Από τον Ιωακείμ Τσιγάνη*
Πρώτα- πρώτα πρέπει να συγχαρώ τον Τάκη Μαντέλα που εκτός από καλός οδηγός είναι και καλός ξεναγός όπως και η Άννα Σκουλαρίκη υπάλληλος του ΚΑΠΗ Τυρνάβου.
Προορισμός του ταξιδιού αυτού ήταν τα Καλάβρυτα. Για μένα ήταν όνειρο ζωής από το Δημοτικό Σχολείο όταν ο δάσκαλος μ’ έβαλε να διαβάσω το αναγνωστικό του Δημοτικού ενός συγγραφέα που ο τίτλος του ήταν «Από το Διακοφτό στα Καλάβρυτα».
Φυσικά δεν θα συγκριθώ με τον συγγραφέα του αναγνώσματος αλλά ας μου επιτραπεί με λίγα λόγια να σας περιγράψω το ταξίδι αυτό.
Πρώτη στάση ήταν μετά το όρος Γκιώνα στα ορυχεία βωξίτη. Αφού κατεβήκαμε με ασανσέρ δεκαοκτώ μέτρα, μας οδήγησαν υπάλληλοι σε μεταλλικά βαγόνια μεταφοράς προσωπικού σε μήκος οκτακοσίων μέτρων περίπου, φορώντας όλοι κράνη μεταλλωρύχων. Μας ξενάγησαν σε στοές και μας περιέγραψαν τον τρόπο εξαγωγής του μεταλλεύματος.
Μετά το ολιγόωρο ταξίδι, Γραβιά, Άμφισσα, Ιτέα και Ναύπακτο όπου συνεστιασθήκαμε, περάσαμε από το Αντίρριο στο Ρίο μέσω της πολύ όμορφης καλωδιωτής γέφυρας «Χαρίλαος Τρικούπης» που συνδέει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο.
Διανυκτερεύσαμε στην όμορφη πόλη της Πάτρας.
Την επομένη ξεκινήσαμε για τα Καλάβρυτα. Φτάσαμε στο Διακοφτό. Εκεί ήπιαμε καφέ περιμένοντας τον οδοντωτό σιδηρόδρομο που θα μας οδηγούσε στον προορισμό μας.
Ανεβήκαμε στο τρένο που πήγαινε σιγά-σιγά δίπλα σε ένα ποτάμι με τρεχούμενο νερό, τον Βουραϊκό, κατάφυτο από δένδρα, πλατάνια, ιτιές, κουτσοπιές, πεύκα και θάμνους ,ανάμεσα σε απόκρημνα βουνά σαν τα Μετέωρα και ψηλότερα.
Περάσαμε 12 μικρά τούνελ και 8 γεφυράκια. Ανάμεσα στις σιδηροτροχιές του τρένου υπήρχε μια σιδηρογραμμή σαν γρανάζι, γι’ αυτό και ο σιδηρόδρομος αυτός λέγετε οδοντωτός. Το γρανάζι αυτό βοηθά το τρένο στην ανηφόρα. Φαντασθείτε ότι έκανε μία ώρα για να διανύσει είκοσι δύο περίπου χιλιόμετρα.
Φτάσαμε σε μια όμορφη κωμόπολη καθαρή με όμορφα σπίτια, μαγαζιά και πολύ πράσινο. Το ρολόι της πόλης έδειχνε σταματημένο ώρα 2.30μ.μ. Πρώτη επίσκεψη ήταν στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας που απέχει επτά χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα. Αφού ξεναγηθήκαμε από τον μοναχό και είδαμε το λάβαρο και τον τόπο όπου έγινε η ορκωμοσία των οπλαρχηγών από τον Π. Π. Γερμανό, φωτογραφηθήκαμε μπροστά στο άγαλμα του. Δεύτερη επίσκεψη ήταν στα σπήλαια των Λιμνών στα Καστριά Αχαΐας 17 χλμ. από τα Καλάβρυτα. Μια μαρμάρινη πλάκα έγραφε ότι ήταν περιοχή γενναίων Αδάνων και ότι εκεί στο σπήλαιο των Καστριών πολλοί εύρισκαν μυσταγωγική θεραπεία από τον μάντη του Απόλλωνα όπως και κάποιος Λισίπης και οι κόρες του που βρήκαν θεραπεία από ψυχοσωματική διαταραχή. Το σπήλαιο είναι εφάμιλλο των Ιωαννίνων με πρόσθετα χαρακτηριστικά.
Τρίτη επίσκεψη ήταν στο μνημείο των φονευθέντων από τους Γερμανούς . Στον τόπο εκτέλεσης στη ράχη του Καπή, με το μνημείο του Ολοκαυτώματος. Στο κοινοτάφιο σ’ έπιανε ρίγος όταν άναβες κερί μπροστά στην εικόνα της Ανάστασης του Κυρίου με πολλά αναθήματα, χρυσά κανδήλια και ρίγος σ’ έπιανε διαβάζοντας τα ονόματα των εκτελεσθέντων επτακοσίων πενήντα περίπου και μεταξύ αυτών, 18 παιδιά 14 έως 17 ετών. Τον υπαίθριο χώρο κοσμούσαν μερικοί σταυροί με αναμμένα καντήλια και ψηλότερα υπήρχε ένας μεγάλος σταυρός όπως στο Καυκάκι (τόπος εκτέλεσης των κατοίκων του Δομένικου).
Η επιστροφή έγινε με το λεωφορείο. Σταματήσαμε στο Μέγα Σπήλαιο όπου φυλάσσονται πολλά εκκλησιαστικά κειμήλια και η εικόνα της Παναγίας φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Άγιο Λουκά. Διανυκτερεύσαμε ξανά στην Πάτρα και επιστρέψαμε στον Τύρναβο με πολλές εντυπώσεις και αναμνήσεις.
* Ο Ιωακείμ Τσιγάνης είναι συνταξιούχος καθηγητής μαθηματικός, πρώην διευθυντής του 2ου Γυμνασίου Τυρνάβου.
