Στην πρώτη του συνέντευξη σε εφημερίδα μετά την ανεξαρτητοποίησή του, ο κ. Κ. Μπαργιώτας σκιαγραφεί τις επόμενες κινήσεις του, προσδιορίζει το πολιτικό του στίγμα, εξομολογείται πώς βλέπει τη Βουλή έχοντας συμπληρώσει δύο χρόνια ως βουλευτής, τοποθετείται για το μέλλον της κεντροαριστεράς, κρίνει την πορεία της κυβέρνησης, σχολιάζει το αίτημα της ΝΔ για εκλογές και απαντά στο ερώτημα για το αν βλέπει την «κίνηση των 4» βουλευτών και στελεχών από διαφορετικά κόμματα για την υγεία στην οποία συμμετέχει ως πρόδρομη μορφή ευρύτατων συναινέσεων.
*Από πολύ πριν ανεξαρτητοποιηθείτε από το «Ποτάμι», γράφονται και κυκλοφορούν σενάρια περί προσχώρησής σας στη Δημοκρατική Συμπαράταξη – ΠΑΣΟΚ. Έχει γραφτεί μάλιστα πως η προσχώρησή σας στη Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι «θέμα ημερών»… Αυτονόητο, συνεπώς, το πρώτο ερώτημα: Είναι αυτή η προοπτική σας; Είναι η ανεξαρτητοποίησή σας το πρώτο βήμα, για να αλλάξετε πολιτική «στέγη»;
- Η αποχώρησή μου από το Ποτάμι ούτε εύκολη ήταν ούτε ανώδυνη. Εντάχθηκα στο Ποτάμι, επειδή πραγματικά πίστεψα σε αυτό. Συμμετείχα ανεπιφύλακτα, επειδή πίστεψα πως θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη για την ανανέωση της πολιτικής ζωής και την ανασύσταση του μεσαίου χώρου σε νέες βάσεις. Δυστυχώς, οι εξελίξεις των τελευταίων δύο χρόνων με διέψευσαν. Το Ποτάμι απέτυχε να εκπληρώσει τους στόχους αυτούς. Σε μια διαρκώς φθίνουσα πορεία απώλεσε σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του, τους μισούς βουλευτές του και σχεδόν όλους τους ψηφοφόρους του. Έχω αναλυτικά αναφερθεί στις αιτίες αυτής της αποτυχίας. Επιγραμματικά, θα έλεγα ότι από το σύνθημα «Πολιτική χωρίς Πολιτικούς» περάσαμε στο «Πολιτικούς χωρίς Πολιτική», χωρίς στίγμα και στρατηγική. Η εμμονή της ηγετικής ομάδας στην απολίτικη γραμμή έκανε την κατάσταση μη αναστρέψιμη. Σε αυτό το πλαίσιο αισθάνθηκα υποχρεωμένος να δημοσιοποιήσω τη διαφωνία μου, αφού προηγουμένως προσπάθησα εσωκομματικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αισθανόμουν ως γιατρός που βλέπει την πληγή να κακοφορμίζει και δεν αντιδρά. Δεν έκρυψα ποτέ ούτε την πολιτική μου ταυτότητα ούτε την άποψή μου, που ήταν από την αρχή έως το τέλος, υπέρ της δημιουργίας ενός ενιαίου πολιτικού φορέα στον χώρο της κεντροαριστεράς. Οι λογικές εξασφάλισης πολιτικής στέγης και ευκαιριακών μεταπηδήσεων από κόμμα σε κόμμα δεν με αφορούν. Με ενδιαφέρει η σύγκλιση όλων των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου σε ενιαίο φορέα και θα εργασθώ για αυτό και ως ανεξάρτητος βουλευτής. Έχω δηλώσει πως η ΔΗΣΥ μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει το όχημα για μια τέτοια πορεία.
*Ειλικρινά, αν δεν υπήρχε όλη αυτή η σεναριολογία, θεωρείτε ότι η αντίδραση του «Ποταμιού» στην ανεξαρτητοποίησή σας θα ήταν η ίδια ή ενδεχομένως να κινούταν σε χαμηλότερους τόνους και να εξέλιπαν οι προσωπικές επιθέσεις;
-Δυστυχώς, η σεναριολογία στην οποία αναφέρεστε προέρχεται από το Ποτάμι, όπως και μια σειρά από προσωπικές επιθέσεις. Παρά τις αντιρρήσεις της πλειοψηφίας των συναδέλφων μου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα αντίστοιχες επιθέσεις συνόδευσαν όλες τις αποχωρήσεις από το Ποτάμι, όχι μόνο βουλευτών, αλλά και στελεχών. Οι λόγοι της αποχώρησής μου είναι πολιτικοί. Η απάντηση υπήρξε απολιτική. Αναρωτιέται κάνεις πώς ένα κόμμα που επαγγέλλεται το νέο μπορεί να πολιτεύεται με δόλιες διαρροές περί φανταστικών συμφωνιών και προσωπικές επιθέσεις. Τα δύο χρόνια που συμμετείχα στο Ποτάμι είχα την τιμή να συνεργαστώ με έντιμους και αξιόλογους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους συνεχίζουν να βρίσκονται εκεί. Είναι κρίμα που η ηγεσία του συκοφαντεί όλους όσοι αγωνίστηκαν για αυτό, σε μια προσπάθεια να κρύψει την πολιτική της αμηχανία.
