*ΜΠΟΡΕΙ να έφαγε την πάπια που τους σέρβιραν στο δείπνο, όμως στη συνέντευξη με τη Α. Μέρκελ μόνο την πάπια δεν έκανε ο Αλ. Τσίπρας.
Για άλλη μια φορά, την πιο κρίσιμη όμως, ο Έλληνας πρωθυπουργός γοήτευσε. Απ΄ ότι φάνηκε όχι μόνο το ακροατήριο στο εσωτερικό της χώρας. Μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας, με μετριοπάθεια. Δεν έκρυψε αυτά που πιστεύει, δίχως όμως να προσβάλει τους οικοδεσπότες του. Μίλησε τόσο, όσο… Ζήτησε, πρότεινε, χωρίς όμως να ζητιανεύει. Στάθηκε με αξιοπρέπεια μέσα στο Βερολίνο. Ανέδειξε το ελληνικό ζήτημα και μάλιστα παγκοσμίως, όλα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα εκεί.
***
*ΕΠΕΔΕΙΞΕ το αναγκαίο πολιτικό θάρρος, έως και θράσος, υποστηρίζοντας ξεκάθαρα πως το πρόγραμμα έχει αποτύχει, θέτοντας το θέμα του κατοχικού δανείου και των γερμανικών αποζημιώσεων και υπονομεύοντας καίρια την επιχειρηματολογία περί «διεφθαρμένων Ελλήνων» αφού ζήτησε τη συνδρομή των Γερμανών στην υπόθεση Siemens. Κι ακολούθησε κι αυτό το 5ωρο δείπνο, σπάνιο λέει για το πρωτόκολλο της γερμανικής Καγκελαρίας. Προφανώς αναζητήθηκε εκεί και κατά πολλούς συμφωνήθηκε τι θα γίνει από δω και πέρα.
Αν πάψει η πίεση, αν λείψουν τα σενάρια ανατροπής και οι διαρκείς απειλές περί Grexit και εφόσον τα περί πρωτογενούς πλεονάσματος αντικατασταθούν οριστικά από την ανάγκη ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, ο Αλ. Τσίπρας θα δικαιούται, όχι να καμαρώνει αλλά να ελπίζει βάσιμα ότι θα τα καταφέρει να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη. Και ποιος δεν θα είναι τότε ευχαριστημένος…
Ζ.
