Παράλληλα, ο έμπειρος νομικός, βουλευτής Καρδίτσας, θέλοντας να δώσει μια εμπεριστατωμένη εικόνα των 130.000 σελίδων του Πορίσματος, παραθέτει περίληψή του, επισημαίνοντας ότι «όσοι δεν έχουν σταματήσει να κάνουν χρήση των οφθαλμών και ώτων τους καταλαβαίνουν πως εισήλθαμε πλέον στο στάδιο της εξειδίκευσης και εξατομίκευσης ευθυνών και αδικημάτων»!
Ειδικότερα, ο κ. Λάππας αναφέρει στην «ΕτΔ» τα εξής:
Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο πολίτευμα της δημοκρατίας, στον ελληνικό λαό και την κοινωνία παρέδωσα το εισηγητικό μου πόρισμα προς όλα τα κόμματα και τους πολιτικούς συντάκτες. Δεν άρεσε, λέει, στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν παραπέμπουμε ευθέως κανένα πολιτικό πρόσωπο, και επομένως… «άνθρακες ο θησαυρός»! Γι’ αυτούς μπορεί, όμως για τον Έλληνα πολίτη που παρακολούθησε επί 8 μήνες αδιάλειπτα τη μάχη ενάντια στο «τρίγωνο της διαπλοκής» και της «αμαρτίας» υπάρχει ικανοποίηση! Διότι είδε για πρώτη φορά να έρχονται στο φως και στο προσκήνιο όλα όσα είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του σκεπτόμενος… «ξέρουμε τι συμβαίνει, αλλά ποιος θα τα πει και ποιος θα τα βγάλει στη φόρα»; Να όμως που όλα βγήκαν στο φως! 130.000 σελίδες αποδεικτικό υλικό είναι στη διάθεση των πάντων, ασφαλώς και στην υπηρεσία των Εισαγγελικών και Δικαστικών Αρχών, που μπορούν να το αξιοποιήσουν προς όφελος της κοινωνίας, του Κράτους Δικαίου, του δημοκρατικού πολιτεύματος, και κυρίως, της διαφάνειας και της δημοσιότητας. Και επειδή ομιλώ για το εισηγητικό πόρισμα που υπογράφω, απαντώ σε αυτούς που φωνασκούν ότι δεν αποδίδονται πολιτικές ευθύνες… Όπως μία έγκληση ή μήνυση, περιγράφει την παράνομη πράξη και τον δράστη, δεν είναι απαραίτητο να χαρακτηρίζει και το είδος του αδικήματος, κυρίως αν είναι πλημμεληματικού ή κακουργηματικού χαρακτήρα. Αυτό θα το κάνει ο αρμόδιος εισαγγελικός ή δικαστικός λειτουργός, στη διαδικασία προσωποποίησης της ευθύνης, ή όπως λέμε εμείς οι νομικοί, κατά τη διαδικασία εξατομίκευσης της ενοχής! Τώρα λοιπόν αρχίζει η εξειδίκευση και εξατομίκευση των ευθυνών και των αδικημάτων! Αυτά για όσους θέλουν τουλάχιστον να εξακολουθούν να κάνουν χρήση των οφθαλμών και ώτων τους!
ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ
Ο πρώτος πυλώνας είναι ο τραπεζικός. Η αθρόα δανειοδότηση σε κόμματα και μιντιακά συγκροτήματα βουτηγμένα στη χρεοκοπία, βύθισε ακόμα περισσότερο το παθητικό των πιστωτικών ιδρυμάτων, που διογκώθηκε λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης από το 2008 και μετά. Τα ίδια ιδρύματα κάλυψαν αυτή τη ζημιά τελικά, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων, με χρήματα των φορολογουμένων. Και σαν μην έφθανε αυτό, οι τράπεζες, ενώ έκλειναν την κάνουλα των δανείων σε πολίτες και σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή συνέχισαν την παροχή αθρόων δανείων προς τα κόμματα και τα ΜΜΕ τα οποία δεν αποπληρώθηκαν, και όπως φαίνεται, δεν είναι σε θέση να αποπληρωθούν με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα των κομμάτων αυτών. Και μάλιστα στην περίοδο μετά το 2008, που συνέβη η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και υφίσταται περιοριστική πιστωτική πολιτική κρατών και τραπεζών παγκοσμίως, οι ελληνικές τράπεζες αντί να προσαρμοστούν στην κρίση αυτή, αντιθέτως συνέχισαν και σε πολλές περιπτώσεις αύξησαν την επεκτατική πιστωτική πολιτική τους χωρίς χρηματοπιστωτικά και τραπεζικά κριτήρια και προϋποθέσεις.
