«Σήμερα, θα ήμασταν κερδισμένοι ως χώρα, αν είχαμε διατηρήσει τον ενθουσιασμό και τα ποσοστά συμμετοχής των νέων της εποχής εκείνης στα σπορ ή αν είχαμε διατηρήσει τις ώρες του μαθήματος της φυσικής αγωγής στα σχολεία. Θα είχαμε κερδίσει στη δημόσια υγεία και η παχυσαρκία δεν θα είχε εκτιναχτεί στα υψηλότερα ποσοστά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αν με βάση το πνεύμα του Ολυμπιακού κινήματος όλο και περισσότερα άτομα ασκούνταν».
Ο Γιάννης Θεοδωράκης είναι καθηγητής Αθλητικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει 22 βιβλία και κεφάλαια σε βιβλία σχετικά με τη φυσική αγωγή, τα σπορ και την ψυχολογία της άσκησης και του αθλητισμού, και περισσότερα από 160 άρθρα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Έχει γράψει μαζί με τους συνεργάτες του αρκετά βιβλία σχετικά με τη φυσική αγωγή και την αθλητική ψυχολογία (Ψυχολογική Υπεροχή στον Αθλητισμό, Για μια καλύτερη Φυσική Αγωγή, Οργάνωση προγραμμάτων Αγωγής Υγείας, Φυσική Αγωγή για το Γυμνάσιο, Πρόγραμμα Καλλιπάτειρα, Ψυχολογική Υποστήριξη στο στίβο, Η Ψυχολογία στα Γυμναστήρια, κ.λπ.). Ειδικότερα ασχολείται με θέματα ψυχολογίας της άσκησης και υγείας, της ψυχολογίας της απόδοσης στα σπορ μέσω των στόχων και της αυτοομιλίας, των σχέσεων στάσεων και συμπεριφοράς, της ψυχολογίας των αθλητικών τραυματισμών, και με θέματα αξιολόγησης και διασφάλισης ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση.
* κ. Θεοδωράκη στέλνουν κάθε φορά μηνύματα οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
- «Κάθε φορά οι Ολυμπιακοί Αγώνες στέλνουν τα μηνύματά τους και ο καθένας βέβαια κρατάει αυτά που τα θεωρεί πιο αληθή, συνήθως με βάση τις ιδεολογικές και πολιτικές του απόψεις, τη φημολογία ή τις υπερβολές που αναδεικνύονται από τις σχετικές συζητήσεις».
* Δηλαδή;
- «Σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, πολλές χώρες θέλουν να διοργανώνουν ΟΑ γιατί είναι ένα μέγα γεγονός, όχι μόνο αθλητικό».
* Στη χώρα μας τι ακριβώς συνέβη; Μπορείτε να κάνετε μια αναφορά;
- «Στη χώρα μας βέβαια κάποιοι πολιτικοί θυμούνται ότι το κόστος των ΟΑ του 2004 ήταν δυσβάστακτο, οι αγώνες μας χρέωσαν, και 8 χρόνια μετά, είχαν και το μερίδιο της ευθύνης τους στα μνημόνια. Τι αποδείξεις άραγε υπάρχουν για αυτά; Δύο σχετικές μελέτες, μια του ΙΟΒΕ και άλλη μια της Οξφόρδης, διεθνείς λένε ακριβώς το αντίθετο. Λόγω Ολυμπιακών η Αθήνα δεν απέκτησε μια ώρα νωρίτερα μετρό, αεροδρόμιο, και Αττική οδό; Οι εγκαταστάσεις που χτίστηκαν τότε, και σήμερα ρημάζουν ποιανού ευθύνη είναι; Των ηγεσιών εκείνης της εποχής, των ηγεσιών που ακολούθησαν ή των ηγεσιών του σήμερα; Προφανώς τα λάθη είναι διαχρονικά».
