Λαρισαίος ήθελε να βγάλει το τζιπ από τον ιδιωτικό χώρο στάθμευσης, ο οποίος βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με τον δρόμο, σε συνοικία της πόλης. Κοιτούσε το αυτοκίνητο, κοιτούσε τον δρόμο, κοιτούσε την έξοδο του πάρκινγκ και έβγαλε το συμπέρασμα: Πρέπει οι γείτονες να πάρουν τα αυτοκίνητά τους, που τα είχαν σταθμευμένα στην απέναντι πλευρά του δρόμου, για να μπορέσει βγει!
Φυσικά αντέδρασαν, όλοι τους!
«Αν δεν μπορείς να το κουμαντάρεις, πάρε πούντο…» είπε κάποιος αγανακτισμένα.
«Πετάς το χιόνι στην πόρτα μου», είπε στον γείτονα που φτυάριζε το χιόνι, για να ανοίξει διάδρομο εξόδου από την πολυκατοικία, στο πεζοδρόμιο.
-«Και πού να το βάλω το χιόνι, βρε άνθρωπε;» απαντά όσο αγκομαχούσε με το φτυάρι.
-«Φάτο…» του λέει ο άλλος.
Η παιδεία μας, με το ελληνικό λεξιλόγιο, στα καλύτερά τους!
Πήρε ο Λαρισαίος το πλαστικό φαράσι από την κουζίνα και πίστεψε ότι με αυτό μπορεί να «ξεχιονίσει» την είσοδο του σπιτιού του.
Επί ώρα προσπαθούσε να αδειάσει το χιόνι και όταν έφτασε στο σημείο όπου είχε παγώσει, έσπασε το φαράσι… Τι ήταν να γίνει αυτό; Τα έβαλε με τη γυναίκα του, κατηγορώντας την ότι ξοδεύει τα χρήματα αγοράζοντας «ψεύτικα» πράγματα… Να! Σαν αυτό το φαράσι που έσπασε, ενώ του γείτονα ήταν καλύτερο!
Λ.Κ.
