Συνέντευξη στη Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Ενδιαφέρομαι για καθετί που συμβαίνει στον τόπο μου, γιατί έτσι είμαι κι όχι γιατί έτσι πρέπει. Ο στόχος μου και βασική προτεραιότητα είναι να νιώσω ότι μέσα από την παράταξή μας με δυνατή, αδέσμευτη και ασυμβίβαστη φωνή μπορεί να εκφράζεται ο κάθε πολίτης».
Τα παραπάνω επισημαίνει σε συνέντευξή της στην «Ε» η επικεφαλής της «Θεσσαλών Δύναμη», δικηγόρος, περιφερειακή σύμβουλος και πρόεδρος του Κέντρου Πρόληψης ΟΚΑΝΑ, Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία προ ολίγων μηνών ανέλαβε τα ηνία της παράταξης της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Περιφερειακού Συμβουλίου. Μία παράταξη που, όπως επισημαίνει με νόημα «υπέστη μεγάλη περιπέτεια εξαιτίας προσωπικών επιλογών και στοχευμένων στρατηγικών».
Η κ. Λιακούλη που δηλώνει ότι αντιλαμβάνεται τον ρόλο της μείζονος αντιπολίτευσης στην Περιφέρεια, «ως το καθήκον του θετικά παρεμβαίνοντος», παρατηρεί ότι η συνεργασία με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας, Κώστα Αγοραστό είναι θετική και το περιβάλλον φιλικό, ακόμη και όταν υπάρχουν εντάσεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Αναγνωρίζει δε, στα «συν» της νυν περιφερειακής αρχής είναι ότι «δεν οχυρώθηκε πίσω από την καρέκλα της, ακούει την αντίθετη φωνή και δεν έχει κόμπλεξ να συμφωνήσει και να την αποδεχθεί». Ενώ στα «πλην», το ότι «δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στο ώριμο πλέον αίτημα του δημοκρατικού προγραμματισμού- δηλαδή να αποφασίζουμε όλοι μαζί».
Εμφανίζεται δε, το λιγότερο «αγανακτισμένη» με τη στάση της πολιτείας απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υπογραμμίζοντας με έμφαση: «Είναι δυνατόν να έχουμε Καλλικράτη και να αποφασίζει η κεντρική εξουσία, όπως πρόσφατα, για τη δημοτική αστυνομία, τους σχολικούς φύλακες ή τους καθηγητές των σχολείων, εξευτελίζοντας στην κυριολεξία την τοπική αυτοδιοίκηση. Τι απομένει πια να πούμε; Έχει κανένα νόημα, μετά από τέτοιο ευτελισμό;».
Σε ό,τι αφορά στο επίμαχο θέμα των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών η κ. Λιακούλη προβλέπει ότι θα επικρατήσει ένας «αέρας ελευθερίας», καθώς δεν θα υπάρχουν «καπελώματα» και χρίσματα, ωστόσο, κρατάει «κλειστά τα χαρτιά της», τονίζοντας ότι είναι νωρίς να μιλήσει για την προσωπική της στάση. Ωστόσο, δίνει το «στίγμα» των προϋποθέσεων υπό τις οποίες θα μπορούσε να συμμετάσχει σε αυτές, ξεκαθαρίζοντας ότι: οι όποιες συνεργασίες θα πρέπει να γίνουν υπό όρους και κοινές «κόκκινες γραμμές» διότι μόνο τότε έχουν θετική σημασία οι συνεργασίες. «Αλλιώς, κινδυνεύει κανείς να γίνει πολιτικός τυχοδιώκτης κι αυτό είναι μια επιλογή που δεν θα κάνω ποτέ» τονίζει εμφατικά.
