Έτσι ξεκινά το κεφάλαιο για τη Λάρισα ο Νίκος Τσιφόρος, στο βιβλίο του «Ελληνική Κρουαζιέρα», το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του ΄50.
***
*ΟΥΤΕ λίγο, ούτε πολύ, «Λάρσα Λάρσα σ΄ είδα και λαχτάρσα» κι ακόμη χειρότερα, καλοκαίρι στη Λάρισα ίσον «αυτοκτονία Καρυωτάκη, μυίγα, πεθερά και μπάφιασμα», ιδού περιγραφή της τότε πόλης από τον πνευματώδη συγγραφέα:
Στο Αλ Καθάρ που το λένε στη Λάρισα Αλκαζάρ, την είχανε στήσει κάτω από την πράσινη σκιά, όλος ο καλός κόσμος, κυράδες με αμαξάκια και μέσα στα αμαξάκια παιδιά, δικαστικοί με πολυθρονένια θερινή ανάπαυση, γυναίκες εμπόρων παχουλές και σαλτσοζωισμένες, κοντομάνικοι κύριοι που πίνανε ουζάκια, δασκάλοι με τα καφεδάκια τους και με τα γυαλάκια τους και τον Όμηρο σε διακοπές, παιδιά που ξεφωνίζανε και σε κάνανε να λαχταράς τον μακαρίτη τον Ηρώδη, καμπόσοι σκύλοι που ψάχνανε να βολευτούνε με τίποτε αποφάγια…
Έχει πέσει η Λάρισα μέσα στην καλοκαιριάτικη ζέστη και κοιμάται. Πυρώνει, αδερφέ μου, κείνος ο κάμπος με το μαύρο, παχειό χώμα, σέρνονται τα ζωντανά απάνω του και λαχταράνε για λίγη δροσιά, ξεραθήκανε τα ποτάμια και βρωμάει η αγορά, με το παλιοτζαμί παρακάτου, που δεν είναι να περάσεις αν δεν έχεις μάσκα ασφυξιογόνον να φυλαχτής. Και στην πλατεία ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφενέδες, αμάξια, δεντράκια, μπενζίνες, κόσμος, λούστροι, κύριοι, περαστικοί, εκείνο το μεσημεριανό το μπαφιαστό, το αλλοιώτικο, το γλίτσικο καλοκαιρινό, όλα μαζί αυτοκτονία Καρυωτάκη, μυίγα, πεθερά και μπάφιασμα.
***
*ΔΕΝ φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά από τότε: Την γνώρισε λοιπόν την Λάρισα θαυμάσια ο μαιτρ. Τον Άγι΄ Αχίλλη και τα Ταμπάκικα, παλιά και Τούρκικα και τους καινούργιους δρόμους, την οδόν Αλεξάνδρας να πούμε και τις άλλες που πάνε στον Βόλο και στην Αγυιά και παντού στη γη, γνώρισε και τις πλατείες, δεν τις θυμάται με ονόματα, δύο ανήκουνε σε αγίους, μια στη Θέμιδα, άλλη στο Ηλεκτρικό, άλλη στ΄ Ανάκτορα και άλλη στον μακαρίτη τον Ρήγα Φεραίο. Και τον ποταμό δεν τον λέγανε Ιλισσό, τον λέγανε Πηνειό και το νοσοκομείο το λέγανε Κουτλιμπάνειο και υπάρχουνε Ιππόδρομος για τα πανηγύρια και δικαστήρια και ωδεία και πλατείες του Βού Σώματος Στρατού και υφαντουργεία και αλευρόμυλοι και τέτοια βιομηχανικά και σουρλού-τουρλού ό, τι υπάρχει σ΄ όλες τις πόλεις.
Ζ.
