Το συγκεκριμένο φαινόμενο αποτελεί μια ξεκάθαρη απόδειξη του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος μεταμορφώνει τη Γη, δήλωσαν οι επιστήμονες, «κοντράροντας» τις φυσικές διαδικασίες που υπάρχουν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.
Η αλλαγή στη διάρκεια της ημέρας είναι στην κλίμακα των χιλιοστών του δευτερολέπτου, αλλά είναι αρκετό για να διαταράξει δυνητικά την ταχύτητα του ίντερνετ, τις οικονομικές συναλλαγές και την πλοήγηση μέσω GPS, τα οποία βασίζονται στην ακριβή μέτρηση του χρόνου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Guardian.
Η διάρκεια της ημέρας στη Γη αυξάνεται σταθερά κατά τη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου λόγω της βαρυτικής έλξης της σελήνης στους ωκεανούς και τη στεριά του πλανήτη. Ωστόσο, το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής λόγω της ανθρωπογενούς θέρμανσης του πλανήτη έχει αναδιανείμει το νερό που είναι αποθηκευμένο σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη στους ωκεανούς, με αποτέλεσμα να υπάρχει περισσότερο νερό στις θάλασσες που βρίσκονται πιο κοντά στον ισημερινό. Αυτό κάνει τη Γη πιο κυρτή, επιβραδύνοντας την περιστροφή του πλανήτη και επιμηκύνοντας ακόμα περισσότερο τη διάρκεια της ημέρας.
Ο αντίκτυπος της ανθρωπότητας στον πλανήτη καταδείχθηκε και από μια άλλη πρόσφατη έρευνα που έδειξε ότι η ανακατανομή του νερού προκάλεσε τη μετακίνηση του άξονα περιστροφής της Γης. Άλλες έρευνες έδειξαν ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα συρρικνώνουν τη στρατόσφαιρα.
«Μπορούμε να δούμε τον αντίκτυπό μας ως άνθρωποι σε όλο το σύστημα της Γης, όπως η αύξηση της θερμοκρασίας, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο περιστρέφεται», δήλωσε ο καθηγητής Μπένεντικτ Σότζα του ETH Zurich στην Ελβετία.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ
Η ανθρώπινη μέτρηση του χρόνου βασίζεται σε ατομικά ρολόγια, τα οποία είναι εξαιρετικά ακριβή. Ωστόσο, ο ακριβής χρόνος μιας ημέρας, μιας περιστροφής της Γης, αλλάζει λόγω των σεληνικών παλιρροιών, των κλιματικών επιπτώσεων και ορισμένων άλλων παραγόντων.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the Nationa Academy of Sciences των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε μετρήσεις για να αξιολογήσει τον αντίκτυπο του λιώσιμου των πάγων κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο ρυθμός επιβράδυνσης κυμάνθηκε μεταξύ 0,3 και 1,0 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα (ms/cy) από το 1900 μέχρι το 2000. Αλλά από το 2000 και μετά, καθώς το λιώσιμο των πάγων αυξήθηκε, επιταχύνθηκε και ο ρυθμός μεταβολής σε 1,3 ms/cy.
«Αυτός ο σημερινός ρυθμός είναι πιθανότατα υψηλότερος από ό,τι σε οποιαδήποτε στιγμή των τελευταίων χιλιάδων ετών», δήλωσαν οι ερευνητές. «Προβλέπεται ότι θα παραμείνει στο επίπεδο του 1,0 ms/cy για τις επόμενες δεκαετίες, ακόμη και αν περιοριστούν σημαντικά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου». Σε περίπτωση που οι εκπομπές δε μειωθούν, ο ρυθμός επιβράδυνσης θα αυξηθεί σε 2,6 ms/cy μέχρι το 2100.