Συγκεκριμένα η κ. Λιακούλη στη συνέντευξή της στην «Ε» επισημαίνει:
* Κυρία Λιακούλη, λίγο καιρό πριν αναλάβατε επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλών Δύναμη» στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Ποια είναι η δική σας οπτική σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να κινείται η παράταξη στην Περιφέρεια και ποιες είναι οι προτεραιότητες που θέτετε για το χρονικό διάστημα μέχρι τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές εντός ΠΣ;
-Το Περιφερειακό Συμβούλιο είναι το ανώτατο αιρετό πολιτικό όργανο του τόπου μας. Εμείς που συμμετέχουμε σε αυτό κ. Αποστολοπούλου, ανεξάρτητα από τη θέση στην οποία βρισκόμαστε, οφείλουμε καταρχήν να καταξιώσουμε και αναβαθμίσουμε τον θεσμό, που κάνει τα πρώτα βήματά του. Η παράταξη «Θεσαλλών Δύναμη» είναι αλήθεια ότι υπέστη μεγάλη περιπέτεια εξαιτίας προσωπικών επιλογών και στοχευμένων στρατηγικών, που της στέρησαν τη δυνατότητα ανάδειξης της τεράστιας αυτοδιοικητικής της εμπειρίας και δύναμης. Σας θυμίζω ότι είναι η παράταξη που έχασε τις εκλογές κυριολεκτικά στο νήμα, με μισή μονάδα. Τώρα, με άλλη οπτική, ήδη ξεδιπλώνει τις δυνατότητές της με ταχύτητα: έχουμε φτιάξει τα γραφεία μας στο κτίριο της Περιφέρειας, δημιουργήσαμε ομάδες δουλειάς, συναντάμε διαρκώς ανθρώπους, φορείς και πολίτες, αναδεικνύουμε θέματα μείζονος σημασίας για τη Θεσσαλία αλλά και για τη χώρα (κλείσιμο ΕΡΤ, μετακινήσεις υπαλλήλων, δημοτική αστυνομία, εκπαιδευτικοί, θέμα ΠΑΠ Ελασσόνας, καταργήσεις σχολών ΤΕΙ κ.λπ.). Ο στόχος μου και η βασική προτεραιότητα είναι να νιώσω ότι μέσα από την παράταξή μας με δυνατή, αδέσμευτη και ασυμβίβαστη φωνή μπορεί να εκφράζεται ο κάθε πολίτης.
* Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν κατά πόσο «δυσκολεύουν» τον ρόλο της αντιπολίτευσης και δη της μείζονος αντιπολίτευσης μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο;
-Καταρχήν δεν ρωτήθηκα από κανένα για τη συγκυβέρνηση αυτή. Ούτε αυτό προέκυψε με τη... σύμφωνη γνώμη μου, η οποία προφανώς θεωρήθηκε περιττή! Κατά συνέπεια, ειλικρινά δεν αισθάνομαι ότι με καθορίζει στο παραμικρό προσωπικά ή σε συλλογικό επίπεδο λειτουργίας μου κι ότι επηρεάζει τις επιλογές μου. Αντιλαμβάνομαι τον ρόλο της αντιπολίτευσης -και ειδικά της μείζονος, στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ως το καθήκον του θετικά παρεμβαίνοντος, αυτού που δείχνει και τον άλλο δρόμο, που ελέγχει, που αναγνωρίζει τα θετικά στοιχεία με μεγαλοψυχία και παλεύει για τα κεκτημένα αλλά και τους νέους στόχους. Καθόλου δεν δυσκολεύομαι λοιπόν σε όλα αυτά.
* Κατά την άποψή σας, ο «Καλλικράτης», έτσι όπως τέθηκε σε εφαρμογή και έτσι όπως αντανακλάται και στη λειτουργία για πρώτη φορά, των αιρετών Περιφερειών, είναι επαρκής; Και αν όχι, ποιες αλλαγές θα έπρεπε να γίνουν προκειμένου να λειτουργήσει καλύτερα;
ΑΡΓΗΣΕ Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ
-Η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας είναι μια ιστορία που θα έπρεπε να έχει τελειώσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Απορώ πώς αλήθεια κάποιοι ακόμη αναρωτιούνται αν έπρεπε να γίνει! Δυστυχώς, ο Καλλικράτης άργησε τόσο πολύ, διότι η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελούσε πάντα λεία των κομμάτων, τα οποία, μέσα από τον άκρατο παραγοντισμό, ασκούσαν ασφυκτικό έλεγχο στις τοπικές κοινωνίες. Αυτό τα κόμματα δεν το χάριζαν εύκολα. Ο Καλλικράτης ήταν μια αναγκαιότητα. Είναι απολύτως θετικό το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε, αλλά δυστυχώς όχι με την τόλμη που έπρεπε. Τώρα πρέπει να γίνει το επόμενο βήμα και να αποτελούν οι Δήμοι και οι Περιφέρειες πραγματικά μικρές τοπικές κυβερνήσεις, με αρμοδιότητα και πόρους για όλα τα θέματα, εκτός των εθνικών θεμάτων μείζονος σημασίας. Όλα τα άλλα, είναι θεωρίες για εσωτερική κατανάλωση. Είναι δυνατόν να έχουμε Καλλικράτη και να αποφασίζει η κεντρική εξουσία, όπως πρόσφατα, για τη δημοτική αστυνομία, τους σχολικούς φύλακες ή τους καθηγητές των σχολείων, εξευτελίζοντας στην κυριολεξία την τοπική αυτοδιοίκηση; Τι απομένει πια να πούμε; Ότι συμφωνούμε ή διαφωνούμε; Έχει κανένα νόημα, μετά από τέτοιο ευτελισμό;
* Πώς κρίνετε τη μέχρι στιγμής απόδοση της νυν Περιφερειακής Αρχής; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματά της; Ποιο είναι το επίπεδο συνεργασίας που έχετε; Η εικόνα που εκπέμπεται τουλάχιστον από το Περιφερειακό Συμβούλιο δείχνει ότι υπάρχει μία αγαστή συνεργασία μεταξύ υμών και του περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού.
