Το 1887 επέστρεψε στη γενέτειρά του για να επισκεφθεί τους συγγενείς του. «Μετριόφρων πάντοτε και αποφεύγων τας πομπώδεις υποδοχάς, εις ουδένα ανακοινοί την επάνοδόν του, αλλά περιβεβλημένος απλούστατον ένδυμα, άγνωστος και αφανής εισέρχεται νύκτωρ εις το χωρίον του και καταλύει λιττώς εις το πρώτον πανδοχείον. Την επομένη περιέρχεται το χωρίον και ενώ εξετάζει τους χθαμαλούς αυτού οικίσκους, δάκρυα άφθονα αναβλύζωσιν εις τους οφθαλμούς του, αναπολών στιγμάς των ευτυχών παιδικών του χρόνων. Μετ’ ολίγον αναγνωρίζεται και αποβαίνει το αντικείμενον σεβασμού και αμερίστου λατρείας απάντων των κατοίκων του χωρίου του». Ο τότε δήμαρχος της Λάρισας Διονύσιος Γαλάτης «πληροφορηθείς ότι ο κ. Κουτλιμπανάς κατά την ενταύθα άφιξίν του σκοπόν είχε να διαπράξη έργον τι κοινωφελές εν Ζάρκω, πείθει τούτον, όπως τας φιλανθρωπικάς ταύτας προθέσεις μη περιορίση μόνον εις την γενέτειράν του αλλά τας επεκτείνει και εν Λαρίση, ιδρύων ιδίοις αναλώμασιν Νοσοκομείον».
Πράγματι ο Κουτλιμπανάς κατέθεσε στην Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας (Οκτώβριος 1887) αρχικά 40.000 δρχ. και αργότερα άλλες 11.329 δρχ. για την ανέγερση του Νοσοκομείου. Στις 5 Νοεμβρίου 1887 μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ανακηρύχθηκε μέγας ευεργέτης της πόλεως Λαρίσης, ενώ στις 31 Ιανουαρίου 1888 τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον Αργυρό Σταυρό των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος «διά την υπέρ του δημοτικού νοσοκομείου Λαρίσσης γενναίαν αυτού δωρεάν» (ΦΕΚ 69/Α/8-3-1888).
Τον Απρίλιο του 1888 ο Κουτλιμπανάς μέσω του πληρεξουσίου του Θωμά Θ. Σκανδάλη αιτήθηκε την παραχώρηση ενός δημοτικού οικοπέδου για την ανέγερση ενός ξενοδοχείου. Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 21ης Ιουλίου 1888 αποφασίστηκε η παραχώρηση ενός οικοπέδου πέντε στρεμμάτων στη συνοικία Αρναούτ, δίπλα στον Πηνειό (μεταξύ της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου και του υδραγωγείου) «επί τω τέλει ίνα ιδρύση επ’ αυτού φιλανθρωπικόν ξενώνα, κοινώς χάνι ονομαζόμενον, ιδίοις αναλώμασιν όπως καταλύουν εν αυτώ δωρεάν οι διερχόμενοι συμπατριώται του Ζαρκινοί».
Ο θεμέλιος λίθος του Νοσοκομείου ετέθη τον Φεβρουάριο του 1889 από τον μητροπολίτη της Λάρισας Νεόφυτο Πετρίδη σε οικόπεδο που δώρισε ο Οθωμανός κτηματίας Χαφούζ εφένδης. Στις 21 Μαΐου 1890 ο Κουτλιμπανάς αναχώρησε για το Πλοέστι. «Μύθους και φαντασιοπληξίας των πολιτικών του αντιπάλων» χαρακτήρισε ο δήμαρχος Διονύσιος Γαλάτης τις φήμες που διαδόθηκαν ευρέως στη Λάρισα και δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Ομόνοια» ότι δήθεν ο Κουτλιμπανάς αναχώρησε δυσαρεστημένος. Ο τελευταίος απέστειλε επιστολή (Πλοέστι, 12 Ιουνίου 1890) στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας «Σάλπιγξ» διαψεύδοντας τις δημοσιευθέντα. Στις 28 Ιουλίου 1890 απέστειλε και δεύτερη επιστολή στην οποία ανέφερε ότι: «η μόνη μου δυσαρέσκεια την οποία ησθάνθην υπήρξεν κατά τινών εκ των εργολάβων [του Νοσοκομείου], των οποίων με λύπην μου αναγκάζομαι να χαρακτηρίσω την προς με διαγωγήν των».
Ο Κουτλιμπανάς δεν παραβρέθηκε στα επίσημα εγκαίνια της λειτουργίας του Νοσοκομείου που πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 10/22 Νοεμβρίου 1890. Επέστρεψε όμως στην Λάρισα τον Απρίλιο του 1891 για να επιβλέψει τις εργασίες ανέγερσης του ξενοδοχείου του. Παρέμεινε στην πόλη μέχρι το 1892, χρονιά που το τελευταίο αποπερατώθηκε και άρχισε να λειτουργεί. Προς μεγάλη του λύπη όμως, το ξενοδοχείο «απέτυχε του ποθουμένου, διότι οι καταφεύγοντες εις αυτό ήσαν ανήθικοι και φυγόδικοι, ένεκα τούτου εκλείσθη αδεία της Κυβερνήσεως και του ιδιοκτήτου». Απογοητευμένος μετά το κλείσιμο του ξενοδοχείου ο Κουτλιμπανάς επέστρεψε στη Ρουμανία όπου λίγες ημέρες αργότερα απεβίωσε από αποπληξία. Είχε προλάβει όμως να διαθέσει ένα μεγάλο ποσό για την ανέγερση ενός δημοτικού σχολείου στο Πλοέστι και να χορηγήσει τα απαραίτητα κεφάλαια για την συντήρηση της ελληνικής εκκλησίας της πόλης.
Την ίδια χρονιά (1892) το διοικητικό συμβούλιο του Πολιτικού Νοσοκομείου ανέθεσε στον Αθηναίο γλύπτη Γεώργιο Βρούτο (1843-1909) να φιλοτεχνήσει την προτομή του. Ο Βρούτος αποπεράτωσε την προτομή το 1895 και την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στο προαύλιο του Νοσοκομείου όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ο Δήμος Λαρισαίων για να τιμήσει τον Ιωάννη Αστεριάδη Κουτλιμπανά που συγκαταλέγεται στους μεγάλους εθνικούς ευεργέτες, ονοματοθέτησε μία οδό στη συνοικία του Αγίου Αθανασίου.
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