Η ΕΔΡΑ
*Με την απόφασή σας να παραμείνετε ανεξάρτητος βουλευτής συνάγεται πως θεωρείτε ότι η έδρα ανήκει στον εκλεγέντα βουλευτή και όχι στο κόμμα. Αλήθεια, πιστεύετε ότι η αντίθετη άποψη δεν έχει καμία λογική βάση;
- Ακούω όλες τις απόψεις με σεβασμό. Το Σύνταγμα, ωστόσο, στο άρθρο 60 δεν αφήνει περιθώρια για άλλες ερμηνείες. Κατοχυρώνει την απεριόριστη ελευθερία γνώμης και ψήφου του βουλευτή, χωρίς υποσημειώσεις. Η ανεξαρτησία του βουλευτή και οι ανόθευτες εκλογές αποτελούν τους πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δίχως τη σωρευτική τους ύπαρξη, παράγονται Εθνοσυνελεύσεις ανδρεικέλων, όπως ήταν η Συμβουλευτική της Χούντας ή τα Κοινοβούλια των Σοβιετικών Δημοκρατιών. Εκεί, η έδρα ανήκε όντως στο κόμμα και η Δημοκρατία στη σφαίρα της φαντασίας. Η έδρα δεν ανήκει ούτε στο κόμμα ούτε στον βουλευτή. Ανήκει στους ψηφοφόρους που επιλέγουν τόσο κόμμα όσο και εκπρόσωπο μέσω της σταυροδοσίας. Πολλοί σπεύδουν να ερμηνεύουν την επιλογή του εκλογικού σώματος κατά το δοκούν. Θα μπορούσα κάλλιστα να το κάνω και εγώ λέγοντας για παράδειγμα πως οι ψηφοφόροι έχουν εγκαταλείψει το Ποτάμι πριν από έμενα. Δεν θα το κάνω, όμως. Καθήκον του βουλευτή, σύμφωνα με το Σύνταγμα, είναι να λέει ελεύθερα και αδέσμευτα τη γνώμη του και κρίνεται για αυτό στην κάλπη. Στη Δημοκρατία όλες οι απόψεις είναι σεβαστές, όμως, τελικά η μόνη έγκυρη διαδικασία επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας ενός βουλευτή είναι οι εκλογές.
*Συμμερίζεστε, δηλαδή, την άποψη που υπάρχει στη Βουλή ότι η επιτυχία ενός βουλευτή κρίνεται από την επανεκλογή του;
- Η επιτυχία ενός πολιτικού κρίνεται -κατά τη γνώμη μου- από το αποτέλεσμα της παρουσίας του στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Επίσης, θα κριθεί από την ιστορία, ειδικά αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Η επανεκλογή είναι μέρος της διαδικασίας, άλλα δεν είναι αυτοσκοπός. Παρόλο που η πολιτική χρειάζεται υψηλό επαγγελματισμό και εξειδίκευση, δεν είναι βιοποριστικό επάγγελμα. Υπάρχουν όρια και προϋποθέσεις. Όπως προανέφερα, η Βουλή είναι αντανάκλαση της κοινωνίας, επειδή εκλέγεται από αυτήν. Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας πως στη Βουλή το μοναδικό κριτήριο επιτυχίας είναι η επανεκλογή. Είχα την τιμή να γνωρίσω πολλούς συνάδελφους σε όλα τα κόμματα που έχουν γνήσια αγωνία για τα προβλήματα της χώρας και την πορεία της. Η ισοπεδωτική απαξίωση όλων, κυρίως, υπονομεύει τη δημοκρατία.