* Εκτιμάτε πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνεχίζουν, κατά πολλούς να αποτελούν τον καθρέφτη των χωρών σε πολλά επίπεδα; Τι έχετε να πείτε;
- «Οι Ο.Α. όντως είναι ο καθρέφτης των χωρών σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα, η αξία του εθελοντισμού, μια αξία πολύ επίκαιρη σήμερα, για πρώτη φορά στη χώρα μας καλλιεργήθηκε σε μεγάλη ένταση στους ΟΑ του 2004. Σήμερα, θα ήμασταν κερδισμένοι ως χώρα, αν είχαμε διατηρήσει τον ενθουσιασμό και τα ποσοστά συμμετοχής των νέων της εποχής εκείνης στα σπορ ή αν είχαμε διατηρήσει τις ώρες του μαθήματος της φυσικής αγωγής στα σχολεία. Θα είχαμε κερδίσει στη δημόσια υγεία και η παχυσαρκία δεν θα είχε εκτιναχτεί στα υψηλότερα ποσοστά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αν με βάση το πνεύμα του Ολυμπιακού κινήματος όλο και περισσότερα άτομα ασκούνταν.
Είναι υπερβολή να λέμε ότι οι τελετές έναρξης και όλη η προβολή των αγώνων είναι άρτος και θεάματα, φιέστες χωρίς ουσία, ότι όλα τα ρεκόρ είναι από το ντόπινγκ, οι μοναδικοί κερδισμένοι είναι οι σπόνσορες και οι μεγάλες εταιρίες, και πάει λέγοντας. Μέσα από τη δομή τους, σε συμβολικό και πολιτιστικό επίπεδο, ναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες φέρνουν χιλιάδες αθλητές, θεατές, αλλά και λαούς πιο κοντά, και κάτι τις κερδίζει η παγκόσμια ειρήνη και συνύπαρξη, και αυτό που λέω δεν είναι ιδεαλισμός».
* Ποιες χώρες κατά τη γνώμη σας κερδίζουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
- «Οι χώρες που διακρίνονται στους ΟΑ είναι αυτές που έχουν διαμορφώσει μια παιδεία και κουλτούρα κατάλληλη, πολύ και σκληρή δουλειά, ομαδικότητα, πνεύμα συνεργασίας και πειθαρχίας, όχι μόνο στα σπορ αλλά και σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Και εμείς ως χώρα κάτι είχαμε αποδείξει το 2004, ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τους κακούς μας δαίμονες, αλλά γρήγορα τα ξεχάσαμε και επανήλθαμε στα γνώριμα μονοπάτια μας, γιατί απλά οι επόμενοι πρέπει να απαξιώσουν τους προηγούμενους, σπορ θανατηφόρο της μιζέριας και της ήσσονος προσπάθειας, που καλλιεργούμε πολύ καλά.
Σε θέματα όπως η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, και η ισότητα των φίλων και των φυλών, ναι τα σπορ, έχουν αυτή την ιδιαίτερη ικανότητα να λειαίνουν τις διαφορές και να φέρνουν τους νέους και τις χώρες, και τους πολιτισμούς πιο κοντά, και καλά κάνουν και στους αγώνες του Ρίο, αναδεικνύεται το θέμα των προσφύγων. Μπορεί και αυτά να είναι συμβολικά και ελάχιστη επιρροή να έχουν στις κοινωνίες και κάποιοι να τα βλέπουν με καχυποψία».
* Συμπερασματικά;
- «Σε κάθε περίπτωση όμως, στους ΟΑ αναδεικνύεται και επιβραβεύεται η σκληρή δουλειά, η αφοσίωση, η ομαδικότητα, η συστηματική προετοιμασία και ο μακροχρόνιος σχεδιασμός, η επιστημονική υποστήριξη, αυτό είναι το μυστικό των χωρών και των αθλητών που διακρίνονται, και στο τέλος συγκινούν. Και η χώρα μας οφείλει να τα καλλιεργεί όλα αυτά, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και όχι μόνο στα σπορ».
