Στην Αφρική με μια βέσπα!

Ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ, Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ Ο «ΚΙΤΣΟΣ»

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
«Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα» λένε οι Κινέζοι. Στην περίπτωση του Στέργιου Γκόγκου και της Αλεξάνδρας Φεφοπούλου, ένα ταξίδι στην Αφρική άρχισε με μια τυχαία συνάντηση και μια... γκαζιά, αφού οι δύο νέοι αποφάσισαν να εξερευνήσουν τα χίλια πρόσωπα της Μαύρης Ηπείρου με μια βέσπα.
Συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 2014, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου η Αλεξάνδρα έκανε έρευνα για το διδακτορικό της και ο Στέργιος, έχοντας αφήσει πίσω του την Ελλάδα και την κρίση, περνούσε από εκεί με τον πιστό δίτροχο φίλο του, τον ... Κίτσο.

Λίγο καιρό μετά την τυχαία εκείνη συνάντηση στο Λουμπουμπάσι, ήρθε μια δεύτερη, αυτή τη φορά στο Γιοχάνεσμπουργκ και το πρώτο … δοκιμαστικό στη Νότια Αφρική και το Λεσότο. Η δοκιμή πέτυχε κι έκτοτε ο Στέργιος, η Αλεξάνδρα και ο Κίτσος τους, η φοβερή ομάδα των “Worldvespa”, ταξιδεύουν ανά τον πλανήτη εξερευνώντας νέους τόπους και πολιτισμούς.
«Είμαστε ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα και γυρνάμε τον κόσμο ταξιδεύοντας πάνω σε μια Vespa PX200», συστήνονται στο “Πρακτορείο” οι δύο νέοι, οι οποίοι έκαναν την ιστορία του ταξιδιού τους στην Αφρική, ιστορία ζωής, τη μετουσίωσαν σε λέξεις και την αποτύπωσαν σε εικόνες και χαρτί, στο βιβλίο τους Ρύζι & Χώμα («ρύζι, γιατί τρεφόμασταν κυρίως μ’ αυτό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, και χώμα, από τους δρόμους που περάσαμε», εξηγούν για το πώς επέλεξαν τον τίτλο).
«Απ’ την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην υποσαχάρια Αφρική, πάσχιζα να προσαρμοστώ στον τρόπο που οι ντόπιοι αντιλαμβάνονται τη ζωή, κοιτώντας την καθημερινότητά τους. Ήθελα να καταφέρω ν’ απογυμνωθώ - όσο μπορούσα - απ’ όλες εκείνες τις εικόνες που φτιάχνει κανείς για τους άλλους, καθώς μεγαλώνει σ’ ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Ήθελα να δεχτώ ό,τι καινούριο συναντούσα, αποφεύγοντας να κρίνω. Δεν είχε νόημα να περιφέρω αμετάβλητο τον εαυτό μου, ανίκανος να δω τη ζωή να εκτυλίσσεται γύρω μου» γράφει ο Στέργιος Γκόγκος. Το Ρύζι και Χώμα δεν είναι ένα βιβλίο ταξιδιωτικό για την Αφρική, αλλά ένα βιβλίο που «καταγράφει πολύ περισσότερο τα συναισθήματα και τις σκέψεις από την όλη εμπειρία», εξηγεί ο Στέργιος και μαζί με την Αλεξάνδρα θυμούνται στιγμές που ένιωσαν ζεστασιά κι έναν ποταμό συναισθημάτων να τους κατακλύζει, όπως αυτές στο εξωτικό Κονγκό, όπου έμεναν σε καλύβες και σπιτάκια ντόπιων, σε απομακρυσμένα χωριά ή στα βουνά του Λεσότο.
Υπήρξαν, ωστόσο, και στιγμές που ένιωσαν ...περίεργα, κυρίως στη Νιγηρία. «Ένα χαρακτηριστικό συμβάν είναι μια στιγμή που νόμιζα ότι πέφτω θύμα απαγωγής από αστυνομικούς. Ήταν μια πολυσύνθετη κατάσταση, για την οποία προσπαθούμε κι εμείς να καταλήξουμε κάπου. Μάλλον ο κόσμος φοβόταν πολύ περισσότερο από εμάς. Στη Νιγηρία δεν υπήρχε καν ο όρος τουρίστας. Λέγαμε tourists (τουρίστες) και ο κόσμος νόμιζε terrorists (τρομοκράτες)!», λέει ο Στέργιος.
Στο βιβλίο υπάρχουν αναφορές σε πολλές, εύκολες στιγμές του ταξιδιού, αλλά και δύσκολες, ωστόσο ένα πράγμα που τονίζουν με μια φωνή είναι πως «ποτέ μέσα σ’ αυτούς τους 15 μήνες δεν συνέβη κάτι κακό, δεν μας έκλεψαν, δεν χάσαμε ούτε ένα ευρώ, δεν μας άγγιξε κανένας!»
Όσο για το πώς επέλεγαν κάθε φορά τον επόμενο προορισμό, η απάντηση έρχεται αβίαστα: «Μας επέλεγαν (οι προορισμοί). Ξεκινήσαμε από το Μαρόκο και θέλαμε να φτάσουμε στη Νότια Αφρική κι έτσι ανοίγαμε απλώς τον χάρτη και βλέπαμε την επόμενη χώρα!».
Ημερολόγιο ταξιδιού, οδοιπορικό ή αφήγηση ενός ταξιδιού, το Ρύζι και Χώμα μας καλεί να κάνουμε ένα διαφορετικό ταξίδι στον κόσμο «αλλά κι εκεί που φωλιάζουν οι ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής»...