* Το έχετε σκεφτεί να μην είστε καν υποψήφιος στις επόμενες εκλογές;
- Έχω αποφασίσει να παραμείνω ενεργός στην πολιτική. Αν μετανιώνω για κάτι, είναι για τα χρόνια που παρέμεινα αδρανής πολιτικά, αφήνοντας χωρίς αντίπαλο ανθρώπους και πρακτικές που εκτροχίασαν τη χώρα. Σε αυτό το πλαίσιο, και στον βαθμό που η οικοδόμηση ενός ενιαίου πολιτικού φορέα στον χώρο που με εκφράζει πολιτικά και ιδεολογικά ευοδωθεί, θα ήθελα να συνεχίσω. Ωστόσο, όπως γνωρίζετε, ανά πάσα στιγμή μπορώ να επιστρέψω στα καθήκοντά μου στο νοσοκομείο. Δεν έχει νόημα για μένα η άνευ όρων παραμονή στην πολιτική, αν δεν υπάρχει πολιτική συμφωνία και προοπτική παρέμβασης στην πορεία της χώρας.
*Πώς θα χαρακτηρίζατε – πολιτικά – τον εαυτό σας;
- Μπήκα στην πολιτική με δύο στόχους: μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα και την ανασύνθεση ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκού, φιλελεύθερου σοσιαλδημοκρατικού φορέα. Πιστεύω πως το ένα προϋποθέτει το άλλο. Υπεραπλουστεύοντας, για να απαντήσω στο ερώτημά σας, τοποθετούμαι απέναντι στο λαϊκισμό, την εσωστρέφεια, τη μοιρολατρία και τη λογική της ήσσονος προσπάθειας και οραματίζομαι μια χώρα που βασίζεται στην παραγωγή, τη διαφάνεια, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εξωστρέφεια.
*Συμπληρώσατε δύο χρόνια στη Βουλή. Πώς βλέπετε το «ναό της Δημοκρατίας» εκ των έσω; Άξιζε τον κόπο να εμπλακείτε στα κοινά;
-Η Βουλή είναι αντανάκλαση της κοινωνίας. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Όπως και η κοινωνία, έτσι και η Βουλή παρουσιάζει προβλήματα και στρεβλώσεις, όπως λόγου χάρη άχρηστη γραφειοκρατία, υστέρηση σε οργάνωση και τεχνολογία. Δεν παύει, όμως, να είναι το κέντρο της διακυβέρνησης της χώρας. Βασικό πρόβλημα θα έλεγα ότι είναι η αδυναμία των περισσότερων από εμάς να υπερβούμε τις διαχωριστικές γραμμές και τις ιδεολογικές προκαταλήψεις. Παρόλο που ασχολήθηκα με τα κοινά σε μια πολύ δύσκολη εποχή, δεν μετανιώνω. Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και ο καθένας μας πρέπει να συμμετέχει ενεργά.
Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ
*Για την κεντροαριστερά γίνεται μεγάλη συζήτηση και έχουν αναληφθεί ουκ ολίγες πρωτοβουλίες χωρίς να έχουν τελεσφορήσει. Τώρα είναι σε εξέλιξη δύο προσπάθειες: μία από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και άλλη μία από την πρωτοβουλία των «3» Α. Διαμαντοπούλου – Γ. Φλωρίδη – Ι. Ραγκούση, με την οποία θα συνεργαστεί απ’ ό,τι φαίνεται το εναπομείναν «Ποτάμι». Ποια είναι η πρόβλεψη/εκτίμησή σας για τις εξελίξεις;
- Η επανεργοποίηση στην πολιτική προσώπων με το ειδικό βάρος των τριών, το αποτύπωμα του έργου των οποίων υπήρξε θετικό, είναι καλοδεχούμενη. Όσο και αν φαίνεται αντιφατικό την επαύριον της αποχώρησής μου, ειλικρινά εύχομαι να βρει το Ποτάμι την πολιτική γενναιότητα να συνεχίσει τη διαδικασία της συνεργασίας. Υπό μια και μόνη προϋπόθεση: πως τελικά αυτή η διαδρομή θα οδηγήσει στην ενοποίηση όλων των δυνάμεων του χώρου και όχι σε έναν ανταγωνιστικό στη Δημοκρατική Συμπαράταξη πόλο. Η πολιτική σύγκλιση όλων μας πάνω σε κοινές θέσεις αποδείχθηκε σχετικά εύκολη: το καλοκαίρι, το κείμενο θέσεων απέδειξε πως έχουμε μικρές πολιτικές διαφορές. Απομένει να ξεπεραστούν και οι προκαταλήψεις, οι προσωπικές στρατηγικές και οι εγωισμοί. Η ειλικρινής πολιτική βούληση είναι το ζητούμενο και από το αποτέλεσμα θα κριθούμε όλοι.
