Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι αντιμέτωπο με μία κρίση υπαρξιακή. Κρίση όμως στα ελληνικά σημαίνει και απόφαση. Έχει έρθει, λοιπόν, η ώρα των αποφάσεων. Έχει έρθει η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή. Συναισθάνομαι την ευθύνη της δικής μου γενιάς, της γενιάς της αλλαγής. Εμείς που ως παιδιά ζήσαμε τη δικτατορία, ως έφηβοι γοητευτήκαμε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ζήσαμε σε μια χώρα που έδινε ευκαιρίες σ’ αυτούς που βρίσκονταν στο περιθώριο, καλούμαστε σήμερα να ενώσουμε τον κρίκο της αλλαγής με τη νέα εποχή. Έχει έρθει η ώρα της δικής μας ευθύνης.
Ευθύνη να υπερασπιστούμε τα θετικά της ιστορικής μας διαδρομής με γνώση και μνήμη.
Ευθύνη να υπερβούμε τα αρνητικά με επίγνωση όσων οριστικά πρέπει να μείνουν στο παρελθόν.
Ευθύνη να ενώσουμε τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, λέγοντας «ναι» στη μετεξέλιξη του κόμματός μας με σαφή προσανατολισμό και ιδεολογικό στίγμα.
Ο χώρος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού υπάρχει, είναι διάσπαρτος και αναζητά έκφραση.
Το ΠΑΣΟΚ επιβάλλεται μέσα από την ταχεία ανασυγκρότησή του, όχι μόνο να αποφύγει τον κίνδυνο πολιτικής περιθωριοποίησης του, αλλά και να αποτελέσει τον καταλύτη δημιουργίας ευρύτερης Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.
Έχουμε τη δυνατότητα να αναλάβουμε την πρωτοβουλία ανασύστασης, επανένωσης και μετεξέλιξης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στην πατρίδα μας.
Αυτή η πρωτοβουλία δεν μπορεί να γίνει ούτε με λογικές συγκεκαλυμμένης αυτοδιάλυσης του ΠΑΣΟΚ, ούτε με κουτοπονηριές αναπαλαίωσης ενός κλειστού κόμματος που υπό το πρόσχημα της μετεξέλιξης, θα αναζητά απλώς την ευκαιριακή διεύρυνσή του.
Δεν μιλάμε για πολιτική μεταμφίεση, ούτε ρετρό ΠΑΣΟΚ αλλά για την ουσιαστική επανασύνδεση με την κοινωνική βάση και παράδοση της δημοκρατικής παράταξης.
Το πεδίο που θα κριθούν, σύντομα, οι πολιτικές δυνάμεις και θα ιχνογραφηθούν οι σύγχρονες πολιτικές διαχωριστικές γραμμές, δεν θα είναι τα θέματα διαχείρισης της κρίσης αλλά το πεδίο ορισμού των θεσμικών, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συντεταγμένων της Ελλάδος του αύριο.
Σ’ αυτό το πεδίο θα πρέπει να οριοθετηθούμε διακριτά από τη Συντηρητική Παράταξη είτε λέγεται ΝΔ, είτε λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειαζόμαστε μια πολιτική - προγραμματική πρόταση που
* Δεν εξορκίζει τις αλλαγές, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αλλά απαντά στο αίτημα για την άρση παθογενειών και στρεβλώσεων δεκαετιών και προωθεί προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για τη χώρα, το δημόσιο συμφέρον και τους πολίτες.
* Δεν αμφισβητεί τη σημασία των δημόσιων αγαθών, δεν είναι νεοφιλελεύθερη, αλλά και δεν συγχέει τον σοσιαλισμό με τον κρατισμό.
* Δεν βαπτίζει ως λαϊκό κάθε συντεχνιακό και λαϊκίστικο αίτημα, αλλά ούτε θεωρεί ως λαϊκίστικο κάθε λαϊκό αίτημα.
Μια πολιτική - προγραμματική πρόταση που διαμορφώνεται στη βάση των αρχών της "ιστορικής" ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που δημιούργησε τον καλύτερο μέχρι σήμερα «εφικτό κόσμο».
Ένα συνεκτικό πλαίσιο πολιτικών που θα εκφράζει τις ανάγκες όλων εκείνων που θέλουν να δουλέψουν, να παράξουν ζώντας σε μία οργανωμένη χώρα σεβόμενοι και υπηρετώντας δημοκρατικές αρχές και αξίες.
Όλους αυτούς που σήμερα ‘’πνίγονται’’ από μικρά και μεγάλα συμφέροντα, θορυβώδεις οργανωμένες μειοψηφίες, συντεχνιακές αντιλήψεις.
Αυτοί αναζητούν ζωτικό χώρο έκφρασης στο πολιτικό επίπεδο και ασφυκτιούν από το θεσμικό και εν τέλει δημοκρατικό έλλειμμα που υπάρχει στη χώρα.
Μας χρειάζεται η γόνιμη σύνθεση όλων των δυνάμεων από το προοδευτικό Κέντρο, την ανανεωτική αριστερά και την πολιτική οικολογία. Κυρίως όμως μας χρειάζεται όλο εκείνο το δυναμικό μιας «ανοιχτής κοινωνίας».
Που θα διαμορφώσει από "κάτω" προς τα "πάνω" με ανοιχτές και ουσιαστικές διαδικασίες συμμετοχής τη νέα μεγάλη παράταξη της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας.
Σήμερα, Κυριακή κάνουμε το πρώτο βήμα ΜΑΖΙ!
