Μπορεί να υπάρχουν ενστάσεις για τις μορφές τις κινητοποίησης ή και για το διεκδικητικό πλαίσιο, αλλά αυτό το αποφασίζουν οι ίδιοι οι αγρότες και κρίνονται γι’ αυτό.
Η αλήθεια είναι πως η ΚΑΠ, στην παλιά αλλά και στη νέα της εκδοχή, αφανίζει, ξεκληρίζει τους μικρομεσαίους αγρότες επειδή πρέπει να κυριαρχήσουν οι μεγάλες, οργανωμένες μονάδες και επιχειρήσεις. Στην αγροτική οικονομία στηρίχθηκε η χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες, τότε που ο μικρός κλήρος, έφθανε για να σπουδάσουν παιδιά και να ζήσουν οικογένειες.
Σήμερα, με τα νέα οικονομικά μέτρα θα τους αφανίσουν στην κυριολεξία και η χώρα, εθνική πολιτική προστασίας του πρωτογενούς τομέα δεν έχει. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις υιοθετούν όσα αποφασίζουν οι Βρυξέλλες. Έτσι ο ένας υπουργός πρότεινε ακτινίδια, ο άλλος καρπούζια και άλλος ρίγανη. Έτσι ξερίζωσαν καπνά και αμπέλια, χρυσώνοντας το χάπι με τις επιδοτήσεις.
Επίσης, είναι πάγια πρακτική των κυβερνήσεων να χρεώνουν πολιτικά, στο ΚΚΕ στη συγκεκριμένη περίπτωση, τις εκάστοτε κινητοποιήσεις. Και τότε που μέλη του ΠΑΣΟΚ έκαιγαν τις κομματικές ταυτότητες στη Βιοκαρπέτ ή τότε με την επιχείρηση «βουλκανιζατέρ» τα ίδια έλεγαν. Με ολίγον σκανδαλολογία και κοινωνικό αυτοματισμό «ξεφούσκωναν» τις κινητοποιήσεις.
Για να μην απαντήσουν οι κυβερνώντες ποιο είναι το σχέδιό τους για την εθνική παραγωγή…
Β.Κ.
