Τι σχήμα και τι μορφή μπορεί να έχει, ένα τραπέζι ή μια καρέκλα. Είναι οι φόρμες δεδομένες και οι εικαστικοί κανόνες απαράβατοι ή επαναπροσδιορίζονται κάθε φορά, εκ νέου, σύμφωνα με τις ανάγκες έκφρασης του κάθε καλλιτέχνη; Έχει χιούμορ το ντιζάιν; Έχει όρια η φαντασία; Εξαρτάται. Στην περίπτωση όμως των επίπλων του Γεώργιου Κατσιαβού, σίγουρα όχι καθώς οι δημιουργίες του - παιχνιδιάρικες και ευρηματικές - δεν ακολουθούν κάποια από τις γνωστές συμβάσεις. Διαθέτουν ωστόσο ευρηματικότητα, λειτουργικότητα και φαντασία και συνδυάζουν άψογα τεχνικές επιπλοποιίας, γλυπτικής αλλά και ζωγραφικής, καθιστώντας τα ξεχωριστά έργα τέχνης.
Κείμενο: Χαρίκλεια Βλαχάκη
Ο Γεώργιος Κατσιαβός γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Το ξυλουργείο του πατέρα του αποτέλεσε γι’ αυτόν χώρο παιχνιδιού, διασκέδασης, σχολείου και, μετέπειτα, εργασίας. Έμαθε από πρώτο χέρι τα μυστικά και τις τεχνικές των παλαιών μαστόρων, καταφέρνοντας να γίνει και αυτός ένας καλός τεχνίτης. Όμως, δημιουργικός και ανήσυχος χαρακτήρας όπως είναι, του ήταν αδύνατο να παραμείνει, απλώς, στην παραδοσιακή και στερεότυπη κατασκευή επίπλων. Η αγάπη και το ενδιαφέρον του για τις εικαστικές τέχνες, καθώς και η ανάγκη για διαφορετικότητα και πρωτοτυπία τον οδήγησαν, στον πειραματισμό με επιπλέον υλικά και μεθόδους.Το αποτέλεσμα ήταν να δώσει μια νέα μορφή στα έπιπλα, μετατρέποντάς τα σε στολίδια, που δεν στερούνται όμως λειτουργικότητας και ανθεκτικότητας. Κάθε κομμάτι είναι χειροποίητο, ξεχωριστό και έτοιμο να σταθεί σε οποιονδήποτε χώρο, προσδίδοντας έτσι και σ’ αυτόν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ομορφιά.
ΠΩΣ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΕΧΝΗ
Κάθε ένα από τα συγκεκριμένα έπιπλα κρύβει μια μικρή ιστορία, ανθρώπινα απλή και όχι απαραίτητα βαθυστόχαστη. Μια στιγμιαία παρόρμηση, καθώς το βλέμμα στάθηκε σε κάτι όμορφο ή αγαπημένο, εξελίχθηκε σε έντονο ενθουσιασμό και η ύλη μορφοποιήθηκε σε δημιουργήματα που αιχμαλώτισαν όλη αυτή την ευχαρίστηση.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των διαφορετικών αυτών επίπλων είναι κατά κύριο λόγο ξύλο (διάφοροι τύποι και ποιότητες), μέταλλο (εσωτερικά) και εξηλασμένη πολυστερίνη, στην οποία οφείλεται και η ιδιαίτερη πλαστικότητά τους.Το εξωτερικό περίβλημα αποτελείται από πολλές στρώσεις λινού υφάσματος και υδατοδιαλυτής κόλλας, το οποίο με τον τρόπο αυτό καθίσταται ιδιαίτερα σκληρό και ανθεκτικό. Η παραπάνω τεχνοτροπία είναι εμπνευσμένη και παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα για την κατασκευή του «λινού θώρακα» των οπλιτών. Έπειτα, τα έπιπλα ζωγραφίζονται και κατά το τελικό στάδιο επενδύονται με ισχυρά βερνίκια, όμοια με αυτά των πατωμάτων παρκέ (πολυεστερικά), προσδίδοντας έτσι επιπλέον προστασία και ανθεκτικότητα.
