνια από τότε. Ανάμεσά τους οι Κ. Τζανακούλης, Κ. Γιαννούλας, Δημ. Γεωργάκης, Χάρης Βλαμούλης, Κ. Τσαπλές, Θέμης Λέλης, Μάρκος Κονταξής, Μάρθα Μπατζανούλη, Στέλλα Νάκα, Μαίρη Μαλισσόβα. Συμφώνησαν να γίνει η επόμενη συνάντηση της Οργανωτικής στις 22 Μαΐου στο Κτήμα Τζανακούλη, με συμμετοχή εκπροσώπων αποφοίτων ‘68 και του Β’ Θηλέων και των Λυκείων Μπόκαρη και Μίχου. Όσοι άλλοι θέλουν, ευπρόσδεκτοι. Να προετοιμάσουν τη μεγάλη συγκέντρωση που θα γίνει 9 Ιουνίου, ημέρα Σάββατο, για τους 68άρηδες αποφοίτους του ‘68, με ολοήμερες εκδηλώσεις. Μέχρι και μνημόσυνο τεθνεώτων θα έχει, για τους λίγους που ως καλοί έχουν πεθάνει νέοι. Πενήντα χρόνια μετά, δεν είναι παίξε γέλασε. Κι όλα τα γυμνάσια της Λάρισας μαζί.
Ζ.
Πολιούχος
*«…και της Λαρίσης η πόλις αδάμαντα…». Η πόλη ετοιμάζεται να τιμήσει τον άγιό της μεθαύριο. Όπως πάντα άλλη μια ‘’πρωτομαγιά ‘’ για τη Λάρισα, πέφτει ίδια μέρα σ΄ ένα δεκαπενθήμερο. Μια χαρά γεφυρίτσα γίνεται πάλι η Δευτερίτσα φέτος. «Χαίρει έχουσα η Θεσσαλία…». Το λέει και το απολυτίκιο του Αγίου Αχιλλίου. Δεν έπρεπε να διευρύνεται γεωγραφικά η αργία;
Ζ.
