*ΟΠΟΤΕ χθες αποφασίστηκε να κλείσουν τα σχολεία, λόγω χιονόπτωσης.
- Με τα πρωτοβρόχια άραγε γιατί να λειτουργούν; Να γλιστρήσει κάνα παιδί στα νερά, να πέσει, να έχουμε άλλα;
Ο Λαρισαίος δεν αντιλαμβανόταν τον λόγο που ο Δήμος αποφάσισε να κλείσει ακόμα και τα λύκεια. Μήπως για να αξιοποιηθούν γεροδεμένοι έφηβοι στη διάσωση παππούδων μέσα στη χιονοθύελλα;
-Να μην κινδυνέψουν τα παιδιά απ' τα χιόνια; Μα όλα έξω ήταν κι έπαιζαν. Με ευθύνη των γονέων τους όμως, όχι των δασκάλων. (Κι έτρεχε ο κόσμος απ' τις δουλειές τους να μαζέψει σπίτι τα μικρά).
***
*ΔΕΝ ήξερε όμως ο κακεντρεχής για το κίνημα που είχε φουντώσει απ' τις 8 το πρωί. Όταν οι πιτσιρικάδες είχαν ξεκινήσει για το σχολείο κι αντιβούιξαν οι γειτονιές της Λάρισας από το σύνθημα «Ναι στον χιονοπόλεμο, όχι στα σχολεία». Αλήθεια, ακούστηκε. Και εισακούστηκε. (Ήταν κι ο καιρός μαλακός πάντως, το χιόνι έλιωσε γρήγορα, μια χαρά. Απλώς μια χειμωνιάτικη πινελιά, υπέροχη ολιγόωρη ατραξιόν).
***
*Ο άλλος, ο μεσήλικος, θυμόταν παλιούς χειμώνες στο χωριό. Το σχολείο δεν έκλεινε κι ας έριχνε ένα γόνα χιόνι. Οι πατεράδες έβγαιναν με τα φτυάρια να ανοίξουν διαδρόμους ώστε να φτάσουν τα παιδιά σχολείο. Κι ίσα που ξεχώριζαν από πέρα τα σκουφιά των πιτσιρικάδων που έτρεχαν μέσα στον χιονένιο λαβύρινθο. Τα παιδιά πάντα έπαιζαν στα χιόνια.
Ζ.
