Τρέχοντας στην… κατάψυξη

ΕΝΑΣ ΛΑΡΙΣΑΙΟΣ ΕΚΑΝΕ 21 ΧΛΜ. ΣΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ ΤΩΝ -28 ΒΑΘΜΩΝ ΚΕΛΣΙΟΥ

*«Ο ιδρώτας κοκάλωνε και τα βλέφαρα κολλούσαν μεταξύ τους», περιγράφει την τρομακτική εμπειρία του στην «Ε» ο Νίκος Νάτσης

«Παντού λευκά. Ατελείωτος χειμώνας» εξηγεί στην «Ε»

Του Κ. Γκιάστα
«Μέτρα μέχρι το 40 και τα χέρια σου δεν θα τα νιώθεις. Αυτό σημαίνει χειμώνας στη Σιβηρία…». Με δύο απλές προτάσεις συμπυκνώνει στην «Ε» τη σπάνια εμπειρία του στην παγωμένη γη της Ρωσίας, ο Νίκος Νάτσης που πριν από μερικές έγινε ίσως ο πρώτος Έλληνας που πήρε μέρος σε δοκιμασία στη Σιβηρία.
21 χιλιόμετρα και κάτι ψιλά πλάι στην όχθη του ποταμού Ίρις στην πόλη Όμσκ. Αυτός μαζί με έναν Αμερικάνο, έναν από τον Χονγκ Κονγκ, άλλους δέκα Ευρωπαίους και πολλούς συνηθισμένους Ρώσους υπερέβαλαν εαυτούς για να τα καταφέρουν. Κι αν οι ντόπιοι ήταν εξοικειωμένοι σε τέτοιες θερμοκρασίες για τον ίδιο δεν ισχύει αυτό.
Έφυγε από τη Λάρισα με 17 βαθμούς Κελσίου και την ημέρα του αγώνα είχε -28. Δηλαδή 45 βαθμούς διαφορά «ήμουν ο άνθρωπος που είχα τη μεγαλύτερη απόκλιση στη θερμοκρασία στην 25ετή ιστορία των αγώνων» εξηγεί και συνεχίζει «Όπου έλεγα πως ήμουν Έλληνας όλοι με κοιτούσαν με απορία. Ακόμα και το τοπικό κανάλι ήρθε να μου πάρει δηλώσεις».
Προετοιμάστηκε όπως μπορούσε. Έτρεχε με ένα αμάνικο φανελάκι τα ξημερώματα στον Πηνειό αλλά δεν έφτανε. «Εξέτασα το ενδεχόμενο να τρέχω μέσα σε ψυγείο – διάδρομο με κρέατα αλλά και εκεί μόνο -15 είχε» θυμάται. Παρ’ όλα αυτά το πήρε απόφαση και πήγε για να τερματίσει σε 1 ώρα και 40 λεπτά.
«Μόλις έσταζε ο ιδρώτας, κοκάλωνε. Η κουκούλα που είχα για τα αυτιά μου το ίδιο. Πήγα να την κουνήσω και δεν γινόταν. Άλλαξα τρεις μπαντάνες γιατί πέτρωναν αμέσως.
…Τα βλέφαρα κολλούσαν μεταξύ τους και τα άνοιγα με τα χέρια.
…Έκανα στάσεις για ζεστό τσάι αλλά δεν έπρεπε να το πιω απότομα για να μην πάθω έγκαυμα.
…Το μυστικό είναι στην αναπνοή. Αν πας σιγά αναπνέεις από την μύτη. Για πολλή ώρα όμως έτσι κρυώνεις και όταν ανεβάζεις ταχύτητα αναγκάζεσαι να αναπνέεις και από το στόμα. Δεν πρέπει όμως η αναπνοή να πάει κατευθείαν στον φάρυγγα γιατί θα έχεις σοβαρό πρόβλημα όπως και στα πνευμόνια σου. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αναπνέεις προς τον ουρανίσκο για να ζεσταίνεται η αναπνοή σου.
…Επειδή όλο τον ψυχρό αέρα τον δέχονται τα ζυγωματικά βάζεις τσιρότα γιατί όταν πας να ξυθείς θα ξύσεις και το δέρμα σου».
Μιλάει ασταμάτητα για την εμπειρία του. Με πάθος, που είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του. Χρειάζεται πολύ από αυτό για να κάνει τέτοιες κινήσεις και να σπαταλήσει μαζεμένα νυχτοκάματα δίχως φυσικά τη στήριξη χορηγών.
Τίποτα όμως δεν τον σταματά «τώρα ετοιμάζομαι για τον αγώνα στον αρκτικό κύκλο. Με τον τερματισμό μου στη Σιβηρία με δέχονται. Ήδη έχω παραγγείλει και το έλκηθρο που χρειάζεται. Αγώνας πολλών ημερών ακόμα. Επίσης στοχεύω να πάω και στη λίμνη της Βαϊκάλης. Η αρχαιότερη και βαθύτερη λίμνη στον κόσμο. Εκεί η θερμοκρασία φτάνει μέχρι και στους -47 και πάνω σε 25 πόντους πάγο».
Δίπλα του ο πρόεδρος του Συλλόγου Μαραθωνοδρόμων Λάρισας κ. Αποστόλης Γούλας που υπογραμμίζει: «Είναι πραγματικά ασταμάτητος και η παρουσία του στη συγκεκριμένη δοκιμασία αποτελεί τιμή όχι μόνο για τον σύλλογο και την πόλη της Λάρισας αλλά για την ίδια την Ελλάδα».
Σιβηρία. Ολόλευκη και χαοτική. «Δύσκολη μα με φιλόξενους ανθρώπους. Φτηνή αλλά μονότονη ζωή. Δεν είναι για εμάς τους Έλληνες εκεί» εξηγεί ο Νίκος Νάτσης.
*Τότε γιατί πήγες;
- Πήγα για την εμπειρία. Ήθελα να ζήσω την εμπειρία της δοκιμασίας υπό από τέτοιες συνθήκες και τόσο κρύο.
*Πού κρύωσες περισσότερο;
-Αν σου πω δεν γίνεται να το γράψεις. Μερικοί ντόπιοι βάζουν πετσέτα επειδή γνωρίζουν. Εγώ δεν το ήξερα. Μιλάμε για κρύο που αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις...