* - ΚΥΡΙΑΚΗ μεσημεράκι, παρεούλα με τα παιδάκια μας, αποφασίζουμε να πάμε όλοι μαζί κάπου να φάμε. Κάπου να έχει και πλατεία να παίζουν και τα μικρά, διηγείται η Λαρισαία Σ. Ζ. Στην είσοδο, πρώτο τραπέζι όπως μπαίνεις στο μαγαζί μια παρέα με ένα σκύλο.
- Δαγκώνει το σκυλί; Ρωτάει ο γονιός.
- Το κρατάω, διαβεβαιώνει ο ιδιοκτήτης του.
* * *
* - ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ τέλος πάντων πιάνουμε ένα μεγάλο τραπέζι και πάμε πάλι έξω να μαζέψουμε τα παιδιά που παίζουν για να δούμε τι θα παραγγείλλουν. Και εκεί που πάει να μπει η μητέρα με τον μικρό στο μαγαζί, δεξιά της μάνας η παρέα με τον σκύλο αριστερά το παιδί, δίνει ένα σάλτο ο σκύλος και δαγκώνει το χεράκι του. Κλάμα και ουρλιαχτά ο μικρός. Και τι να δει η μάνα. Δεν ήταν λίγο ματωμένο όπως της φάνηκε στην αρχή άλλα είχε μέχρι τον καρπό αμυχές που μάτωναν και μάλιστα στο ύψος του καρπού είχε πρηστεί. Άρον- άρον λοιπόν νοσοκομείο, πάει η βόλτα και το φαγητό, και ξέρουμε όλοι τι ευχάριστη διαδικασία είναι στο νοσοκομείο με παιδί.
* * *
* ΑΥΤΑ με την ανευθυνότητα μερικών δήθεν φιλόζωων, που δεν σέβονται ούτε τους ανθρώπους.
- Είχα και εγώ σκύλο, καταλήγει η Λαρισαία, και ξέρω ότι πολλές φορές τα σκυλιά γίνονται νευρικά με την παρουσία παιδιών. Αυτό δεν απαλλάσσει όμως τους ιδιοκτήτες τους από την ευθύνη να τα έχουν με φίμωτρο ή να αποφεύγουν την προσέγγιση παιδιών. (Και οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών έχουν ευθύνη να βάζουν τους ανεύθυνους σε τάξη).
Ζ.