*Μετέχετε στην «κίνηση των 4» βουλευτών και στελεχών από διαφορετικά κόμματα με αντικείμενο την υγεία. Θα βλέπατε αυτήν την κίνηση ως μια εικόνα από το μέλλον, δηλαδή μια πρόδρομη μορφή ευρύτατων συναινέσεων που ενδεχομένως να φθάσουν και στη συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης;
- Αύριο Δευτέρα θα συζητηθεί η πολιτική στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και τον ΕΟΠΥΥ στην Εθνική Σχόλη Δημόσιας Υγείας. Η πρωτοβουλία των τεσσάρων έχει τη λογική της δημιουργίας μιας κοινής βάσης προβληματισμού και στη συνέχεια -ει δυνατόν- κοινών θέσεων. Ήδη, αν και σε εμβρυϊκό στάδιο, δημιουργεί αν μη τι άλλο ένα θετικό προηγούμενο. Από την άλλη, αν σκεφτείτε πως είναι η πρώτη φορά που γίνεται ένας διακομματικός διάλογος για την υγεία με τη συμμέτοχη όλων, εύκολα μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο μακριά είναι τα πολιτικά μας ήθη από την κουλτούρα συναίνεσης. Νομίζω ότι στο θέμα των συγκλίσεων και των συναινέσεων επικρατεί σύγχυση. Δεν είναι απαραίτητο, δεν ξέρω καν αν είναι επιθυμητό, να φτάσουμε σε οικουμενικές κυβερνήσεις. Δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθούν οι ιδεολογικές και οι πολιτικές διαφορές. Ούτε και πρέπει. Η συζήτηση, όμως, η ειλικρινής προσπάθεια να βρούμε βιώσιμες ρεαλιστικές λύσεις σε επιμέρους προβλήματα είναι εξαιρετικά σημαντική. Η κακή πρακτική της διαρκούς ανατροπής της πολιτικής του ενός υπουργού από τον επόμενο, συχνά ακόμα και από το ίδιο κόμμα, είναι καταστροφική οδηγεί σε διοικητική ασυνέχεια και οφείλεται -εκτός από τον διάχυτο ερασιτεχνισμό- και στην έλλειψη επεξεργασμένων θέσεων. Αυτή η κατάσταση και η εύκολη μηδενιστική αντιπολίτευση πρέπει να αντικατασταθούν από εποικοδομητικό διάλογο και συμπλεύσεις. Ο δρόμος είναι μακρύς, όμως αξίζει τον κόπο.
Καταστροφικές οι εκλογές στην παρούσα συγκυρία
* To κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης καθυστερεί. Η ΝΔ ζητά εκλογές υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά από αυτή των πρόωρων εκλογών. Πιστεύετε ότι οι εκλογές αποτελούν λύση στην παρούσα συγκυρία;
-Δυστυχώς, φαίνεται ότι η ιστορία του 2015 επαναλαμβάνεται. Η κυβέρνηση βαδίζοντας στα τυφλά, δίχως πολιτικό σχέδιο και στρατηγική, αδυνατεί να πάρει αποφάσεις και να αναλάβει το πολιτικό κόστος. Ροκανίζει απλώς χρόνο στη λογική του «βλέποντας και κάνοντας», λοιδορώντας τους «κακούς και ανάλγητους» ξένους. Το έχω ξαναπεί. Οι «ξένοι» έχουν κάνει εγκληματικά λάθη και τα έχουν παραδεχθεί. Όμως, το ζητούμενο είναι τι κάνουμε εμείς ως χώρα. Αν οι ξένοι είναι τόσο κακοί, τότε γιατί οι άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνιο μετά από μας έχουν ήδη βγει από την κρίση; Οι εκλογές στην παρούσα συγκυρία θα ήταν καταστροφικές. Η οικονομία δεν μπορεί να απορροφήσει και άλλους κραδασμούς πολιτικής αστάθειας. Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν πως τα μεγάλα προβλήματα της χώρας υπερβαίνουν τις δυνατότητες κυβερνήσεων με οριακή ή ισχνή πλειοψηφία. Η ΝΔ δημιουργεί πολωτικό κλίμα ζητώντας διαρκώς εκλογές. Όμως, το αίτημα για άμεσες εκλογές, και μάλιστα χωρίς την κατάθεση προτάσεων και δεσμεύσεων σχετικά με τα προβλήματα της χώρας, είναι μια ακόμη άσκηση λαϊκισμού. Κόντρα στην προσπάθεια δημιουργίας πολωτικού κλίματος, εξακολουθώ να πιστεύω πως η λύση βρίσκεται στη δημιουργία μεγάλων συμμαχιών και στην αναζήτηση συναινετικών λύσεων για την υγεία, το ασφαλιστικό, την παραγωγική ανασυγκρότηση. Ακόμη και αν δεν είναι δυνατή η σύμπραξη σε κυβερνητικά σχήματα, η επιδίωξη διακομματικών συμφωνιών σε επιμέρους προβλήματα είναι απολύτως αναγκαία.
Συνέντευξη Γιώργος Μακρής
