Του Δημήτρη Βάλλα
Εκλογών συνέχεια και σε λίγο τέλος λοιπόν, με αποτέλεσμα στους χαμένους να αρχίζουν οι γκρίνιες, οι... αυτοκριτικές, οι μελαγχολίες και άλλα συναφή! Στις εκλογικές διαδικασίες του Νομού συμμετείχαν 5.000 υποψήφιοι και εκ των πραγμάτων το 90% θα είναι αναγκαστικά αυτοί που θα υπαχθούν στη χωρία των χαμένων. Βέβαια αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στις εκλογές, καθώς η κάθε είδους απώλεια έχει πολλές μορφές, όμως τα συμπτώματα και οι επιπτώσεις σε πολλούς που την αντιμετωπίζουν είναι τα ίδια...
Περί διαχείρισης της ήττας, διαχείρισης της κρίσης γενικά ο λόγος σήμερα, που θα δοθεί σε έναν ειδικό επιστήμονα που θα μας μιλήσει για όλα αυτά.
Ψυχίατρος, αλλά και ψυχοθεραπευτής ο κ. Ζαφείρης Νταφούλης θα μας ξεκαθαρίσει τα πράγματα: «Πράγματι τα περί διαχείρισης της ήττας ή μιας κρίσης γενικά, τώρα με τις εκλογές γίνονται επίκαιρα.
Όταν είμαστε σε μια απώλεια οποιαδήποτε, όπως συναισθηματική, οικονομική, πένθος με απώλεια προσφιλούς προσώπου, ειδικά αυτή την εποχή της οικονομικής κρίσης που ο πληθυσμός είναι ευάλωτος λαμβάνει ιδιαίτερες διαστάσεις.
Η απώλεια κάποιου «αντικειμένου» προκαλεί από την ψυχοδυναμική πλευρά σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόιντ, θυμό, ο οποίος, είτε εξωτερικεύεται, είτε εσωτερικεύεται, που έχει σαν αποτέλεσμα, εάν μεν εξωτερικεύεται να εκδηλώνεται με επιθετικότητα, λεκτική, ή μη λεκτική, επιθετική συμπεριφορά, ακόμα και χειροδικία, εάν δε εσωτερικεύεται να προκαλεί θυμό κατά του ίδιου του εαυτού του, δηλαδή το άτομο μπορεί να στραφεί κατά του εαυτού του.
Το άτομο δηλαδή μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης, χρήσης αλκοόλ που θα έχει επιπτώσεις στον επαγγελματικό και κοινωνικό του τομέα. Αυτό βέβαια εξαρτάται από την προσωπικότητα του καθενός, δηλαδή δεν θα έχουν όλοι την ίδια συμπτωματολογία, αλλά αυτή εξατομικεύεται.
Για παράδειγμα, εάν έχουμε κάποιον με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας –σύνηθες φαινόμενο των ανθρώπων που συμμετέχουν στη διεκδίκηση της εξουσίας- αυτοί νιώθουν ότι έχουν μια μεγαλειώδη αίσθηση για τον εαυτό τους. Έχουν έντονη ενασχόληση με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, ή εξυπνάδας, πιστεύουν ακόμα ότι είναι οι μοναδικοί που απαιτούν από το περίγυρό τους υπερβολικό θαυμασμό. Εμφανίζουν αλαζονεία ή υπεροπτική συμπεριφορά, έτσι σε μία κρίση σαν κι αυτή, είναι επιρρεπείς σε διαταραχές της διάθεσης (καταθλιπτικές διαταραχές, αγχώδεις διαταραχές). Ακόμα η έντονη αίσθηση ταπείνωσης μπορεί να τους οδηγήσει ακόμα και σε κοινωνική απομόνωση, σε μείζονα καταθλιπτική διαταραχή με όλες τις συνέπειές της. Αυτό βέβαια αποτελεί ένα παράδειγμα, όμως στο παρελθόν έχει παρατηρηθεί σε πολιτικούς και αθλητικούς παράγοντες, επιχειρηματίες. Μετά από μία αποτυχία ή ήττα να οδηγούνται ακόμα και σε αυτοκτονική συμπεριφορά».
ΠΕΡΙ... ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
Προχωρώντας στη διαχείριση τέτοιου είδους καταστάσεων ο κ. Νταφούλης, θα μας αναφέρει: «Η διαχείριση τέτοιων καταστάσεων χρειάζεται πολλές φορές υποστηρικτικά συστήματα είτε στο χώρο εργασίας, είτε στην οικογένεια, είτε στην ομάδα, είτε στην παράταξη, ώστε να αντιμετωπιστεί η απώλεια.
Σε περίπτωση που δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν, καλόν θα είναι, και δεν είναι ντροπή, κάποιος να απευθύνεται σε έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο, ώστε να μπορέσει να βοηθηθεί.
Μία πρόσφατη μελέτη της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατέγραψε ότι η οικονομική κρίση, η απώλεια εισοδήματος, επιφέρουν δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία.
Εάν τώρα υπεισέλθει και μία άλλη απώλεια θα μπορούσε αυτή ιδιαίτερα σε ανά άτομο που επιζητά μέσω των εκλογών την καταξίωσή του, να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
Είναι όμως απαραίτητο να επισημάνω σα γιατρός, ότι αυτά πρέπει να προλαμβάνονται...
Δεν χάθηκε το σύμπαν και ο κόσμος ολόκληρος όταν έχουμε μία απώλεια, είτε εκλογική, είτε οικονομική, είτε πένθος. Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι ισχυρός και έχει τα ψυχικά αποθέματα να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους κρίσεις. Όμως υπάρχουν και ομάδες ευάλωτες που μπορούν να οδηγηθούν σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις και για να προλάβουμε τα χειρότερα θα πρέπει να υπάρχει άμεση και έγκαιρη αντιμετώπιση.
Η αντιμετώπιση των κρίσεων γίνεται από εξειδικευμένους επιστήμονες με ατομική υποστηρικτική θεραπεία ή συμβουλευτική, ή σε σοβαρότερες καταστάσεις με τα ανάλογα φάρμακα...».
