Η ανησυχητική πρόβλεψή τους βασίζεται στις διαφοροποιήσεις της ταχύτητας περιστροφής της Γης εκτιμώντας ότι αυτό το στοιχείο μπορεί να πυροδοτήσει έντονη σεισμική δραστηριότητα κυρίως σε πολυπληθείς τροπικές περιοχές.
Όπως αναφέρουν αν και τέτοιες αλλαγές στην ταχύτητα περιστροφής είναι μικρές - επηρεάζοντας μόνο κατά ένα μιλισεκόντ τη διάρκεια της ημέρας - εντούτοις μπορούν να προκαλέσουν την έκλυση μεγάλης ποσότητας υπόγειας ενέργειας.
Στη μελέτη τους οι Αμερικανοί επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Κολοράντο και της Μοντάνα εξέτασαν τους σεισμούς μεγέθους μεγαλύτερου των 7 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ από το 1900. Αυτό που βρήκαν είναι ότι υπάρχουν πέντε περίοδοι στις οποίες καταγράφηκαν σημαντικά περισσότεροι σεισμοί σε σχέση με άλλες χρονικές περιόδους. Όπως προέκυψε «σε αυτές τις περιόδους σημειώνονταν από 25 έως 30 μεγάλοι σεισμοί ανά έτος. Στις άλλες περιόδους ο αριθμός αυτός ήταν της τάξης των 15 μεγάλων σεισμών το χρόνο».
Προσπαθώντας να βρουν γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν η περίοδος περιστροφής της Γης μειωνόταν έστω και λίγο τότε υπήρχε αύξηση στον αριθμό των μεγάλων σεισμών.
Σύμφωνα με τους ίδιους τον τελευταίο 1,5 αιώνα υπήρχαν αρκετές τέτοιες περίοδοι, συνήθως διάρκειας 5 ετών, στις οποίες η ταχύτητα περιστροφής μειωνόταν, και αυτές τις περιόδους τις ακολουθούν έτη με αυξημένο αριθμό ισχυρών σεισμικών δονήσεων.
«Η Γη μάς δίνει πέντε χρόνια προειδοποίηση για μελλοντικούς σεισμούς» υποστήριξε ο ένας από τους συντάκτες της έκθεσης.
