* ΒΡΕΘΗΚΕ στην Αθήνα για δουλειές οπότε απογευματάκι της περασμένης Παρασκευής κατηφόρισε στο Σύνταγμα, να δει και τους «γεια και χαρά σας βρε πατριώτες και μένα οι παππούδες μου ήταν αγρότες», που θα διαδήλωναν. Και περι- γράφει χθες ο Λαρισαίος Αλ. Καλ. τα όσα είδε, στο δευτεριάτικο χρονογράφημά του στην εφημερίδα: Στην Ελλάδα είμαστε όλοι καλά προπονημένοι από συγκεντρώσεις, κόβει το μάτι μας, είναι εξασκημένο. Άλλη μια συγκέντρωση λοιπόν «οργανωμένη», προβλέψιμη, ελεγχόμενη, που μάλλον έγινε για να γίνει και για να πιεστεί η κυβέρνηση. Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν λαϊκή εξέγερση όπως την περιέγραψαν το βράδυ τα κανάλια που, μοντάροντας έξυπνα ετερόκλητα πλάνα, εμφάνιζαν μια εικόνα γενικού ξεσηκωμού.
* * *
* ΕΤΣΙ λοιπόν, έχουν γυρίσει τα πάνω-κάτω. Να γράφει τοιουτοτρόπως η «Ε», να εκστασιάζεται από την άλλη δοξολογώντας τη διαδήλωση ο Σκάι, μέχρι κι ο Μπογδάνος ανέπεμπε θυμίαμα δηλώνοντας υπέρμαχος της αγροτιάς. Κι άλλοι κι άλλοι... Τα πάνω κάτω... Και δεν είναι η εφημερίδα που άλλαξε στάση. Πάντοτε ευνοϊκά διακείμενη, στο πλευρό του αγροτικού κόσμου, που είναι άλλωστε και αναγνώστες της, σε «εμπόλεμες» μα και ειρηνικές περιόδους, δίχως εξαλλοσύνες όμως. Μετρημένα και σοβαρά. Για να υπάρχει και αποτέλεσμα δηλαδή. Το όποιο κάθε φορά.
* * *
* ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θεαματικά, ήταν τα δεκαεφτά. Τα τρακτέρ πρώτη φορά στο Σύνταγμα έδωσαν σπουδαία τηλεοπτικά πλάνα. Και προκάλεσαν τη θερμή υποδοχή και τη συγκέντρωση στους χιλιάδες συγκεντρωμένους του ΠΑΜΕ στην Αθήνα. Οι εικόνες ταξίδεψαν και στο εξωτερικό. Το αγροτικό ζήτημα αναδείχθηκε περίφημα. Σπουδαία ιδέα των μπλοκατζήδων της Νίκαιας ήταν και ηρωικό να οδηγήσεις τρακτέρ 700 χιλιόμετρα πηγαινέλα. Πάνω από τριάντα ώρες καβάλα σε δυο μέρες μέσα, δεν είναι αστεία υπόθεση. Ήταν σαν να όργωσε κάποιος σερί μερικές εκατοντάδες στρέμματα. Όχι ότι δεν το κάνουν κιόλας οι «μπαγμένοι» αγρότες σε μέρες φούριας στη δουλειά. Απ’ αυτά όμως μέχρι την εντύπωση ότι «το κίνημα ανεβαίνει κι έχει φουντώσει», η απόσταση δεν είναι καθόλου μικρή.
Ζ.