- Αντιμετώπισα τόσο εγώ προσωπικά όσο και στο σύνολό της η αντιπολίτευση την περιφερειακή αρχή, με την οπτική της πρώτης περιφερειακής αρχής της Θεσσαλίας, η οποία καλείτο σε δύσκολες συνθήκες να κατοχυρώσει στην πράξη το θεσμό και να παράξει έργο. Εκτιμώ ότι αυτό βοήθησε τη Θεσσαλία και την προώθηση των έργων που κυρίως κατέλιπαν οι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις και έπρεπε να ολοκληρωθούν. Η συνεργασία μας είναι θετική και το περιβάλλον, ακόμη κι όταν υπάρχουν εντάσεις στο περιφερειακό συμβούλιο, είναι φιλικό. Το πλεονέκτημα της νυν περιφερειακής αρχής είναι ότι δεν οχυρώθηκε πίσω από την καρέκλα της, ακούει την αντίθετη φωνή και δεν έχει κόμπλεξ να συμφωνήσει και να την αποδεχθεί.
Τα μειονεκτήματα που εντοπίζω είναι ότι δεν μπόρεσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά τους φορείς της αρμοδιότητάς της (φορέας διαβούλευσης, περιβάλλοντος, επιτροπές κ.λπ.), δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στο ώριμο πλέον αίτημα του δημοκρατικού προγραμματισμού- δηλαδή να αποφασίζουμε όλοι μαζί, μέσα από διαβούλευση για τις προτεραιότητές μας και -για μένα κυρίαρχο- δεν προώθησε αρκετά το κοινωνικό έργο που εξαιτίας της πανθεσσαλικής εμβέλειάς της, ακόμη και μόνο με τη μορφή της δικτύωσης και οργάνωσης των θεσσαλικών κοινωνικών φορέων, μπορούσε να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος, ειδικά στην εποχή της κρίσης και να δώσει μια μοναδική απάντηση στα καθημερινά ζητήματα των πολιτών, με συντονισμένη δράση φορέων και πολιτών.
* Ποια, κατά την εκτίμησή σας είναι τα σοβαρότερα προβλήματα αλλά και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Θεσσαλία και ειδικότερα η Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας;
-Η Θεσσαλία είναι το κέντρο της Ελλάδας. Μπορεί να γίνει και σε αναπτυξιακό επίπεδο, αν θελήσει πραγματικά. Αυτό που οφείλει η τοπική αυτοδιοίκηση με τη βοήθεια των πολιτών, είναι να αναδείξει την ταυτότητα της περιοχής μας, που δυστυχώς ακόμη δεν έχει καταστεί διακριτή.
