Του Κώστα Γκιάστα
«Χτίζει» από τα 15 του και ακόμα συνεχίζει. Βάζει εδώ, βάζει εκεί, ψηλά και χαμηλά. Παντού γεμίζει και δεν σταματάει. Είναι ένας χτίστης σώματος ή αλλιώς «boby builder» και το περίεργο είναι πως φαίνεται να έχει ξεγελάσει τον χρόνο αφού στα 53 του διανύει μια περίοδο δεύτερης νιότης. Ο Λαρισαίος Βαγγέλης Μόκας έχει να πει μια ιστορία που αρχίζει από την αρχαία Ιταλία, περνάει από την Αμερική, κάνει μια στάση στη Φαλάνη και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα με δάφνες διάκρισης στα Τίρανα της Αλβανίας. Του ζητάμε να μας τα πει με επαναλήψεις όπως κάνει και στην προπόνηση, έτσι για να τα καταλάβουμε… αφού είμαστε «φουσκωμένοι» κι εμείς. Όχι από μυς αλλά από περιέργεια.
Αρχίζει ανάποδα, δείχνοντάς μας φωτογραφίες από τη γειτονική Αλβανία όπου κατάφερε πριν λίγες ημέρες να πάρει την 1η θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό Mr. Universe στην υψηλή κατηγορία. Προσωπικό ρεκόρ και μάλιστα παγκόσμιο. Το λέει και χαίρεται. Μα πώς γίνεται να είσαι στα 53 σου χρόνια έτσι, τον ρωτάμε εύλογα και απαντάει «ο δρόμος προς την τελειότητα δεν έχει τέλος. Συνέχεια επενδύεις σε αυτό που κάνεις. Όπως όλος ο κόσμος επενδύει στη δουλειά του, εγώ επενδύω στο σώμα μου. Όσο γυμνάζεσαι τόσα περισσότερα παίρνεις» και αυτός γυμνάζεται πολύ τα τελευταία χρόνια.
«Συνολικά 40» και θυμάται πώς ξεκίνησαν όλα από τη Φαλάνη. Φτιάχνοντας βάρη με τσιμέντο άρχισα να κάνω προπονήσεις. Οι περισσότεροι με κοιτούσαν περίεργα όμως εμένα αυτό καθόλου δεν με πείραξε. Σιγά – σιγά άρχιζα να το συνηθίζω και να με συνηθίζουν όλοι και πήραν όλα τον δρόμο τους».
Άρχισαν να έρχονται οι διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη μα όταν πέρασαν τα χρόνια όλοι άρχισαν να του λένε πως πρέπει να σταματήσει αλλά ο ίδιος είχε άλλη άποψη. Ήρθαν τα 35, έφτασε στα 40, να και τα 50. Τίποτα αυτός. Και τώρα στα 53 του σκέφτεται ακόμα και το μέλλον του. «Στην Ευρώπη υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το ίδιο πράγμα με εμένα και είναι 70 χρονών».
Του ζητήσαμε να μας επιτρέψει έτσι για το κλίμα, να διαβάσουμε κάτι για την ιστορία του αθλήματος και με τη χρήση του διαδικτύου μάθαμε πως το πρώτο καταγεγραμμένο παράδειγμα χτισίματος σώματος ήταν ενός παλαιστή του 6ου αιώνα π.Χ. από τη νότια Ιταλία, ο οποίος συνήθιζε να εκτελεί καθημερινά γυμναστικές ασκήσεις, κουβαλώντας ένα μοσχάρι στην πλάτη του. Και φυσικά, όσο μεγάλωνε σε μέγεθος και βάρος το μοσχάρι, τόσο αυξανόταν και η μυική δύναμη του αθλητή, αναφέρει δημοσίευμα ενός επιστημονικού περιοδικού.
Φτάνοντας στη δεκαετία του 1940 ένας γιατρός του αμερικανικού στρατού ονόματι Thomas DeLorme ανέπτυξε ακόμη περισσότερο την ιδέα -αργότερα γνωστή ως «ασκήσεις σταδιακής αντοχής»- για να βοηθήσει την ανάρρωση των τραυματισμένων στρατιωτών και αυτών που υπέφεραν από πολιομυελίτιδα.
Η ιδέα ήταν απλή: σηκώνεις ένα βάρος που αντέχεις για ένα συγκεκριμένο σετ ασκήσεων και μετά από μερικές επαναλήψεις, όταν αρχίζει να σου φαίνεται ελαφρύ, αυξάνεις το βάρος. Επαναλαμβάνεις τη διαδικασία ξανά και ξανά και σιγά - σιγά αυτό οδηγεί σε σημαντικά βελτιωμένη αντοχή. Αυτό συμβαίνει γιατί ο μυς προσαρμόζεται έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στα ολοένα μεγαλύτερα φορτία.
Στο σήμερα ερευνητές, με επικεφαλής την Αθανασία Σωτηροπούλου του ιατρικού ερευνητικού ινστιτούτου INSERM και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, καθώς και του Πανεπιστημίου Ντεκάρτ του Παρισιού, μελέτησαν τον τρόπο που τα μυϊκά κύτταρα "μεταφράζουν" σε έξτρα όγκο την άρση βαρών και τις άλλες ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης. Το μυστικό σύμφωνα με τους ίδιους πρωτίστως βρίσκεται σε ένα χημικό παράγοντα που παράγεται από τα κύτταρα των μυών κατά τη διάρκεια της άσκησης και ο οποίος στέλνει σήματα στα μυϊκά κύτταρα να πολλαπλασιαστούν, ώστε να είναι σε θέση να σηκώσουν το πρόσθετο βάρος και να καταβάλουν την αναγκαία έξτρα δύναμη…
«Άστα όλα αυτά» διακόπτει την ανάγνωση ο Βαγγέλης. «Να σου πω εγώ το μυστικό. Να αγαπάς αυτό που κάνεις. Είτε είσαι στα 13, είτε στα 53»
40 χρόνια χτίστης. Κάτι παραπάνω θα ξέρει…
