Της Λένας Κισσάβου
Είναι 56 ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών και φοιτητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Τ.Ε., στα Τρίκαλα, στο ΤΕΙ Θεσσαλίας.
Αποφάσισε πέρυσι να συμμετέχει στις πανελλήνιες εξετάσεις, μαζί με τον γιό του, ο οποίος δεν πίστευε στα μάτια του, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα και διαπίστωσε πως ο πατέρας του έγινε φοιτητής!
Είναι το πείσμα μερικών ανθρώπων και η ανήσυχη φύση τους, να στοχεύουν στο καλύτερο, να προχωρούν μπροστά και να κατακτούν τη γνώση, ενάντια σε κοινωνικά στάτους και συνθήκες αντίξοες, που τους κάνει τελικά να διαφοροποιούνται από το σύνολο και μάλιστα να δίνουν το παράδειγμα. Και το πείσμα αυτό, παράλληλα με την αγάπη για τη γνώση, τα έχει ο Ανδρέας Τράντος, που σήμερα είναι συμφοιτητής με δεκαεννιάχρονους, έχοντας την ηλικία του πατέρα τους.
Τόλμησε να κάνει πράξη το όνειρο που είχε από παιδί, να σπουδάσει σε ένα Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, και δεν τον σταμάτησε ούτε η ηλικία του, ούτε οι υποχρεώσεις του στη δουλειά και στην οικογένεια, αλλά ούτε καν και τα παράξενα βλέμματα που του έριξαν στη γραμματεία της σχολής που εισήχθη, όταν τον ρώτησαν:
-«Ο γιός σας πότε θα έρθει στη σχολή;» και αυτός απάντησε:
-«Μα, εγώ είμαι ο Ανδρέας Τράντος!».
Είναι περήφανος για την κατάκτησή του και για το ότι εισήχθη στη πρώτη του επιλογή, Πολιτικών Μηχανικών Τ.Ε.., καθώς το πέτυχε με πολύ κόπο, αφού οι μέρες του μοιραζόταν στη δουλειά το πρωί, στο σχολείο το απόγευμα και παρέα με τα βιβλία το βράδυ στο σπίτι.
Αυτή την περίοδο περιμένει και την απάντηση του υπουργείου Παιδείας στην αίτησή του για μετεγγραφή, σε αντίστοιχη σχολή του ΤΕΙ στη Λάρισα, προκειμένου να σπουδάζει στην πόλη που ζει και να είναι κοντά στην οικογένειά του.
Περήφανοι γι αυτόν, είναι και η γυναίκα του Σοφία Μπακάλογλου, που τον στηρίζει σε κάθε του βήμα, αλλά και η διευθύντρια του 3ου ΕΠΑΛ Λάρισας κ. Βικτωρία Λάμπρου και οι καθηγητές του, που όπως αναφέρει ο κ. Τράντος, τους χρωστά πολλά για την άριστη συνεργασία, τη διδακτική και πάνω απ’ όλα την ανθρώπινη στήριξη.
Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η κατάκτησή του, και για τις δύο του κόρες 35 και 33 χρονών αντίστοιχα, καθώς για τον γιό του 19 ετών αλλά και τον «βενιαμίν» της οικογένειας τον 8χρονο Ζήση.
Στη Σχολή, οι σχέσεις του με τους συμφοιτητές του, είναι άψογες, μας είπε, καθώς εκτός του ότι τον βλέπουν σαν πατέρα τους και τον σέβονται, παράλληλα αλληλοβοηθιούνται στα μαθήματα και θαυμάζουν την τόλμη του να σπουδάσει.
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα έχουμε κάνει και συμφωνία. Αυτοί θα με βοηθούν στα μαθηματικά και στα αγγλικά που υστερώ και εγώ στα εργαστήρια και στα σχέδια. Είναι καταπληκτική η εμπειρία να σπουδάζεις με νέους...».
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...
«Όλα ξεκίνησαν από έναν καταπληκτικό δάσκαλο, που είχα στο δημοτικό σχολείο...», μας απάντησε ο κ. Τράντος, στην ερώτηση για την απόφασή του να σπουδάσει και συμπληρώνει: «Πίστευε σε μένα και πάντα μου έλεγε ο «τολμών νικά», μην το ξεχάσεις ποτέ. Πάντα να προσπαθείς να πετύχεις τους στόχους σου και τα όνειρά σου. Αυτό με συνοδεύει πάντα και του χρωστάω πολλά. Ο δάσκαλος αυτός, που ουσιαστικά γαλούχησε με υψηλές ιδέες την προσωπικότητά μας, είναι ο Νίκος Σουμπενιώτης, συνταξιούχος σήμερα, που διετέλεσε και διευθυντής στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελώνα. Τον άκουσα και μέχρι σήμερα έχω κατακτήσει τρία πτυχία...».
Η οικογένειά του Ανδρέα Τράντου, δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τον σπουδάσει και έτσι μόλις 13 χρονών, με τη αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο, αποφασίζει να πάει στη Δημόσια Τεχνική Σχολή Καρπενησίου, όπου είχε τη δυνατότητα να μένει σε οικοτροφείο.
Αποφοίτησε το 1974, με αποδεικτικό και πτυχίο ειδικότητας μηχανοτεχνίτη. Επιστρέφοντας ξεκίνησε να δουλεύει σε μηχανουργεία, αλλά ήταν ακόρεστη ακόμη η δίψα του για γνώση και έτσι γράφτηκε στην Α’ Μέση Δημόσια Τεχνική Σχολή Λάρισας στο τμήμα εργοδηγών –μηχανολόγων, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1977, αποκτώντας και το δεύτερο πτυχίο του.
Εργάστηκε ως οδηγός -χειριστής μηχανημάτων, στον Δήμο Αμπελώνα, έγινε ωρομίσθιος εκπαιδευτής στη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ, στο τμήμα μηχανολόγων για τέσσερα χρόνια και σήμερα με την ίδια ειδικότητα εργάζεται στον Δήμο Λάρισας, στο τμήμα οδοποιίας στην Τεχνική Υπηρεσία.
Βέβαια παράλληλα αυτά τα χρόνια, δεν σταμάτησε το διάβασμα για να αποκτήσει επίσης και την άδεια οδηγού γεωργικών μηχανημάτων και την άδεια τεχνίτη μηχανικού εγκαταστάσεων.
ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ
Επιστρέφει στα θρανία το 2013, στο 3ο ΕΠΑΛ Λάρισας, στον τομέα Δομικών Έργων, αποφασισμένος να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις, γιατί όπως είπε: «Ήταν όνειρο ζωής να σπουδάσω σε ένα ΤΕΙ».
Την ίδια χρονιά έδωσε εξετάσεις και ο μεγάλος του γιός, ο οποίος αμφισβητούσε ότι ο πατέρας του μπορεί να τα καταφέρει, αλλά
ήταν όμως ο πρώτος που την ημέρα της δημοσίευσης των αποτελεσμάτων στην εφημερίδα, πήρε την «Ελευθερία» στα χέρια του, και έδειχνε σε όλους το όνομα του πατέρα του που βρισκόταν στους επιτυχόντες, υπερηφανευόμενος για την επιτυχία του.
Στο 3ο ΕΠΑΛ αρίστευσε, με απολυτήριο 19,3 και πτυχίο 19,9, ενώ του απονεμήθηκε και αριστείο.
«Νιώθω ότι δημιουργώ...», μας είπε και καταλήγει: «Παίρνω μεγάλη ικανοποίηση όταν κατακτώ τους στόχους μου, για να αποκτήσω περισσότερη γνώση».
