Του Δημήτρη Βάλλα
Εκείνη την ημέρα ο μικρός Βαγγέλης, μαθητής της Τετάρτης Δημοτικού στο 14ο Σχολείο της συνοικίας Ιπποκράτη δεν θα πήγαινε στο σχολείο του γιατί είχε έναν άσχημο βήχα και δεν έπρεπε να χειροτερεύσει μια που ο καιρός ήταν άσχημος.
Έλα όμως που μαζί του έπρεπε να βρεθούμε το μεσημέρι για τη συνέντευξη που ήταν προγραμματισμένη. Έτσι επωφελούμενος μια ολιγόωρη απουσία της... μαμάς, ο μπαμπάς κυριολεκτικά τον απήγαγε για λίγο ώστε τελικά να συναντηθούμε!
Κοντά 9 χρονών, με πάθος για τα αεροπλάνα και με κρυφό όνειρο να γίνει κάποτε πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, ο Λαρισαίος Βαγγέλης Κουρούκας, έκλεψε φέτος κυριολεκτικά τις εντυπώσεις στη γιορτή της Αεροπορίας καθώς φωτογραφημένος στο Αρχαίο Θέατρο της πόλης συντροφιά με έναν πιλότο έγινε η αφίσα των εκδηλώσεων που ήταν αφιερωμένες στη Λάρισα που έχει συνδέσει εδώ και χρόνια τώρα την ιστορία της με το αεροδρόμιο της 110 Π.Μ.
«Πολύ καλός κύριος,
μου χάρισε πολλά...»
Ο νεαρός ήταν... ζόρικος και δεν άφηνε τον μπαμπά του Κώστα που ήταν δίπλα του να παρεμβαίνει και μας δηλώνει μεγάλος!
«Τα αεροπλάνα πάντα μου άρεσαν και ο μπαμπάς μου έφτιαχνε ωραία μοντέλα. Βέβαια, ακόμα δεν έχω πετάξει με αληθινό . Ο μπαμπάς μου μου το υποσχέθηκε να πετάξω , όμως η αδελφή μου που είναι μεγαλύτερη έχει πετάξει. Όμως δεν θέλω να πετάξω με αυτά τα αεροπλάνα που μεταφέρουν επιβάτες, αλλά με ένα «Φάντομ», σαν αυτό που έχω φτιάξει σε μοντέλα...
Τα Φάντομ μου αρέσουν πιο πολύ, γιατί έχουν ωραία χρώματα, ενώ τα F-16 είναι γκρι.
Ο μπαμπάς μου είχε παραγγείλει μια φόρμα πιλότου για την αδελφή μου που τώρα δεν της κάνει και τη φοράω εγώ. Έχει 5-6 τσέπες και πάνω της κολλάνε σήματα που τα βάζεις μόνος σου. Εμένα από τα σήματα μου αρέσει πολύ αυτό με το φαντασματάκι που έχει το Φάντομ...
Στην αφίσα στο Αρχαίο Θέατρο φωτογραφήθηκα με τον Μανώλη που φορούσε τη στολή του (σ.σ. πρόκειται για τον υποσμηναγό (Ι) Μανώλη Μυστακίδη ) . Έχω γνωρίσει πολλούς πιλότους και κάθε φορά που πάω στο αεροδρόμιο με ψάχνουν συνέχεια με αγαπάνε πολύ όχι μόνο αυτοί που πετάνε με Φάντομ, αλλά και αυτοί με τα F-16.
Όλοι με ξέρουν με το μικρό μου ακόμα και με ρωτάνε αν θα γίνω πιλότος άμα μεγαλώσω. Τους λέω πως ναι, γιατί είναι το όνειρό μου να πετάξω με «Φάντομ». Τώρα εσύ μου λες ότι είναι παλιά αεροπλάνα και ότι άμα γίνω πιλότος θα έχουν αποσυρθεί... Δεν πειράζει, ας είναι και άλλο αρκεί να μοιάζει πάλι με το «Φάντομ»...
Στο σχολείο ενθουσιάστηκαν με την αφίσα και την έβαλαν εκεί που βάζουν και τις ανακοινώσεις, μπροστά-μπροστά.
Είχα συνάντηση και με τον αρχηγό στο γραφείο του (σ.σ. με τον αρχηγό Τ.Α. αντιπτέραρχο Χρήστο Βαΐτση) . Είναι πολύ καλός κύριος και πολλά μου χάρισε: Ένα καπέλο, ένα τετράγωνο για να στηρίζω το ποντίκι, ένα στυλό, τέσσερα σήματα και ένα μπλοκάκι για να γράφω».
- Αν ζηλεύουν οι συμμαθητές μου, είπες;
«Μόνο..., πολύ, αλλά με αγαπάνε όλοι τους και η δασκάλα μου είπε πολλά-πολλά μπράβο...
Ζηλεύει και η αδελφή μου ακόμα, που είναι πιο μεγάλη, αλλά τι να κάνω τώρα!
Ακόμα και ο μπαμπάς μάλλον με ζηλεύει γιατί δεν με αφήνει να πετάξω και λέει ότι πρέπει να μεγαλώσω πρώτα. Την άλλη φορά οι πιλότοι μου έλεγαν, Βαγγέλη πάμε Σκύρο θα έρθεις;
Ήθελα, βέβαια αλλά...».
Ο Βαγγέλης, έβγαλε ήδη τα δύο του καινούργια μπροστινά δόντια και περιμένει και τα υπόλοιπα, μάλλον αυτή η πολυπόθητη πτήση με το Φάντομ θα πρέπει και αυτή να περιμένει λίγο ακόμα!!
