Τα άλλα αδέλφια του ήταν: ο Γεώργιος, ο Νικόλαος, ο Ανδρέας [1], ο Χαράλαμπος [2], ο Αλέξανδρος και ο Ιωάννης [3].
Η καταγωγή των γονέων του ήταν από την Κρήνη (σημ. Τσεσμέ) της Μικράς Ασίας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές στη γενέτειρά του, φοίτησε στην Πολυτεχνική Σχολή των Αθηνών (σημ. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο) λαμβάνοντας το 1889 με άριστα το πτυχίο του μηχανουργού (σημ. μηχανολόγου). Την ίδια χρονιά βρέθηκε στον Βόλο όπου εργάστηκε ως προϊστάμενος μηχανολογικών τμημάτων σε βιομηχανίες της πόλης.
Το 1892 προσεκλήθη από τους Χρήστο Δημητριάδη, Κωνσταντίνο Σκαλιώρα και Κωνσταντίνο Παππά, μετόχους της ομώνυμης μετοχικής εταιρείας να συναρμολογήσει και να θέσει σε λειτουργία τις μηχανές στον μεγάλο ατμόμυλό τους στη συνοικία Ταμπάκικα της Λάρισας (σημ. Μύλος του Παππά). Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λάρισα και παρακολούθησε από κοντά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των γεωργών να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους με τα πρωτόγονα μέσα που διέθεταν. Στην αγορά βέβαια διατίθεντο Γερμανικά και Αγγλικά άροτρα και άλλα μηχανήματα ζωοκίνητης έλξης, η τιμή πώλησης των οποίων ήταν απαγορευτική για την πλειονότητα των αγροτών.
Έτσι αποφάσισε να ιδρύσει ένα εργοστάσιο στη Λάρισα το οποίο θα κατασκεύαζε «άροτρα εξ ελασμάτων χαλυβδίνων συστήματος Έκερτ τριών τύπων απαράμιλλα προς τα γνήσια Γερμανικά ων το βάρος ποικίλει μεταξύ 23-30 οκάδων αναλόγως της επιθυμίας του παραγγέλλοντος». Ο Σαρίμβεης σύστησε μετοχική εταιρεία με τα αδέλφια του και τον Νικόλαο Κάμπα (Κωνσταντίνος Σαρίμβεης & Συντροφία) και τον Απρίλιο του 1894 το εργοστάσιο γεωργικών μηχανημάτων «Η Γεωργία» που βρισκόταν δίπλα από το Στρατιωτικό Νοσοκομείο άρχισε να διαθέτει τα πρώτα προϊόντα του στην αγορά: άροτρα, σβάρνες και χειροκίνητες αντλίες (τουλούμπες).
Παράλληλα ο Σαρίμβεης ανέλαβε την «ίδρυση ατμομύλων και υδρομύλων και εγκαταστάσεις αρδευτικών μηχανών ατμοκινήτων, ιπποκινήτων και χειροκινήτων» [4]. Τον Μάρτιο του 1895 αποχώρησε από τον συνεταιρισμό ο Ν. Κάμπας και ο Σαρίμβεης ανήγειρε το νέο εργοστάσιο «Η Δήμητρα», απέναντι από το παλαιό [5].
Κατά την διάρκεια της τουρκικής κατοχής της Θεσσαλίας (1897-1898) το εργοστάσιο ανέστειλε τη λειτουργία του. Επαναλειτούργησε τον Νοέμβριο του 1898 και οι παραγγελίες για την κατασκευή ατμήλατων αλωνιστικών μηχανών ξεπέρασαν τις προσδοκίες των ιδιοκτητών τους [6].
Τον Ιούνιο του 1901 αρραβωνιάστηκε και αργότερα νυμφεύθηκε «μετά της επεράστου και επ’ αρίστοις προτερήμασι διακρινομένης δεσποινίδος» Όλγας Καζάζη, αδελφής του διευθυντή και μετόχου κατά 50% του μηχανουργείου «Σφύρα» (Βόλος) Μιχάλη Καζάζη [7]. Ο έτερος μέτοχος του εργοστασίου που ιδρύθηκε το 1895 ήταν ο Κωστής Γκλαβάνης.
Τον Αύγουστο του 1902 το Υπουργείο των Στρατιωτικών ανέθεσε στον Κωνσταντίνο Σαρίμβεη την κατασκευή ενός αντλιοστασίου για την «εκ του ποταμού αναβίβασιν του ύδατος και την μεταφοράν αυτού εις τους Στρατώνας Λαρίσης». Το πρωτοποριακό για την εποχή του έργο αποπερατώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1903 [8]. Τον Φεβρουάριο του 1904 επισκευάστηκαν στο εργοστάσιό του και παραδόθηκαν στον δήμαρχο της Λάρισας οι πυροσβεστικές αντλίες που βρισκόταν παροπλισμένες στις αποθήκες του Δήμου [9].
