Στα «σκουπίδια» διαστημικό ρόβερ κόστους 1 δισ.

«ΘΥΜΑ» ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ Η ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ

Μεταξύ των θυμάτων της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία συγκαταλέγεται και η ευρωπαϊκή αποστολή εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη.

Ειδικότερα, κινδυνεύει να καταλήξει στα σκουπίδια το ρομποτικό όχημα «Ρόζαλιντ Φράνκλιν», που χρειάστηκε 15 χρόνια για να κατασκευαστεί στη Βρετανία και κόστισε ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Το όχημα θα συμμετείχε στην αποστολή ΕxoMars της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) που θα εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο. Στόχος του ήταν η συγκέντρωση δειγμάτων από το υπέδαφος του Άρη, όπου θα μπορούσαν να κρύβονται ίχνη ζωής. Όμως η εκτόξευσή του επί ενός γιγαντιαίου ρωσικού πυραύλου Proton αναβλήθηκε μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
Στην καλύτερη περίπτωση το μικρό όχημα θα περιμένει μία διετία μέχρι να «ανοίξει» το επόμενο παράθυρο για ταξίδι προς τον Κόκκινο Πλανήτη. Πολλοί αστρονόμοι, ωστόσο, φοβούνται ότι οι πιθανότητες είναι ισχνές και το ρομποτικό όχημα ενδέχεται να καθηλωθεί στο έδαφος. «Είναι αδιανόητο ότι την παρούσα στιγμή θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με τη Ρωσία. Δυστυχώς, αυτή η πραγματικότητα θα διαρκέσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα», τονίζει ο καθηγητής Αστρονομίας του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, Τζον Ζαρνέκι. «Η σημερινή κατάσταση ενδέχεται να καθυστερήσει το Πρόγραμμα ExoMars επί μία δεκαετία. Είναι προφανές ότι μέχρι τότε η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε θα είναι παρωχημένη», κατέληξε.
Μια λύση θα ήταν η αναζήτηση κάποιου άλλου μέσου για τη μεταφορά του ρομποτικού οχήματος. Κι αυτό το ενδεχόμενο είναι προβληματικό, αφού η Ρωσία θα παρείχε και τη διαστημική βολίδα Kazachok για τη μεταφορά του Ρόζαλιντ Φράνκλιν στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. «Ένα αλεξίπτωτο θα μείωνε την ταχύτητα του Kazachok, καθώς θα έμπαινε στην ατμόσφαιρα του Άρη και στη συνέχεια οι πύραυλοί του θα επιβράδυναν περαιτέρω την κάθοδο, ώστε το ρομποτικό όχημα να ακουμπήσει μαλακά στην επιφάνεια» εξηγεί ο καθηγητής Άντριου Κόουτς, του University College London. «Πρόκειται για έναν εξαιρετικά περίπλοκο ελιγμό και ο σχεδιασμός ενός διαφορετικού συστήματος προσεδάφισης είναι δύσκολος», καταλήγει ο καθηγητής.