Αυτό οφείλεται στο ότι τα μικροσκοπικά φύκια που προσκολλώνται πάνω στα διάσπαρτα στις θάλασσες πλαστικά, όταν διασπώνται, αναδίδουν μια οσμή που θυμίζει στα πουλιά το πλαγκτόν (κριλ) που συνήθως τρώνε. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάθιου Σαβόκα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ντέηβις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", ανέλυσαν στο εργαστήριό τους δείγματα από πλαστική ρύπανση και διαπίστωσαν ότι εκλύουν διμεθυλοσουλφίδιο (DMS). Είναι η ίδια χημική ουσία με χαρακτηριστική θειώδη οσμή, που παρακινεί πολλά θαλασσοπούλια να τρώνε πλαγκτόν.
Ο αριθμός των πλαστικών που καταλήγουν στις θάλασσες του πλανήτη αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα με μια εκτίμηση που έκανε μια περυσινή μελέτη, η ποσότητα πλαστικών που κάθε χρόνο ρυπαίνει τη θάλασσα, είναι περίπου οκτώ εκατομμύρια τόνοι. Μια άλλη έρευνα το 2014 είχε εκτιμήσει ότι συνολικά στους ωκεανούς υπάρχουν τουλάχιστον 250 εκατ. τόνοι πλαστικών. Ένα μεγάλος μέρος τους διασπάται σε μικρότερα κομμάτια (μικροπλαστικά), που τρώγονται από θαλάσσιους οργανισμούς και πουλιά. Με αυτό τον τρόπο, μέσω της τροφικής αλυσίδας, επιστρέφουν εν μέρει στους ανθρώπους.
Υπολογίζεται ότι το 90% των πουλιών που πετάνε πάνω από τις θάλασσες, έχουν φάει πλαστικά σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.
