Της Λένας Κισσάβου
«Το δάσος είναι άρρωστο, πεθαίνει...», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ο δασάρχης ν. Λάρισας κ. Στέλιος Γκάτσικος, για το δάσος των Αγίων Θεοδώρων στη Ραψάνη, υποστηρίζοντας ότι είναι επιτακτική ανάγκη η αναζωογόνησή του.
Θεωρώντας ότι λόγω άγνοιας για τον τρόπο διαχείρισης του φυσικού πλούτου και έλλειψης ειδικών γνώσεων, οι κάτοικοι της Ραψάνης, αντιστέκονται στην υλοτόμηση ενός ποσοστού συστάδων του εν λόγω δάσους, δημιουργώντας προβλήματα στην ολοκλήρωση του έργου της αναζωογόνησής του, επισημαίνει ότι αυτό θα αποβεί μοιραίο για την ίδια την ύπαρξή του σε λίγα χρόνια, με τα πρώτα δείγματα «θανάτου» του να είναι πλέον εμφανή.
«Το μεγαλύτερο μέρος των δέντρων είναι πάνω από 200 ετών. Το έδαφος δεν μπορεί να συγκρατήσει και να απορροφήσει το νερό της βροχής για να μπορέσει να ζήσει η βλάστηση, είναι σαν πέτρα, ενώ η υπερβόσκηση το έχουν μετατρέψει σε ...πέτρινο δάσος», τονίζει ο κ. Γκάτσικος, που επιμένει ακράδαντα στην άποψη ότι: «Είναι ευθύνη μας να διαχειριστούμε τον δασικό πλούτο και να επαναφέρουμε το δάσος σε μια υγιή φυσική κατάσταση. Αν δεν το κάνουμε, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές...
Πρέπει να δημιουργηθεί «νέα γενιά» δέντρων για να επιβιώσει και αυτό δεν μπορεί να γίνει με την υπάρχουσα κατάσταση. Απαιτούνται παρεμβάσεις, που προβλέπουν υλοτόμηση δέντρων, ώστε να μπει φως στο δάσος και να βοηθήσει στην αναγέννησή του με φυσικό τρόπο. Παράλληλα πρέπει να απαγορευθεί η βοσκή ζώων, γιατί σε δέκα χρόνια δεν θα υπάρχει δάσος».
Να σημειωθεί ότι πρόσφατα κάτοικοι της Ραψάνης, εμπόδισαν υλοτόμηση που δρομολόγησε το Δασαρχείο Λάρισας στο δάσος των Αγίων Θεοδώρων (πρόκειται για δημόσια δασική έκταση) θεωρώντας ότι το καταστρέφει, ενώ αυτή τη στάση φαίνεται να στηρίζουν αμετάκλητα εδώ και χρόνια, προβάλλοντας αντίσταση και σε άλλες προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν.
«Τουλάχιστον τριάντα χρόνια δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση σε αυτό», μας πληροφορεί ο κ. Γκάτσικος, ο οποίος επισημαίνει επίσης ότι υπάρχει διαχειριστική μελέτη που έχει εκπονηθεί για το Δασικό σύμπλεγμα του Κάτω Ολύμπου, εγκεκριμένη από τη Διεύθυνση Δασών το 2014, που προβλέπει την υλοτόμηση σε δύο συστάδες δέντρων του δάσους, 300 κυβικών ξύλων από τη μία και 240 κυβικών από την άλλη.
Η προεργασία, για το ποια δέντρα θα κοπούν, (περί το 10% κάθε συστάδας), ήδη είχε γίνει από το δασαρχείο, με τρόπο που να μην επηρεάσει αρνητικά το οικοσύστημά του, ενημερώνει ο δασάρχης και βάσει των κανονισμών διαχείρισης δασικού πλούτου, η επόμενη παρέμβαση τέτοιου είδους θα ήταν επιτρεπτό να γίνει το 2025.
Μας πληροφορεί δε πως μέρος της ξυλείας αυτής, θα διατεθεί για τις ανάγκες σε καυσόξυλα των κατοίκων της Ραψάνης, οι οποίες εδώ και χρόνια καλύπτονται από το Δασαρχείο Λάρισας, με υλοτόμηση άλλων δασών, του Κισσάβου.
Οι ανάγκες αυτών μάλιστα, εκτιμώνται στους 300 τόνους περίπου κάθε χρόνο. Αυτήν την ξυλεία τη διαθέτει το Δασαρχείο Λάρισας, από ανάλογη διαχείριση δασών, σε συμβολική τιμή προς τους κατοίκους του χωριού, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει εδώ και χρόνια, για όλα τα ορεινά χωριά.
Απαντώντας στη δημοτική αρχή του Δήμου Τεμπών, που επικαλείται ιστορικούς και θρησκευτικούς λόγους, που δεν επιτρέπουν την υλοτόμηση του δάσους των Αγίων Θεοδώρων, επειδή υπάρχει παλιό κτίσμα ομώνυμου μοναστηριού, ο κ. Γκάτσικος, αναφέρει πως: «Οι παρεμβάσεις υλοτόμησης γίνονται σε ακτίνα μεγαλύτερη των εκατό μέτρων από το παλιό κτίσμα του μοναστηριού, που φυσικά σεβόμαστε ως πολιτιστική κληρονομιά. Είναι ηθικός κανόνας του Δασαρχείου, οι παρεμβάσεις μας να γίνονται μακριά από θέσεις που υπάρχουν παλιά κτίσματα στα δασικά συμπλέγματα».
Να σημειωθεί ότι το κτίσμα του μοναστηριού, έχει υποστεί μεγάλη ζημιά από τη φθορά του χρόνου και η εικόνα του παρουσιάζει εγκατάλειψη, με σημάδια κινδύνου στη στατική κατάσταση των ερειπίων του.