Ο δεύτερος πυλώνας που επλήγη ήταν αυτός της ενημέρωσης. Τα συγκεκριμένα μιντιακά συγκροτήματα που ενεπλάκησαν σ’ αυτό το αλισβερίσι κατέληξαν, από φορείς της ανεξάρτητης ενημέρωσης και της αδέσμευτης δημοσιογραφίας να γίνουν φερέφωνα της τραπεζικής και πολιτικής ελίτ. Έτσι, η ενημέρωση-φυσικά όχι στο σύνολό της -έγινε χειραγωγούμενη, καθοδηγούμενη και απολύτως ευθυγραμμισμένη από την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ, τις οποίες, από θέση αρχής, οφείλει να ελέγχει.
Ο τρίτος πυλώνας ήταν του πολιτικού συστήματος, το οποίο από θέση εξουσίας υπερθεμάτιζε για την αναγκαιότητα λιτότητας και περικοπών από την κοινωνική πλειοψηφία, ενώ την ίδια στιγμή μετατρεπόταν σε χρεοκοπημένο οργανισμό με εκατομμύρια ευρώ σε εκκρεμότητες από δάνεια που ελάμβανε χωρίς καμία ουσιαστική διασφάλιση και εγγύηση.
Αυτή η πρακτική δυστυχώς αποτελεί κηλίδα για το πολιτικό σύστημα το οποίο απαξιώθηκε στο σύνολό του στη συνείδηση του συνόλου της κοινωνίας. Αυτή η κηλίδα δεν μπορεί να συνεχίσει να στιγματίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας και να αποτελεί το βολικότερο υπόστρωμα για να κερδίζουν έδαφος ακραίες φωνές που στοχεύουν ευθέως τα πολιτικά κόμματα, τον κοινοβουλευτισμό και την ίδια τη δημοκρατία. Άλλωστε είναι πλέον πανθομολογούμενο ότι η πρακτική αυτή βάλλει εν τέλει εναντίον του πολιτικού συστήματος, του δημόσιου συμφέροντος και της ομαλής λειτουργίας μίας ευνομούμενης και δημοκρατικής πολιτείας.
Σήμερα έχουμε μία θαυμάσια ευκαιρία, είναι μία πρόκληση για όλους μας να θέσουμε επιτέλους «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων». Δηλαδή έρευνα σε βάθος, εξαντλητικός διάλογος, κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων, ώστε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, και με τόλμη και αποφασιστικότητα, να αφήσουμε πίσω μας ένα αμαρτωλό, σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς, που ταλανίζει τη χώρα και την κοινωνία μας για δεκαετίες.
Στη Βουλή, από τα χείλη του πρωθυπουργού, ακούστηκαν ποσά για δάνεια κομμάτων, ποσά ιλιγγιώδη που εν πολλοίς επιβεβαιώθηκαν από τους αρχηγούς όλων των κομμάτων, που οφείλονται και δεν αποπληρώνονται. Ακούσαμε επίσης για δάνεια που οφείλουν οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ τα οποία αγγίζουν το 1,3 δισ. ευρώ, αλλά και οφειλές των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ξεπερνούν τα 400 εκατομμύρια ευρώ και για όλα αυτά πρέπει να δοθούν απαντήσεις. Απαντήσεις που ελπίζουμε να αποτελέσουν αποφασιστικό βήμα αποκατάστασης, σε έναν βαθμό, της τιμής και της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων, δηλαδή της ίδιας της δημοκρατίας.
