Ισοσκελισμένος, αναπτυξιακός, προϋπολογισμός έργων, τα συνήθη κλισέ των δημοτικών αρχών. Πλαστός, αντιαναπτυξιακός, αντιλαϊκός τα στερεότυπα των αντιπολιτεύσεων. Ακόμα κι αν τύχει να υπάρξει εναλλαγή στα έδρανα από τετραετία σε τετραετία, αλλάζουν και τα λόγια, ο καθένας παίρνει αυτά που ταιριάζουν στον ρόλο του κάθε φορά.
* * *
* ΚΙ είναι έθιμο παλιό η εκάστοτε αντιπολίτευση να καταψηφίζει τον προϋπολογισμό, πάντα, σε οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμφωνήσει με τον κατά τόπους δήμαρχο, στον προϋπολογισμό ποτέ.
Έφτασε όμως η εποχή ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Για την ακρίβεια να ισοπεδωθούν. Τα δημοτικά πράγματα αλλά και οι διαφορές μεταξύ των παρατάξεων. Στο θέμα των προϋπολογισμών τουλάχιστον. Στην εποχή των μνημονίων και της αυστηρότατης επιτήρησης, όλοι οι δημοτικοί προϋπολογισμοί ίδια κοψιά πια. Τα πάντα ρυθμισμένα άνωθεν, μηδενικές αποκλίσεις, αποστειρωμένοι. Η πολιτική για πασπάλισμα, έδαφος για διαφωνίες ανύπαρκτο.
* * *
* ΤΕΧΝΙΚΟ ζήτημα πια ο προϋπολογισμός, υπηρεσιακό, εργαλείο απλώς. Οι αντιπολιτεύσεις όμως δύσκολα θα το αποδεχτούν, είναι στη φύση τους να διαφωνούν. Ακόμη κι όταν είναι εις βάρος τους. (Μέχρι να βρεθεί ο μάγκας δήμαρχος που θα αναθέσει στον αρχηγό της αντιπολίτευσης να συντάξει τον προϋπολογισμό και να τον φέρει να τον ψηφίσουν).
Ζ.