Ξεκινήσαμε για παράδειγμα την ιστορία με το «Θεσσαλικό καλάθι» των τοπικών μας προϊόντων, που αποτελεί ουσιαστικά την ταυτότητά μας. Αυτό είμαστε: ένας ευλογημένος τόπος που παράγει τα πιο εκλεκτά προϊόντα, με πανθομολογούμενη αναγνώριση της ποιότητάς τους. Τα προϊόντα μας όμως δεν είναι ανταγωνιστικά στις τιμές και δεν έχουν εξωστρέφεια στην αγορά. Η οργάνωση του πρωτογενούς τομέα, η ολοκλήρωση των συγκοινωνιακών έργων, η ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων, αποτελεί τον κυρίαρχο στόχο για την ανάπτυξη της περιοχής μας. Με επίκεντρο αυτόν τον άξονα θα έπρεπε να σχεδιάζονται και να παράγονται όλες οι πολιτικές της τοπικής διοίκησης
* Οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές βρίσκονται ήδη προ των πυλών, με την έννοια ότι έχουν αρχίσει οι «ζυμώσεις» παρασκηνιακά. Το όνομά σας έχει ακουστεί ακόμη και για υποψηφιότητα στον Δήμο της Λάρισας. Ποιες είναι ο προθέσεις σας; Στρέφονται προς την Περιφέρεια ή προς τον Δήμο με την ιδιότητα της επικεφαλής συνδυασμού; Θα βλέπατε μία ενδεχόμενη υποψηφιότητά σας και μέσα από ένα σχήμα συνεργασίας με άλλο κόμμα; Ενδεχομένως και με τη ΝΔ;
-Είμαι μια ενεργή πολίτης της Λάρισας και της Θεσσαλίας. Ζω και εργάζομαι στην πόλη, αγαπώ την πόλη μου, το νομό μου και τη Θεσσαλία. Ενδιαφέρομαι για καθετί που συμβαίνει στον τόπο μου, γιατί έτσι είμαι κι όχι γιατί έτσι πρέπει. Σχολιάστηκε π.χ. όταν είπα ότι η Λάρισα με Πηνειό και Αρχαίο Θέατρο θα μπορούσε να είναι από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς σε συνδυασμό με τον μυθικό Όλυμπο, ερμηνεύοντας κάποιοι αυτό ως πρόθεσή μου να αναμιχθώ με το Δήμο Λάρισας.
Η αλήθεια είναι ότι ψάχνω διαρκώς τρόπους, αναζητώ ιδέες κι ανθρώπους που μελετούν την ανάπτυξη της πόλης στους δύο αυτούς πυλώνες, διότι θεωρώ ότι όλους όσοι ζούμε εδώ, μας ενδιαφέρει αυτό. Όπως ακριβώς ενδιαφέρει τους πολίτες να τους καλέσεις και να βοηθήσουν σε κοινωνικές δράσεις, κάτι που ζω σαν μια μαγική εμπειρία μέσα από το Κέντρο Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ, του οποίου έχω αυτή την περίοδο την ευθύνη διοίκησης, αφού καταφέραμε και στήσαμε στην πόλη μέσα σε ένα χρόνο ένα δίκτυο εκατοντάδων εθελοντών –ενεργών πολιτών. Άρα οι πολίτες είναι πάντα εδώ. Δρόμους χρειάζονται, για να περπατήσουν...
ΕΚΛΟΓΕΣ ΧΩΡΙΣ... «ΚΑΠΕΛΑ»
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, διότι για πρώτη φορά θα έχουμε εκλογές «άνευ καπέλου», χωρίς χρίσματα και μάλλον αυτό θα δώσει έναν άλλο αέρα στις τοπικές κοινωνίες. Αέρα ελευθερίας, πιστεύω.. Είναι νωρίς ακόμη να μιλήσω για την προσωπική μου στάση. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα και σε κεφαλαιώδη θέματα της ζωής μας είναι τόσο μεγάλα, που αισθάνομαι ότι πρέπει πρωτίστως να είμαστε δημιουργικοί και χρήσιμοι, σ’ αυτό που κάνουμε τώρα.
Σε ό,τι αφορά στις συνεργασίες, δεν θεωρώ ότι είναι ευτελές ζήτημα και μπορεί επιπόλαια να απαντηθεί. Παρότι στις μικρές κοινωνίες υπάρχει μεταξύ μας φιλική σχέση και συντροφιά που κάνει πιο εύκολη τη συνύπαρξη με όλους, δεν παύει κυρίαρχο θέμα πολιτικά να είναι σε τι ακριβώς συμφωνείς για να συνεργαστείς με κάποιον, με ποιους όρους και με ποιες κοινές «κόκκινες γραμμές». Μόνο τότε έχουν θετική σημασία οι συνεργασίες. Αλλιώς, κινδυνεύει κανείς να γίνει πολιτικός τυχοδιώκτης κι αυτό είναι μια επιλογή που δεν θα κάνω ποτέ.