Τελικά αλήθεια το πολιτικό σύστημα με τις πρακτικές του τι κατάφερε; Κατάφερε πραγματικά αρκετά πράγματα:
1ον. Να άρει τις ποινικές ευθύνες των διοικήσεων των τραπεζών και των υπευθύνων των κομμάτων,
2ον. Τα κόμματα να μην εξοφλήσουν τα δάνειά τους, μάλιστα τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν κατέβαλαν ούτε ευρώ από το Φθινόπωρο του 2001 μέχρι σήμερα έναντι της οφειλής τους των 401 εκατομμυρίων ευρώ, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι σε κατάσταση χρεοκοπίας.
3ον. (το κυριότερο). Να φθάσει στο ναδίρ την τιμή και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων. Και όλα αυτά θα εγγραφούν στην συλλογική κοινωνική και πολιτική συνείδηση, αλλά και στη νομική και θεσμική μνήμη.
Θα πρέπει να δούμε την προσπάθεια της Εξεταστικής Επιτροπής σαν μία απόπειρα καταπολέμησης της Διαφθοράς. Έτσι θα συμβάλλουμε στην αποκατάσταση της τιμής και της αξιοπιστίας των κομμάτων και του πολιτικού μας συστήματος, δηλαδή της δημοκρατίας.
«ΠΑΡΤΙ» ΔΑΝΕΙΩΝ
Η Εξεταστική Επιτροπή δεν άφησε κανένα «σκοτεινό» σημείο, αφού ήλεγξε όλες τις συμβάσεις, τα πορίσματα, τις δικογραφίες, και εξέτασε με βάσανο όλους τους επικεφαλής των τραπεζών, των Μέσων Ενημέρωσης, καθώς τους υπεύθυνους των οικονομικών των κομμάτων. Οι δημόσιες συνεδριάσεις της Επιτροπής εδραίωσαν το αίσθημα της διαφάνειας, αποκάλυψαν όλα όσα όλοι γνωρίζαμε ότι συμβαίνουν στο παρασκήνιο της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας, τώρα όμως το βιώνουμε στο προσκήνιό της, με πρωτοβουλία και απόφαση της κυβέρνησης της Αριστεράς. Από τη λειτουργία της Επιτροπής αποκαλύφθηκαν συγκλονιστικά δεδομένα και στοιχεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δάνεια στην οικογένεια Μητσοτάκη για την εφημερίδα «ΚΗΡΥΚΑΣ» Χανίων, και πρόκειται για δάνειο του 2005 και για 11 χρόνια και 5 μήνες η δανείστρια τράπεζα δεν έκανε απολύτως τίποτα και μόνο όταν αποκαλύφθηκε στην Επιτροπή αυτό το δάνειο προχώρησε σε ρύθμιση. Όμως πρόκειται για ρύθμιση σκανδαλώδη, αφού το δάνειο ρυθμίστηκε σε δόσεις 3.000 ευρώ το μήνα για μία 5ετία, και το 90% του δανείου αφέθηκε στην τελευταία δόση, ποσού 640.000 ευρώ σε σύνολο 717.000 ευρώ, μάλιστα με δικαίωμα Μητσοτάκη να ζητήσει πριν την καταβολή της τελευταίας αυτής δόσης νέα ρύθμιση! Ακούσαμε από τα πλέον υπεύθυνα χείλη των Επιθεωρητών της ΤτΕ ότι στο παρελθόν με τα δάνεια γίνονταν «πάρτι» και ήταν μία «φούσκα», και όμως αυτοί οι Επιθεωρητές δεν τα έβλεπαν; Και τι έκαναν; Γιατί άφησαν να εξελιχθεί η κατάσταση σε «πάρτι» και σε «φούσκα»; Να