«Η μέλισσα αν δεν πειράξεις την κυψέλη της δεν θα σε πειράξει και σίγουρα δεν θα σε τσιμπήσει. Αντιθέτως τα οφέλη του περιβάλλοντος από την παρουσία της είναι πολλά».
Σε αυτή τη διευκρίνιση προέβη πρόσφατα ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Λάρισας, με αφορμή το παράπονο συμπολίτη μας για την παρουσία μελισσοκυψελών σε χώρους-δρόμους περιπάτου, ενώ ταυτόχρονα καλεί για μία ακόμη φορά τα μέλη του να εφαρμόζουν τη σχετική νομοθεσία που καθορίζει την απόσταση από κατοικημένες περιοχές.
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ
Αναφορικά με την επίμαχη νομοθεσία που θεσπίστηκε κοντά στο (1930!), αυτή προβλέπει τα εξής: Απαγορεύεται η τοποθέτηση κυψελών σε απόσταση μικρότερη των είκοσι πέντε (25) μέτρων από αγροτικούς δρόμους και οδούς και σε απόσταση μικρότερη των τριάντα μέτρων (30) από κατοικημένες οικίες, εκτός εάν οι μελισσοκόμοι περιφράξουν αυτές με ειδικό πλέγμα ύψους δυο μέτρων τουλάχιστον. Οι μελλισοτρόφοι είναι υποχρεωμένοι να τοποθετούν τις κυψέλες τους σε απόσταση πενήντα (50) μέτρων από ποιμνιοστάσια και από τόπους ποτίσματος ζώων. Απαγορεύεται να τοποθετούνται κυψέλες σε καλλιεργημένες ή ακαλλιέργητες εκτάσεις χωρίς τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών. Ακόμη υποχρεούνται οι μελισσοκόμοι να αναγράφουν σε ικανό αριθμό μελισσών, το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και το τηλέφωνό τους. Επίσης, υποχρεούνται κατά την τοποθέτηση των κυψελών τους στην ύπαιθρο να ενημερώνεται ο αρμόδιος αγροφύλακας της περιοχής. Τέλος απαγορεύεται να αφήνονται προεξέχοντα σε δρόμους ή μονοπάτια κλαδιά δέντρων, θάμνοι ή άλλα αντικείμενα που εμποδίζουν τη διάβαση πεζών και οχημάτων ή να ανοίγονται τάφροι ή άλλες εκβαθύνσεις, ώστε η διέλευση να καθίσταται επικίνδυνη. Σε περιπτώσεις παραβάσεων, αυτές αναφέρονται είτε στην Αστυνομία, είτε στο Δασαρχείο.
ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ
Έχει παρατηρηθεί κάθε φορά που ανοίγει ο καιρός και ο άνθρωπος βρίσκεται πιο συχνά στη φύση, να προκύπτουν προβλήματα από τη συνύπαρξη ανθρώπων και μελισσών, με τους καταγγέλλοντες να στοχοποιούν τους μελισσοκόμους για αυθαίρετες παρεμβάσεις. Ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Λάρισας από την πλευρά του τονίζει πως «αυτά τα προβλήματα αφορούν όσους ασχολούνται ερασιτεχνικά με τα μελίσσια, κυρίως ετεροεπαγγελματίες, επειδή ο χρόνος τους είναι λίγος και στήνουν τις εγκαταστάσεις τους κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Δεν θα βρείτε κανέναν επαγγελματία μελισσοκόμο να ρισκάρει με τις κυψέλες κοντά σε κατοικημένες περιοχές, καθώς τα προβλήματα που προκύπτουν στην παραγωγή είναι πολλά. Αλλά και στην περίπτωση συνύπαρξης ανθρώπων και μελισσοκυψελών, θα πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος ότι αν δεν πειράξουν τις μέλισσες και κυρίες τις κυψέλες δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα» δηλώνει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος Κώστας Καλαπούτης και συμπληρώνει: «Η μέλισσα αν δεν κινδυνέψει δεν έχει λόγο να σε πειράξει, γιατί γνωρίζει ότι το τσίμπημά της θα είναι και το τελευταίο. Το πρόβλημα δεν είναι η απόσταση. Δηλαδή εάν μια κυψέλη είναι στα 30 μέτρα από ένα σπίτι, οι άνθρωποι δεν κινδυνεύουν, αν είναι στα 50 θα κινδυνέψουν; Συνήθως εμείς πηγαίνουμε στην περιοχή της, όχι αυτή στη δική μας. Το βασικότερο όμως είναι να μην την πειράξουμε. Συνήθως ο κόσμος μπερδεύει τη μέλισσα με τη σφήκα και όταν αντικρίζει το έντομο εμφανίζει μια επιθετική τάση».
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι παρατηρήσεις της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος, που εδρεύει στη Λάρισα, η οποία επικαλείται τις μέλισσες που υπήρχαν στις φλαμουριές (δέντρα) της κεντρικής πλατείας της πόλης, χωρίς να παρατηρηθεί κάποιο πρόβλημα. Επειδή όμως από κάποιο τυχαίο συμβάν (να μπει ξαφνικά μια μέλισσα στο ΙΧ), οι αλλεργικοί άνθρωποι ας είναι περισσότερο προσεκτικοί».
ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΣΦΗΚΑ
Μπροστά στη θέα ενός ιπτάμενου εντόμου του οποίου τα χρώματα είναι κίτρινο και μαύρο, συχνά δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε με μια γρήγορη ματιά αν είναι μια μέλισσα ή μια σφήκα. Μπορεί να μοιάζουν αλλά είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά είδη εντόμων. Συνήθως η μέλισσα είναι λιγότερο επιθετική – ενοχλητική, ενώ η σφήκα εμφανίζεται περισσότερο ενοχλητική, έχει μεγαλύτερη επαφή με τον άνθρωπο κι επομένως περισσότερα τσιμπήματα.
Ας δούμε μερικές από τις διαφορές τους: Η μέλισσα έχει χνουδωτό σώμα και ήπιο χρωματισμό, δημιουργεί μεγάλες κοινωνίες – κυψέλες, η φωλιά τους έχει μια μικρή είσοδο ενώ η υπόλοιπη είναι προστατευμένη μέσα σε κάποια κοιλότητα (π.χ δένδρο ή κυψέλη), τα κελιά της κυψέλης της είναι εξαγωνικά φτιαγμένα από κερί και το βασικότερο είναι ότι πεθαίνει όταν σε τσιμπήσει. Τρέφεται με μέλι και νέκταρ και δεν αποτελεί εχθρό άλλου εντόμου.
Η σφήκα έχει ελάχιστο τρίχωμα, έντονο χρωματισμό, οι κοινωνίες που δημιουργεί είναι μικρότερες. Η φωλιά τους είναι εκτεθειμένη στις συνθήκες του περιβάλλοντος και τα κελιά της φωλιάς της είναι εξαγωνικά και έχουν την όψη χαρτιού. Επιβιώνει μετά από ένα τσίμπημα και είναι εχθρός της μέλισσας και άλλων εντόμων.
Γ. Ρούστας
