Το wi-fi στην εποχή μας, αποτελεί το ‘’ψαλίδι’’ στην επικοινωνία πολλών νέων, που περνούν την περισσότερη ώρα τους στις καφετέριες, απασχολημένοι οι περισσότεροι στην οθόνη του κινητού τους, παρά με την παρέα τους.
«Είναι πολλές οι φορές, που όταν καθόμαστε για καφέ, πριν ακόμα παραγγείλουμε ζητάμε τον κωδικό του wi-fi. Αυτό πλέον στην καθημερινότητά μας έχει γίνει συνήθεια. Υπάρχουν άτομα στην παρέα που τσαντίζονται αλλά αυτό έχει γίνει εθισμός», λέει ο Κώστας, ο οποίος καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης παρέμεινε πάνω από την οθόνη του κινητού του.
Η επικοινωνία με αυτόν τον τρόπο δέχεται ένα σοβαρό πλήγμα. Αφιερώνοντας λίγο από τον χρόνο τους στο facebook, λίγο από τον χρόνο τους στο instagram και λίγο στο twitter έχουν περάσει αρκετά λεπτά που η παρέα παραμένει στη σιωπή. Το ενδιαφέρον προσελκύει μόνο η οθόνη του smart phone. Δεν ανταλλάσσουν ούτε μια κουβέντα μεταξύ τους. Κάθονται δίπλα-δίπλα αμίλητοι, με το βλέμμα τους βυθισμένο και απασχολημένο στο κινητό.
«Επιτέλους βρε αδερφέ. Άστο το ρημάδι από τα χέρια σου να πούμε και καμιά κουβέντα», αντιδρά κάποια στιγμή, ένας εξ αυτών. « Δύσκολα μπορείς να ανταλλάξεις κουβέντα μαζί τους. Αρχίζω να πιστεύω, πως έξω βγαίνουμε μόνο για να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα. Επικοινωνία μεταξύ μας δεν υπάρχει. Δεν μπορούμε να ανταλλάξουμε ούτε μισή κουβέντα».
Το φαινόμενο αυτό, αυξάνεται στην καθημερινότητα των νέων. Οι διαπροσωπικές σχέσεις τους παραμένουν κλειδωμένες μπροστά σε μια οθόνη. Αγνοούν την αυθεντική και γνήσια επικοινωνία.
Σαφώς το κινητό και το internet αποτελούν εργαλεία δουλειάς, αλλά τις ώρες που πρέπει. Είναι πολλοί οι νέοι που όταν εργάζονται το κινητό τους αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο. Όταν γίνεται κατάχρηση, μετατρέπεται σε μια κακή συνήθεια, που μπορεί να επηρεάσει τον ελεύθερο χρόνο και την επικοινωνία μεταξύ φίλων, συναδέλφων αλλά και ζευγαριών. «Τις ώρες που εργάζομαι μου είναι απαραίτητο. Έχει γίνει η προέκταση του χεριού μου» σημειώνει ο Χρήστος. «Το κακό είναι, ότι γίνεται συνήθεια και στο τέλος της δουλειάς, αλλά και στην καθημερινότητά σου. Πολλές φορές βλέπω και ζευγάρια να κάθονται μαζί για καφέ και να μην έχουν ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα. Έχει χαθεί τελείως η επικοινωνία».
Το wi-fi αποτελεί τον ‘’ξένο’’ με τις καραμέλες, που επηρεάζει και παρασύρει τους νέους στην απομόνωση μεταμορφώνοντάς τους σε αντικοινωνικούς στρατιώτες. Τα ενδιαφέροντα, οι προοπτικές τους και τα προβλήματά τους παραμένουν θαμμένα μέσα σε μια άψυχη εικόνα. Από ένα άψυχο παράθυρο, προσπαθούν να βρουν τις λύσεις και να αναγεννήσουν τις ελπίδες τους, στα πιθανά προβλήματα που τους απασχολούν. Παραμένουν εγκλωβισμένοι και απομονωμένοι μέσα σε μια οθόνη, που την έχουν για τον καλύτερό τους φίλο, αδερφό και ψυχολόγο. Κάποτε, η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη είχε πει το εξής: «Εμείς στην Ελλάδα αντί για ψυχολόγους, έχουμε τους φίλους μας». Τώρα αρκετά χρόνια μετά, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί.
Η επικοινωνία είναι η σπίθα που κρατάει τις σχέσεις των ανθρώπων ακόμη ζέστες, σε μια εποχή καχύποπτη και ιντερνετική. Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε έναν τρόπο όλοι μας, απλό και ταυτόχρονα εποικοδομητικό, ώστε να χειριζόμαστε έξυπνα τα κινητά μας και να επιβάλλουμε εμείς την κυριαρχία πάνω τους και όχι αυτά σε εμάς.
