*«Η διαπραγμάτευση μόλις άρχισε» λένε όσοι παρακολουθούν προσεκτικά τις εξελίξεις. Τίποτε δεν τέλειωσε. Κι όπως είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, ευτυχώς που δεν τελείωσε. Αυτό είναι μάλλον και το βασικό κέρδος που αποκόμισε ως τώρα η κυβέρνηση Τσίπρα: κατάφερε να παραμείνει στη διαπραγμάτευση, στην Ευρώπη, αλλάζοντας και το κλασικό ως τώρα σκηνικό της άνευ όρων υποταγής.
Κέρδισε τη δυνατότητα να παρουσιάσει ένα δικό της πρόγραμμα, να μπορεί να σχεδιάζει τις δικές της οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, αρκεί αυτές να μην επιδρούν αρνητικά στα συμφέροντα των εταίρων. Να γράφει κι όχι απλώς να υπογράφει ό,τι της ορίζουν.
***
*ΠΗΡΕ πρακτικά μια κάποια υπόσχεση ότι δεν θα απαιτούν να εφαρμόζει υποχρεωτικά την αυτοκαταστροφική, εκτεταμένη, τη «σβάρνα» λιτότητα. Πάρα πολύ σημαντικό ότι στην Ευρώπη που αλλάζει, με τις ρωγμές ευκρινείς, επιτεύχθηκε αμφισβήτηση της απαίτησης για εξωπραγματικό πρωτογενές πλεόνασμα, απαίτηση που στραγγάλιζε τη χώρα.
Το σπουδαιότερο; Πέτυχε να εκνευρίσει τους Γερμανούς που είδαν την παντοκρατορία τους να αμφισβητείται. Τους ανησύχησε, τους υποχρέωσε να τρέξουν, να προσπαθήσουν σκληρά, να επιστρατεύσουν κάθε μέσο, και τα αθέμιτα. Στο πηγαινέλα και στο τηλέφωνο διαρκώς η Α. Μέρκελ, ο Β. Σόιμπλε συνεχώς στην τσίτα. Κάπως έτσι προέκυψαν κι οι ρωγμές. Αυτή η γερμανική ενόχληση μπορεί να έχει και συνέπειες βέβαια, αφού το παιχνίδι εξελίσσεται.
***
*ΑΣΦΑΛΩΣ οι δανειστές επέβαλαν και πάλι σκληρούς όρους, έκοψαν τα φτερά της κυβέρνησης, ποντάροντας στην προ των πυλών δημοσιονομική ασφυξία. Ενώ πολλοί Έλληνες συντάχθηκαν απολύτως, συντονίστηκαν βοηθώντας στην αύξηση της πίεσης, καθώς έσπευσαν να αποσύρουν, για μια ακόμα φορά, τις καταθέσεις τους.
Ανάμεσά τους κυρίως και όσοι ήδη επιχαίρουν, κάπως αντιφατικά όμως.
-Ως εδώ ήταν η Ελπίδα, χο-χο-χο. Έναν μήνα άντεξε μονάχα…
-Δηλαδή εσύ ήθελες να προχωρήσουν σε ρήξη;
-Όχι βέβαια. Ευτυχώς φέρθηκαν λογικά…
-Μη μας πεις ότι τους ψήφισες κιόλας;
-Όχι αλλά αν ήξερα το πώς θα πορεύονταν, μπορεί και να τους ψήφιζα.
Ζ.