τονιστεί ότι εξαιτίας και μόνο της συγκρότησης και της λειτουργίας της Εξεταστικής Επιτροπής συντάχθηκαν πολλά πορίσματα της ΤτΕ, ενώ ακόμα και σήμερα έρχονται ακόμα πορίσματα. Επίσης, ταυτόχρονα με τη λειτουργία της Επιτροπής άρχισαν να καταγγέλλονται και τα δάνεια των ΜΜΕ που ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό του 1,3 δισ. ευρώ! Αν η κυβέρνηση δεν αποφάσιζε τη συγκρότηση της Επιτροπής τι από όλα αυτά θα γινόταν; Μάλλον ΤΙΠΟΤΑ. Και τώρα αποκαλύπτονται τα ΠΑΝΤΑ υπό τα ώτα και τα όμματα των Ελλήνων πολιτών, που συνεχώς με ιλιγγιώδη ποσοστά ακροαματικότητας παρακολουθούσαν αδιάλειπτα τις συνεδριάσεις και τις φοβερές αποκαλύψεις που γίνονταν σε κάθε συνεδρίασή της, αφήνοντας άφωνους τους πάντες. Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει ποτέ τη γεμάτη οίηση και αλαζονεία του Ψυχάρη, που ένορκα κατέθεσε ότι πήρε 15 εκ, με «ΑΕΡΑ», χωρίς καμία εγγύηση και εξασφάλιση! Ποιος θα ξεχάσει την κατάθεση Αλαφούζου ότι όλα τα κανάλια δεν πληρώνουν δόσεις, ότι αυτά έχουν μεταβληθεί σε γραφεία εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων των ιδιοκτητών τους! Ή, ότι οι μεγαλοεκδότες καθόριζαν ακόμα και τις συνθέσεις των κυβερνητικών σχημάτων. Ή, ότι υπήρχε διαπλοκή επιβεβαιωμένη από έμπειρους εκδότες και καναλάρχες! Ή, ότι καλώς η κυβέρνηση θέλει να βάλει τάξη στα τηλεοπτικά πράγματα και ότι, μάλιστα ο κ. Κουρτάκης κατέθεσε ότι ασφαλώς και υπάρχει το τρίγωνο της διαπλοκής, διαπλοκής δηλαδή κομμάτων, ΜΜΕ και τραπεζικού πυλώνα, το οποίο όμως για να λειτουργεί απρόσκοπτα χρειάζεται και τέταρτο παράγοντα, το δικαστικό σύστημα! Ή, ότι το μέχρι σήμερα καθεστώς ήταν μη υγιές, κατά την επιεικέστερη έκφραση των μαρτύρων καναλαρχών!
Μετά την κατάθεση του Εισηγητικού Πορίσματος από την πλειοψηφία της Επιτροπής θα αποκαλυφθούν όλα τα κόμματα σε ποιον «πολιτικό θεό» πιστεύουν, τι αποδέχονται και τι όχι, τι προτείνουν, πού διαφωνούν, αν θέλουν να αλλάξει κάτι στο πολιτικό, μιντιακό και τραπεζικό σύστημα. Τον λόγο πλέον έχει η Βουλή, η Ελληνική κοινωνία, οι Εισαγγελείς και Δικαστές για να διερευνήσουν σε ποιες περιπτώσεις έχουν διαπραχθεί ποινικά αδικήματα. Δηλαδή να εξατομικεύσουν και προσωποποιήσουν τα διαπραχθέντα ποινικά αδικήματα, αν και όσα αναδύονται από τα στοιχεία του Πορίσματος. Ώστε η αυλαία της Εξεταστικής Επιτροπής να είναι αφετηρία αλλαγών δημοκρατικής κατεύθυνσης, στο πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ, στο τραπεζικό σύστημα, στο πολιτικό σύστημα και στη λειτουργία των κομμάτων.
Του Φώτη Καραγιάννη
