Ο Δημητριάδης όμως ήταν ήδη μέτοχος κατά 50% στην μετοχική εταιρεία του ατμόμυλου «Γεωργιάδης, Δημητριάδης & Δερβίς βέης Χαλήλ» και ως εκ τούτου τυχόν νέο εταιρικό σχήμα με την συμμετοχή του Παππά, θα έπρεπε να λάβει χώρα μετά από το 1892, δηλαδή μετά από τη λήξη της πενταετούς διάρκειας της παραπάνω εταιρείας (1886-1892).
Τον Νοέμβριο του 1889 ο Χρήστος Δημητριάδης ασθένησε σοβαρά. Μετακλήθηκε από την Αθήνα ο καθηγητής χειρουργικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Θεόδωρος Αρεταίος (1829-1893), ο οποίος πραγματοποίησε με απόλυτη επιτυχία την χειρουργική επέμβαση στην οποία υπεβλήθη [1]. Τα προβλήματα υγείας τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από τη θέση του νομαρχιακού συμβούλου που κατείχε από το 1887. Στις εκλογές που διενεργήθηκαν για την κάλυψη της θέσης του νομαρχιακού συμβούλου(Νοέμβριος 1890), εκλέχθηκε ο Βασίλειος Σηλυβρίδης, μετά από την οικειοθελή αποχώρηση του άλλου υποψηφίου Παναγιώτη Σκαμβούγερα [2].
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1890, με απόφαση του Πρωτοδικείου Λαρίσης (αρ. 497/1890), ο Αθανάσιος Γεωργιάδης (γιος του αποβιώσαντα πρώτου αιρετού δημάρχου της Λάρισας και ιδρυτή της εταιρείας «Γεωργιάδης, Δημητριάδης & Δερβίς βέης Χαλήλ»), ενηλικιώθηκε επισήμως και έπαυσε η μέχρι τότε επιτροπεία του. Άρχισαν τότε να εμφανίζονται διάφορα προβλήματα οικονομικής φύσεως που μας αφήνουν υποψίες ότι η περίοδος της επιτροπείας του δεν υπήρξε και τόσο διαφανής. Την 31η Δεκεμβρίου 1892, η εταιρεία που είχε ιδρύσει ο πατέρας του το 1886, τέθηκε υπό εκκαθάριση, αλλά ο νεαρός Αθανάσιος Γεωργιάδης ήταν βέβαιο ότι δεν θα συμμετείχε στο επόμενο εταιρικό σχήμα που ήδη ετοίμαζε εδώ και μήνες ο Κωνσταντίνος Φ. Παππάς.
Πράγματι ο τελευταίος από τον Ιανουάριο του 1892, είχε αρχίσει να αναζητεί οικόπεδα στη συνοικία Ταμπάκικα της Λάρισας στα οποία θα αναγείρονταν ο νέος ατμόμυλος. Στις 23 Ιανουαρίου 1892 ο Κωνσταντίνος Παππάς αγόρασε αντί 2.100 δρχ. από τον κτηματία Ιωάννη Ρουσόπουλο (κάτοικο Μεγάλου Κεσερλή ή Συκουρίου): α) μία έκταση έξι τουρκικών στρεμμάτων [3] δίπλα στο παλαιό τουρκικό νεκροταφείο της συνοικίας, εντός της οποίας υπήρχε ένα καφενείο και β) μία έκταση μισού τουρκικού στρέμματος δίπλα στην πρώτη [4]. Λίαν αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι ο Ιωάννης Ρουσόπουλος αγόρασε τις δύο παραπάνω εκτάσεις την ίδια ημέρα που υπέγραψε το συμβόλαιο με τον Κωνσταντίνο Παππά (23 Ιανουαρίου 1892). Τη μεν πρώτη από τον κτηματία Κωνσταντίνο Αστεριάδη ή Πατόφλα [5], τη δε δεύτερη από τον δικηγόρο Γεώργιο Ροδόπουλο [6].Όπως αναφέρει η Περσεφόνη Οικονόμου, αρχικός ιδιοκτήτης των δύο παραπάνω οικοπέδων ήταν ο Οθωμανός καλόγηρος και καφεπώλης Ισμαήλ Ιμπραήμ Δερβίσης (κάτοικος Αργυροκάστρου της Βορείου Ηπείρου) [7]. Στις 11 Φεβρουαρίου 1892, ο Κωνσταντίνος Παππάς αγόρασε αντί 600 δρχ. από τον Χασάν εφένδη Αχμέτ μουλά (μουφτή και πρόεδρο της Οθωμανικής Βακουφικής Επιτροπής της Μουσουλμανικής Κοινότητος Λαρίσης), ακόμα μία έκταση τεσσάρων περίπου τουρκικών στρεμμάτων στην ίδια συνοικία (Ταμπάκικα) και παραπλεύρως του προαναφερθέντος οικοπέδου των έξι στρεμμάτων [8].
Στις 28 Ιουλίου 1893, οι Χρήστος Δημητριάδης, Κωνσταντίνος Παππάς και Κωνσταντίνος Σκαλιώρας (με ποσοστό 33,33% έκαστος) ίδρυσαν στην Λάρισα την Ομόρρυθμο Εμπορική Εταιρεία «Δημητριάδης, Παππάς, Σκαλιώρας» που είχε ως σκοπό «την αγοράν διαφόρων προϊόντων κι ιδίως δημητριακών καρπών προς μεταπώλησιν επί κερδοσκοπεία, είτε αυτουσίως, είτε μεταποιημένων εις άλευρα» [9]. Από το νέο εταιρικό σχήμα απουσίαζαν οι Αθανάσιος Γεωργιάδης και ο Δερβίς βέης Χαλήλ, οι οποίοι είχαν αποσυρθεί. Το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ορίστηκε στις 300.000 δρχ. ενώ η διάρκειά της (από τις 20 Ιουλίου 1893) πενταετής. Διευθυντής της εταιρείας ορίστηκε ο Χρήστος Δημητριάδης, ενώ το λογιστήριο ανέλαβε ο γηραιός και έμπειρος λογιστής του Κωνσταντίνου Σκαλιώρα. Για τους επί μέρους όρους του εταιρικού συμβολαίου θα αναφερθούμε αναλυτικά στο επόμενο δημοσίευμα.
(Συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 8 (21 Νοεμβρίου 1889).
[2]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 56 (25 Οκτωβρίου 1890), φ. 58 (8 Νοεμβρίου 1890) και φ. 59 (15 Νοεμβρίου 1890). Ειδικώς βλ. το άρθρο (φ. 59) με τίτλο: «Η εκλογική παρωδία της παρελθούσης Κυριακής».
[3]. Ένα τουρκικό στρέμμα (ή παλαιό Πελοποννησιακό στρέμμα) αντιστοιχούσε σε 1.270 τ.μ. (ΦΕΚ 56/Α/6-10-1836).
[4]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 036, αρ. 12629 (23 Ιανουαρίου 1888).
[5]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 036, αρ. 12627 (23 Ιανουαρίου 1892).
[6]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 036, αρ. 12628 (23 Ιανουαρίου 1892).
[7]. Περσεφόνη Οικονόμου, «Η εξέλιξη της Θεσσαλικής αλευροβιομηχανίας: Ο «Μύλος Παππά» στη Λάρισα» (διπλωματική εργασία). Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος 2010, σελ. 27.
[8]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 036, αρ. 12746 (11 Φεβρουαρίου 1892).
[9]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 042, αρ. 15127 (28 Ιουλίου 1893).
