* ΔΕΝ επέδειξαν μονάχα άριστα ρεφλέξ, ούτε μονάχα την απαιτούμενη ευαισθησία. Οι Δήμοι Τεμπών, που είχε την υπόθεση στα σπλάχνα του, και γειτονικός της Λάρισας, που είναι ο μεγάλος και πιο οργανωμένος, πρόσφεραν πολύ συγκεκριμένη βοήθεια στους ταλαίπωρους πρόσφυγες. Φαγητό και νερό, τα βασικά δηλαδή. Που μόνο δεδομένα δεν ήταν για τους συγκεκριμένους οδοιπόρους. Από κοντά κι άλλες οργανώσεις, μικρές και μεγαλύτερες, ακόμη και απλοί πολίτες. Αν μη τι άλλο έδειχνε ικανοποιημένος ο Ξένιος Δίας, που κοίταζε ψηλά από τον Όλυμπο. Κι εδώ δεν επρόκειτο για φιλοξενία, να περάσετε καλά να μας ξανάρθετε, είναι θέμα ζωής και θανάτου κυριολεκτικά.
* * *
* ΤΗΝ ίδια ώρα, υπήρχαν και κάποιοι που απλώς επιθεωρούσαν την κατάσταση, από Δεξιά μα και από Αριστερά, επισκέφθηκαν είδαν και απήλθαν. Για να γράψουν τις συνήθεις γκρινιάρικες ανακοινώσεις. Μεμψιμοιρούντες, απέναντι σε μια τόσο ασυνήθιστη περίσταση.
* * *
* -ΜΑ τι λένε τώρα...
Εξερράγη ο Λαρισαίος διαβάζοντας χθες την εφημερίδα.
-Είναι με τα καλά τους; Θεωρίες πάλι, όταν ο κόσμος καίγεται; Βρε τι θα φάνε οι άνθρωποι, νεράκι να πιουν βρε... Κι από κουβέντες... Ζ.