Τον Δεκέμβριο του 1905 ασθένησε σοβαρά. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του συνόλου των ιατρών της Λάρισας, απεβίωσε την 1η Μαρτίου 1906 σε ηλικία 41 ετών. Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε την επομένη από τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλίου. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο συμβολαιογράφος της Λάρισας και παιδικός του φίλος, Ευστράτιος Γεωργιάδης. Ετάφη στο παλαιό νεκροταφείο της πόλης [10]. «Χάρις εις την διακρίνουσα αυτόν φιλοπονίαν, δραστηριότητα, ικανότητα και εντιμότητα δεν εβράδυνεν επίζηλον εν τη κοινωνία μας θέσιν να καταλάβη και να αναδειχθή ταχέως λίαν –ως ήρμοζεν εις επιστήμονα βιομήχανον- εις εκ των αρίστων εργοστασιαρχών, πρώτος αυτός ιδρύσας εν τη πόλει μας εργοστάσιον γεωργικών μηχανών» [11].
Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, τα αδέλφια του συνέχισαν τη λειτουργία του εργοστασίου ενώ τον Μάιο του 1906 ίδρυσαν την «Εταιρεία Υδρεύσεως Λαρίσης», το μηχανοστάσιο της οποίας αναγέρθηκε στο Αλκαζάρ, δίπλα από τη γέφυρα του Πηνειού. Σκοπός της εταιρείας στην οποία συμμετείχε ως συνέταιρος κατά 50% ο ποτοποιός Δημήτριος Κολόμβος, ήταν η παραγωγή «διυλισμένου ύδατος διά γαλλικού διυλιστηρίου, συστήματος Παστέρ, απηλλαγμένου όλων των νοσογόνων μικροβίων» και η διανομή του στους κατοίκους της Λάρισας «διά πολυτελεστάτων και μεγάλων υδροφόρων αμαξών» [12]. Το μηχανουργείο που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Σαρίμβεης ανέστειλε τη λειτουργία του στα τέλη της δεκαετίας του 1910.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Τον Φεβρουάριο του 1909 αρραβωνιάστηκε την Ελένη Α. Ζαφειρούλη, την οποία νυμφεύθηκε λίγους μήνες αργότερα. Βλ. Λάρισα (Λάρισα), φ. 17 (27 Φεβρουαρίου 1909), Μικρά (Λάρισα), φ. 391 (5 Μαρτίου 1909) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 982 (1 Μαρτίου 1909). Ο Ανδρέας απεβίωσε στις 8 Απριλίου 1957.
[2]. Τον Οκτώβριο του 1909 νυμφεύθηκε την Ελπινίκη Δ. Σχοινά. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 21/423 (22 Οκτωβρίου 1909) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 1016 (25 Οκτωβρίου 1909).
[3]. Καθηγητής. Από τον γάμο του απέκτησε έξι παιδιά: τον Κωνσταντίνο, την Κλεοπάτρα (παντρεύτηκε τον Ηρακλή Ζερβό), την Αγγελική (παντρεύτηκε τον Ιωάννη Μάναγα), την Σοφία, τη Φανή και την Σταυρινή. Απεβίωσε στη Λάρισα στις 16 Οκτωβρίου 1935. Βλ. Κήρυξ (Λάρισα), φ. 2207 (17 Οκτωβρίου 1935).
[4]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 230 (4 Απριλίου 1894) και φ. 246 (29 Ιουλίου 1894).
[5]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 281 (23 Μαρτίου 1895).
[6]. Μικρά (Λάρισα), φ. 16 (14 Μαΐου 1900).
[7]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 579 (3 Ιουνίου 1901).
[8]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 303 (5 Σεπτεμβρίου 1903).
[9]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 328 (28 Φεβρουαρίου 1904). Μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας η πρώτη πυροσβεστική αντλία παραγγέλθηκε από την Ευρώπη τον Νοέμβριο του 1882 και κόστισε 1.000 χρυσά γαλλικά φράγκα. Ο δήμαρχος της πόλης υπέβαλε αίτηση προς την κυβέρνηση για την «ελευθέρα τελωνειακών τελών» εισαγωγή της στην Ελλάδα. Βλ. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας, Πρακτικά συνεδριάσεων Δημοτικού Συμβουλίου Λαρίσης, φκ. 001 [1882-1883], 11 Νοεμβρίου 1882.
[10]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, Το Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο της Λάρισας 1899-1993. Θεσσαλονίκη 2013, σ. 90, αρ. ταφικού μνημείου 084.
[11]. «Νεκρολογία: Κωνσταντίνος Σαρίμπεης», Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 828 (5 Μαρτίου 1906). Πρβλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 37/187 (5 Μαρτίου 1906).
[12]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 839 (21 Μαΐου 1906) και Μικρά (Λάρισα), φ. 58/208 (18 Μαΐου 1906).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
