Ο πατέρας του Δημήτριος Καράσσος υπήρξε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (αλλά και αργότερα) επιστάτης των κτημάτων των Οθωμανών κτηματιών Μαλίκ εφένδη Ρασήτ, Οσμάν εφένδη Ρασήτ και Ναζήφ βέη Χαϊδάρ εφένδη, οι οποίοι κατείχαν πολλά τσιφλίκια στη Θεσσαλία (αγροτεμάχια, κονάκια, κατοικίες, αποθήκες, χάνια, υδρόμυλους, δάση κ.ά.). Κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας μετά από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881-1890), οι προαναφερθέντες Οθωμανοί κτηματίες μετανάστευσαν σταδιακά στην Τουρκία (οι δύο πρώτοι στην Κωνσταντινούπολη και ο τρίτος στη Θεσσαλονίκη). Το 1890 ο Μαλίκ εφένδης Ρασήτ ήρθε προσωρινά στη Λάρισα και ανέθεσε εκ μέρους του ιδίου και των δύο άλλων κτηματιών τη γενική πληρεξουσιότητα και διαχείριση των τσιφλικιών τους στον Δημήτριο Καράσσο [1].
Ο Ανδρέας Καράσσος μετά από το τέλος των εγκυκλίων μαθημάτων στη γενέτειρά του (Δημοτικό) και στη Λάρισα (Γυμνάσιο) εγγράφθηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε την 1η Ιουνίου 1910 (αριθμός διπλώματος 6086) [2]. Όπως αναφέρει ο Νικόλαος Δεσιμόνας (σύμφωνα με τα αρχεία του Ιατρικού Συλλόγου Λαρίσης), ο Ανδρέας Καράσσος «έλαβε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος την 27η Μαΐου 1911, με αριθμό πρωτοκόλλου 9651/8083, ενώ η στρατολογική του κλάση ήταν του έτους 1907 και η στρατολογική του κατάσταση τον εμφανίζει ως έφεδρο ιατρό-λοχαγό» [3].
Αμέσως μετά από τη λήψη της αδείας του (1911), εγκαταστάθηκε στον Τύρναβο, όπου εγγράφθηκε στον Ιατρικό Σύλλογο της πόλης. Εξάσκησε την ιατρική στον Τύρναβο από το 1911 έως το 1935 «λίαν επιτυχώς, απολαύων μεγάλης εκτιμήσεως και αγάπης παρά των συμπολιτών του» [4]. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 επισκεπτόταν συχνά το Νοσοκομείο Λοιμωδών στη Λάρισα [5], όπου προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του. Τον Νοέμβριο του 1935 και έναν χρόνο μετά το οριστικό κλείσιμο του νοσοκομείου (1934), εγκαταστάθηκε οριστικά στη Λάρισα, όπου εγγράφθηκε στα μητρώα του Ιατρικού Συλλόγου Λαρίσης. Τους ασθενείς του δεχόταν στο νεόδμητο ιατρείο του επί της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου 31 [6], απέναντι από το κτίριο των τότε δικαστηρίων. Στις διαφημιστικές καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο, καθώς και στους επαγγελματικούς οδηγούς της ίδιας περιόδου (1935-1940), αναφέρεται ως ιατρός παθολόγος – φυματιολόγος (φωτογραφία) [7].
Ο Νικόλαος Δεσιμόνας αναφέρει ότι άσκησε την ιατρική και μετά από το 1940, ενώ σύμφωνα με τα αρχεία του Ιατρικού Συλλόγου Λαρίσης δεν αναφέρεται ούτε το έτος συνταξιοδότησής του ούτε το έτος θανάτου του. Ελλείπουν πληροφορίες για την οικογενειακή του κατάσταση, παρόλο που τα μητρώα του ΙΣΛ τον αναφέρουν ως άγαμο.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Παναγιώτη Σκαμβούγερα, αρ. 12506 (13 Δεκεμβρίου 1890) και Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 038, αρ. 11341 (4 Ιουνίου 1891).
[2]. Νικόλαος Α. Δεσιμόνας, Η άσκηση της Ιατρικής και οι γιατροί στον θεσσαλικό χώρο (1881-1940). Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Σχολή Επιστημών Υγείας, Τμήμα Ιατρικής (διδακτορική διατριβή), Λάρισα 2017, σελ. 358.
[3]. Δεσιμόνας, σελ. 358.
[4]. Θεσσαλικά Χρονικά (Αθήνα 1935), σελ. 355 (Το κείμενο συνοδεύεται και από τη φωτογραφία του).
[5]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Το κτίριο του Νοσοκομείου Λοιμωδών Λαρίσης», Ελευθερία (Λάρισα), 11 Φεβρουαρίου 2018.
[6]. Είναι από τους ελάχιστους δρόμους της Λάρισας, που διατηρούν μέχρι σήμερα την αρχική τους ονομασία (1881).
[7]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 5119 (1 Ιανουαρίου 1938).
